به گزارش سلام نو، بعد از حضور در شش فینال با دو باشگاه و بعد از گذشت هشت سال ناکامی، یورگن کلوپ سرانجام موفق شد با تکیه بر عمل‌گرایی و فاصله گرفتن از سبک فوتبالی‌ای که به نام او معروف شده بود جام قهرمانی چمپیونزلیگ را بالای دست برده و جایگاه خود را به عنوان یکی از بهترین مربی‌های دنیا تثبیت کند.
لیورپول که دیشب در مقابل تاتنهام بی‌روحیه و حیرت‌زده از جو فینال بزرگترین رقابت فوتبال باشگاهی اروپا با یک بازی حساب شده موفق شد برای ششمین بار فاتح بزرگترین رقابت باشگاهی قاره اروپا شود بدون شک استحقاق این قهرمانی را داشت اما نباید از این واقعیت غافل شد که هر دو تیم انگلیسی حاضر در فینال کمتر از حد انتظار ظاهر شدند و لیورپول با استفاده از حداقل فرصت‌هایی که در این بازی بدست آورد موفق شد حریف را 2-0 شکست داده و به قهرمانی برسد.
این فینال با وجود اهمیتی که داشت فاقد جذابیت‌های دراماتیک دو دیدار قبلی دو فینالیست انگلیسی در مرحله نیمه‌نهایی بود و از نظر جذابیت فوتبالی هم با آن دو بازی تفاوت‌های بسیار داشت. یک بازی مملو از پاسهای بی‌هدف و اشتباه و خراب شدن حملات با کمترین فشار حریف. حتی کسانی که در سکوهای ورزشگاه واندا متروپولیتانو حضور داشتند کیفیت پایین بازی را به خوبی احساس می‌کردند و شور و هیجان سکوها نسبت به بازی‌های قبلی دو تیم کمتر بود.
کلوپ بعد از بازی در گفتگو با خبرنگاران تایید کرد که در سالهای گذشته گاهی اوقات به این نتیجه رسیده که سرنوشت او این است که در فینال‌ها بازنده باشد و دست تقدیر قرار نیست بگذارد او در یک رقابت مهم جام قهرمانی را بالای سر ببرد.
اما سرمربی آلمانی لیورپول دیشب بدون شک نمی‌توانست از شانس و دست سرنوشت گلایه داشته باشد. چرا که هنوز یک دقیقه از شروع بازی نگذشته بود که برخورد توپ به دست مدافع تاتنهام یک پنالتی بادآورده نصیب او و شاگردانش کرد. درست در لحظاتی که بخش اعظم استادیوم هنوز در حال و هوای مراسم پیش از شروع بازی قرار داشتند و توجه خیلی از تماشاچی‌ها هنوز به آنچه در میدان می‌گذشت معطوف نشده بود.
اما فارغ از این پنالتی بادآورده، لیورپول در ادامه بازی با لیورپولی که امسال در لیگ برتر می‌شناختیم فاصله داشت. یورگن کلوپ برای اینکه هفتمین فینال ناکام خود را در مادرید تجربه نکند تصمیم گرفته بود عمل‌گرایی پیشه کرده و از فلسفه پرشور و تهاجمی خود عقب‌نشینی کند.
به دلایل مختلف از جمله تصمیم کلوپ برای ریسک نکردن، گرمای هوا، حساسیت بازی برای هر دو تیم و خستگی بازیکنانی که در مرحله نیمه‌نهایی دو بازی فوق‌العاده دشوار و عجیب و غریب را پشت سر گذاشته بودند، نیمه اول فینال دیشب به هیچ وجه چنگی به دل نمی‌زد و نرخ پاسهای صحیح در این نیمه کمتر از همه مسابقات چمپیونزلیگ امسال بود.
کلوپ که همیشه در کنار زمین با شور و هیجان ایستاده و سعی می‌کرد هیجان را به بازیکنانش تزریق کند دیشب به مراتب آرامتر از همیشه بود و بارها به بازیکنانش دستور داد آرامش را در دستور کار خود قرار دهند. دیشب نه از عصبانیت‌های همیشگی کلوپ خبری بود نه از غر زدن‌هایش به داور چهارم بازی.
پر بیراه نیست اگر بگوییم بعد از شش فینال ناکام، دیشب چشم کلوپ ترسیده بود و آلمانی جذاب لیورپول سرانجام تصمیم گرفته بود از سبک و سیاق همیشگی‌اش فاصله بگیرد و هر طور شده فقط و فقط جام قهرمانی را بدست آورد. حالا جام قهرمانی در دستان کلوپ قرار دارد و او سرانجام به آرزویش رسیده. اما به نظر می‌رسد از این به بعد باید بار دیگر شاهد کلوپ آشنای همیشگی باشیم نه کلوپی که فقط برای یک فینال تصمیم گرفته بود همه چیزهایی که برایش عزیز بود را کنار بگذارد تا دیگر کسی از او به عنوان مرد نقره‌ای و ناکام همیشگی فینال‌ها اسم نبرد.
آرش جلال منش
