امیر حسین صدیق از دغدغه‌هایش می‌گوید

به گزارش سلام نو، بازی در مجموعه «همه بچه‌های من» به کارگردانی مرضیه برومند یکی از کارهای موفق امیرحسین صدیق به شمار می‌آید که این‌ روزها از شبکه آی‌فیلم در حال پخش است. «همه بچه‌های من» مجموعه اپیزودیک بوده که در آن داستان زنی تنها روایت می‌شود که به دلایل مختلف در خانه خود با آدم‌های متفاوتی روبه رو می‌شود. به بهانه پخش این سریال با امیرحسین صدیق گفتگو کرده‌ایم.

مجموعه «همه بچه‌های من» از چه نقاط قوتی برخوردار بود که توانست مخاطبان را با خود همراه کند؟

با توجه به بازخوردی که از طرف بینندگان گرفتم، متوجه شدم که کار در سطح وسیعی دیده شده که به نوعی بالاتر از حد انتظار من بود چراکه در ابتدا فکر می‌کردم کار ساده‌ای انجام دادیم و نتیجه فراگیری ندارد اما پس از پخش سریال متوجه شدم که مردم آن را دوست داشته و به نوعی نتیجه خوب بوده است. در نهایت این مجموعه خیلی بهتر از آن چیزی شد که در ابتدا فکر می‌کردم.

درباره نقاط قوت مجموعه «همه بچه‌های من» نیز باید بگویم، این سریال با بودجه اندکی که معمولا برای یک کار کوچک استودیویی اختصاص پیدا می‌کند، ساخته شد، ولی پس از پخش، مردم خیلی در مورد آن حرف زدند که نشان از موفقیت آن دارد. به نوعی بر اساس مطالبی که درباره این سریال نوشته و حرف‌هایی که درباره آن دهان به دهان شد، متوجه شدم که نتیجه کار خوب بوده و فکر می‌کنم مردم همذات پنداری عمیقی با سریال داشتند.

در این سریال ایفای یک شخصیت منفی را برعهده داشتید که شاید بتوان گفت این مدل نقش‌ها در کارنامه کاری شما کمتر به چشم می‌آید. بازی آن کاراکتر خاص برای شما از چه جذابیت‌هایی برخوردار بود؟ برای رسیدن به نقش و باورپذیر کردن آن چه کارهایی انجام دادید؟

نقشی که من در این سریال برعهده داشتم یکی از شخصیت‌های منفی بود. این نقش نکات منفی زیادی داشت و سنش هم از من بیشتر بود. موقعیتی داشت که تاکنون تجربه نکرده بودم و در نهایت همه این موارد برایم جذاب بود.

درباره اینکه چطور به این نقش رسیدم نیز باید بگویم که اگرچه این نقش را تا زمان بازی در این سریال تجربه نکرده بودم، ولی افراد این چنینی در اطراف خودمان را زیاد دیده بودم. به نوعی برای بازی این نقش سعی کردم شبیه آن چیزی که در جامعه بود، باشم.

یکی از نکاتی که در مجموعه‌های خانوادگی به چشم می‌آید، صمیمیتی است که به نوعی مخاطبان آن را در جلوی دوربین مشاهده می‌کنند؛ این صمیمیت در پشت صحنه و میان عوامل هم وجود دارد؟

تجربه شخصی من نشان داده که ارتباط خوب عوامل در پشت دوربین سبب می‌شود تا گروه نتیجه بهتری در جلوی دوربین داشته باشد. البته این موضوع فقط به کارهای خانوادگی مربوط نمی‌شود. یعنی اینکه شما در چه ژانری کار می‌کنید اهمیتی ندارد و حال و هوای پشت دوربین در همه مدل کارها به بینندگان منتقل می‌شود.

به نوعی وقتی فضای پشت دوربین خوب است، در زمان پخش سریال تماشاچی تأثیر بیشتری می‌گیرد.

به طور کلی خوب بودن حال تک تک اعضای گروهی که در آن مشغول به کارید، از اهمیت خاصی برخوردار است. در حقیقت در بسیاری از کارهایی که امروز تولید می‌شود، نتیجه خوبی را نمی‌بینیم و دلیل آن عدم وجود رابطه خوب و صمیمی میان عوامل کار است.

برای شما وجود چه فاکتورهایی در نقش مهم بوده تا شما را برای قبول پیشنهاد بازی آن وسوسه کند؟

به طور کلی، قصه خیلی برایم مهم بوده و اول از همه متن را می‌خوانم. متن باید از حداقل‌ها برخوردار و در حوزه تصویر، دارای استانداردهایی باشد. در مرحله بعد کارگردان اهمیت دارد. البته بازیگران مقابل و عوامل دیگر نیز مهم هستند.وقتی قرار است متنی را بخوانم و انتخاب کنم که در آن حضور داشته باشم یا نه، حتماً درباره دیگر بازیگران هم سوال می‌کنم.

عوامل مجموعه اعم از طراح لباس، گریمور، فیلمبردار، طراح صحنه و... هم مهم هستند. به همین دلیل سوال می‌کنم که چه کسانی قرار است این کارها را انجام دهند. اینکه کارگردان و تهیه‌کننده چه کسانی هستند نیز اهمیت دارد.

در پاسخ به اینکه به چه ژانری علاقه دارم نیز باید بگویم این طور نیست که بخواهم فقط ژانر خاصی را بازی کنم و بازی در همه ژانرها هم می‌تواند جذاب باشد.

اکنون همه جای دنیا بازیگران را دوست دارند. چراکه ژانرهای مختلفی را تجربه می‌کنند. چیزی که برایم اهمیت دارد این است که مفهوم کلی کار چه چیزی است و آیا با نگاه و جهان بینی من همسو هست یا نه. همچنین برایم مهم است که حرف و پیام کاری که قرار است انجام شود، چیست. در حال حاضر، علاقمندم که تئاتر کار کنم. اما این طور نیست که بخواهم فقط در مدیوم خاصی فعالیت داشته باشم. شاید یک زمانی یک تیزر تبلیغاتی به من پیشنهاد شود و فکر کنم که ارزشش را دارد و کار کنم.

معمولاً بازیگران گله دارند که کارگردان‌ها حاضر نیستند ریسک کنند و آنها را در نقش‌های مختلف و متفاوت بازی دهند.

بله معمولاً وقتی نقش جدیدی را بازی می‌کنیم و مورد استقبال قرار می‌گیرد، بعد از آن باید سه یا چهار نقش مشابه را رد کنم. این باعث تأسف است. من می‌توانم این نقش‌های تکراری را رد کنم اما شاید برخی نتوانند و مجبور باشند که آنها را بازی کنند. این کلیشه نگری و ساده خواستن است.

در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟

دو کار نیمه کاره دارم که باید تمامشان کنم. پیشنهادی هم برای یک کار کوتاه دارم. پیشنهاد دیگری هم هست که مطمئن نیستم بروم یا نه. دو سریال آماده پخش  دارم. یکی از آن‌ها مجموعه «دنیای گمشده» است که از شبکه دو پخش می‌شود و در واقع زمستان سال قبل تصویربرداری شد. سریال دیگر هم به نام «گیله وا» از دو سال قبل آماده پخش است.

در پایان می‌خواهم بگویم که شبکه آی‌فیلم کار ارزشمندی انجام داده و با بازپخش سریال‌های خاطره‌ساز، نقش ویژه‌ای در فراموش نشدن آنها دارد. خیلی جالب است که این شبکه توانسته مخاطبان زیادی را جلب و با بازپخش سریال‌ها آن‌ها را یادآوری کنیم./ایلنا