«ریچارد کوزلاریچ» معتقد است که اعتراضات فرانسه نمایانگر این است که کشورهای عضو توجه کمتری به مسائل اتحادیه اروپا داشته و توجه بیشتری به بازسازی سیاسی در کشورهای خود دارند.
خبرگزاری مهر ، گروه بین الملل - فاطمه محمدی پور: معترضین فرانسوی همچنان به اعتراضات خیابانی گسترده خود علیه سیاستهای اقتصادی و اجتماعی حاکم بر کاخ الیزه ادامه می دهند و «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور جوان فرانسه تا کنون سه بار در مقابل معترضین عقب نشینی کرده است.
او در گام اول افزایش مالیات بر سوخت را به صورت موقت تعلیق کرد، سپس در گام بعدی به صورت کامل آن را از بین برد و از ردیف بودجه سال آینده فرانسه حذف کرد. در گام سوم نیز ماکرون وعده داد مالیات بر در آمد بازنشستگانی که تا ۲ هزار یورو در ماه مستمری دارند را حذف کرده و حداقل حقوق را افزایش دهد.
با این حال جلیقه زردها این اصلاحات را ناکافی دانسته و بر استمرار اعتراضات خود تاکید دارند. به راستی چه اتفاقی در فرانسه رخ داده است؟
جهت پاسخ به این سوال خبرنگار مهر گفتگویی با پروفسور «ریچارد کوزلاریچ» استاد دانشگاه جرج میسون آمریکا ترتیب داده که در ادامه می آید.
ریچارد کوزلاریچ مدیر اندیشکده علوم و سیاست‌گذاری انرژی در دانشگاه جرج میسون، مدیر موقت برنامه سیاست عملیات صلح (POPP ) و سفیر پیشین آمریکا در جمهوری آذربایجان (۱۹۹۴-۱۹۹۷) و بوسنی و هرزگوین ( ۱۹۹۷-۱۹۹۹) بوده است.
*دلایل اصلی اعتراضات فرانسه موسوم به جلیقه زردها چیست و تا چه میزان سیاستهای نولیبرالی «امانوئل ماکرون» در این زمینه موثر است؟
دلایل تظاهرات فرانسوی ها ترکیبی از عدم افزایش درآمد طبقه متوسط به سرعتی که مالیات افزایش می یابد و ایجاد حسی که تشکیلات سیاسی تمایلی به گوش دادن به نگرانی های کل مردم به ویژه مردم خارج از پاریس ندارد می باشد.
*اعتراضات فرانسه نوعی اعتراض به سیاستهای نولیبرالی اتحادیه اروپا که به اعضاء دیکته می شود نیز محسوب می شود. با توجه به این موضوع آینده اتحادیه اروپا را چگونه ارزیابی می کنید و آیا جریانهای راست می توانند با سوار شدن بر موج این اعتراضات قدرت را در دست بگیرند؟
اعتقاد بر این است که اتحادیه اروپا تحت تاثیر عواقب ناآرامی های سیاسی در بسیاری از کشورهای عضو آن خواهد بود. اعتراضات فرانسه، برگزیت، مجارستان، و تغییر رهبری در حزب سیاسی اصلی آلمان به این معنی است که کشورهای عضو توجه کمتری به مسائل اتحادیه اروپا داشته و توجه بیشتری به بازسازی سیاسی در کشورهای خود دارند.
*با توجه به اینکه اعتراضات فرانسه به نفع جریانهای راست این کشور تمام می شود، آیا این موج اعتراضی می تواند زمینه به قدرت رسیدن احزاب راستگرای افراطی در فرانسه را فراهم کند(فراموش نکنیم جریان راست افراطی در فرانسه در انتخابات گذشته به پیروزی مهم و قابل توجهی هم رسیده بود)؟
مشخص نیست که ناآرامی های فرانسه فقط محصول سیاست های جناح راست افراطی در فرانسه یا نیروهای سیاسی چپگرا که برخی از آنها بسیار رادیکال هستند و تلاش می کنند از نارضایتی اصلی در مورد رکود درآمد برای دستیابی به اهداف خود بهره برداری کنند- باشد.
بنابراین در برخی از این اعتراضات، شاهد هستیم چپ افراطی و راست افراطی در کنار هم قرار گرفته اند. واقعا نمی دانم چگونه این تحولات بر انتخابات آینده فرانسه تاثیر خواهد گذاشت.
*اعتراضات فرانسه به کشورهایی چون هلند و بلژیک نیز تسری یافته است. آیا این موج اعتراضی می تواند عمده کشورهای اروپایی را تحت تاثیر خود قرار دهد؟
من تظاهرات را در بلژیک و هلند به اندازه کافی دنبال نکردم تا بدانم که آیا این تظاهرات نیز ناشی از همان فشارهای اجتماعی و اقتصادی همانند تظاهرات فرانسه است یا خیر.
