سلام نو – سرویس سیاسی: دولت روحانی یا دولت رئیسی فرقی ندارد؛ سعید جلیلی حتی به سید محرومان و وزیر خارجه‌اش هم رحم نمی‌کند و همچنان از در مخالفت با مذاکرات وارد می‌شود و به صورت جدی در این مسیر تلاش می‌کند.
هر چند نامه ۲۰۰ صفحه‌ای سعید جلیلی به رهبری تکذیب شد، اما مذاکره‌کننده ارشد پیشین هسته‌ای ایران، سه‌شنبه شب در توئیتر بدون مقدمه و بدون اشاره به تیم مذاکره‌کننده ایران نوشت "اینکه رهبری در پایان دولت قبل گفتند این دولت (در مذاکره با آمریکا) مایه عبرت شد، یک راهنمایی دلسوزانه به همه بود".
جلیلی نوشت آمریکا در موضع شکست است. او شرط گذاشتن آمریکا برای گفت‌وگو با ایران را "مضحک" دانست و شرایط آمریکا را با آلمان نازی در پایان جنگ جهانی دوم مقایسه کرد.
جلیلی بعدا و در روز نوزدهم بهمن‌ماه در حسینیه جماران درباره نامه "۲۰۰ صفحه‌ای" توضیح داد و گفت که نامه‌اش ۱۲۰ صفحه بوده و به شش ماه قبل، در دولت حسن روحانی برمی‌گردد و تاکید کرد که "همیشه مکاتباتی داشتم و وظیفه خود می دانم نظراتم را بیان کنم" و "البته این مسایل ارزش پرداختن ندارد". بعدا روزنامه شرق در گزارشی مدعی شد که جلیلی همان نامه شش ماه قبل را با تغییراتی مجددا ارسال کرده است.
با نگاهی به صحنه سیاسی کشور می‌توان دریافت که سعید جلیلی و بعد هم با فاصله روزنامه کیهان تنها مخالفان سرسخت مذاکرات وین هستند و هنوز دست از سر تیم مذاکره کننده ایران بر نمی‌دارند. در این میان سعید جلیلی را باید یکه‌تاز مخالفت با مذاکره و برجام دانست.
او تحریم را بی‌اثر می‌داند و از فروش ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه نفت با کارمزد کمتر سخن می‌گوید. با این همه احتمالا پاسخی به حرف عباس عبدی ندارد. عباس عبدی در واکنش به این حرف‌ها در توییتر خود نوشت: پیشرفت هسته‌ای که هست، نفت هم با کارمزد کمتر! می‌فروشید و پولش را هم می‌گیرید. پس مذاکره برای چیست؟ چرا وضع اقتصاد و تورم چنین است؟
وظیفه دیپلمات این است که طوری مذاکره کند و مانور دهد که نظام سیاسی تنوع انتخاب‌هایش را از دست ندهد، اما ترکیب طلایی سعید جلیلی و محمود احمدی‌نژاد پرونده ایران را از آژانس انرژی اتمی به شورای امنیت سازمان ملل فرستادند و روزبه‌روز انتخاب‌های نظام سیاسی و قدرت مانور در پرونده هسته‌ای را کاهش دادند.
حالا بیش از یک دهه از روزی که جلیلی پرونده هسته‌ای را از لاریجانی تحویل گرفت می‌گذرد با این همه به نظر می‌رسد حضور در مسئولیت، فشارهای این سال‌ها و تجربه‌های دیپلماتیک کشور باعث نشده تا جلیلی از موضع خود خارج شود.
جلیلی از شکست آمریکا می‌نویسد و وضعیت ایالات متحده را «با آلمان نازی در پایان جنگ جهانی دوم» مقایسه می‌کند.
همین نگاه نشان می‌دهد که جلیلی چقدر از واقعیت سیاست و اقتصاد جهان عقب است و با چه نگاهی به مهم‌ترین مسائل دنیا دارد.
نظر شما