سلام نو – سرویس سیاسی: تسنیم و فارس اخیرا در خبری مدعی شدند که رییس جمهور روحانی در دستوری بودجه سه ماهه دوم سال صدا و سیما را مشروط به تایید نمایندگان دولت در شورای نظارت بر صدا و سیما کرده است، نمایندگانی که یکی از آن‌ها حسام‌الدین آشنا مشاور مشهور روحانی و دیگری علی جنتی وزیر سابق ارشاد است.
این خبرگزاری‌های مخالف دولت تصویری از نامه مورد ادعای خود منتشر کرده‌اند که از سوی دبیر هیات دولت به رییس سازمان صدا و سیما نوشته شده و در آن روحانی دستور داده که"سازمان برنامه و بودجه کشور اعتبارات سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران را پس از تایید دو نماینده رئیس جمهور در شورای نظارت سازمان یادشده تخصیص دهد."
احسان قاضی‌زاده هاشمی، نماینده مجلس نزدیک به جبهه پایداری و دیگر عضو همین شورا نیز تایید کرد که "دولت به دلیل پخش سریال گاندو کل بودجه سه ماهه دوم صداوسیما را صفر کرده است."
گاندو سریال جنجالی‌ای بود که از سیمای جمهوری اسلامی پخش و در آن به ماجرای جاسوسی جیسون رضائیان پرداخته شد و در روایتی یک طرفه حسن روحانی، جواد ظریف و دولت مورد حمله قرار گرفتند.
نکته جالب توجه این جا است که بر اساس اصل خبر منتشر شده و برخلاف ادعای مخالفان دولت حسن روحانی بودجه صدا و سیما را قطع نکرده، بلکه آن را مشروط به تایید نمایندگان دولت در شورای نظارت بر این کرده است.
گروگان گیری بودجه صدا و سیما یا کار درست روحانی بعد از 6 سال؟
مخالفان دولت شرطی کردن بودجه صدا و سیما را گروگانگیری بودجه این سازمان دانسته و تاکید دارند که در جواب گروگان گیری بی‌سابقه روحانی باید گاندو 2 را ساخت.
اما موافقان تصمیم رییس جمهوری معتقدند که حسن روحانی بالاخره بعد از شش سال تصمیمی را که باید درباره صدا و سیما گرفت و در نهایت تا حدی تکلیف این سازمان را روشن کرد و دست بی‌حساب کتاب آن را بیت المال کوتاه می‌کرد.
پدرام سلطانی، نایب رییس سابق اتاق بازرگانی ایران در رابطه با ابتکار دولت در توییتی نوشت:
"صفر کردن بودجه صدا و سیما در سه ماه دوم، از معدود تصمیمات درست جناب روحانی در دوره دومشان است. چرا هزینه مالی تریبون اقلیت باید ازجیب مردم پرداخت شود؟ رادیو و تلویزیون دیگر کالای عمومی نیست که پولش را همه بدهند. هر کس می خواهد از آن استفاده می کند، آبونمان ماهیانه پرداخت کند."
به نظر می‌رسد اقدام روحانی در مشروط کردن بودجه صدا و سیما واقعا از معدود تصمیمات درست او بوده است، هرچند به قیمت این که در آینده به دلایلی خاص مجبور به عقب نشینی شود.
برخلاف مدعای مخالفان دولت اقدام روحانی به معنای بستن دهان منتقدان نیست بلکه به معنا گامی کوچک برای سامان دادن سازمانی است که دست در بیت المال دارد و از دولت اعتبار مالی می‌گیرد اما اختیارش حتی در دست رییس سازمان صدا و سیما نیست و به طور مرتب از شبکه‌های مختلف آن به دولت حمله می‌شود.
در صدا و سیما در سالگرد برجام علی باقری را یک طرفه به شبکه افق دعوت می‌کنند، در سالگرد 18 تیر زاکانی و نظری را برای روایت تاریخ می‌ورند و بعد هم با بودجه مردم و دولت علیه دولت منتخب مردم فیلم می‌سازند و به هیچ جا و هیچ کس هم پاسخگو نیستند.
تمام فاجعه صدا و سیما اما در اقداماتش علیه دولت روحانی یا اصلاح‌طلبان خلاصه نمی‌شود. صدا و سیما سازمانی فرسوده، ناکارآمد، غیرموثر، تفرقه افکن و فاسد است. در یک دوره آرشیو گران‌بهای آن به منوتو فروخته می‌شود، در دوره بعد رییسش به خاطر در افتادن با ساختارهای فاسد آن به زیر کشیده می‌شود و در حال حاضر هم که رییس سازمان عملا اختیاری روی آن ندارد و هر قسمت سازمان از جایی برنامه می‌گیرد در حالی که صدا و سیما باید زیر نظر سه قوه باشد و برنامه‌اش را از مجلس دریافت کند.
از سوی دیگر صدا و سیما تبدیل به رسانه‌ای شده که برای کسب پول هر کاری می‌کند. سیمای جمهوری اسلامی با هزینه‌ای اندک آنتنش را اجاره می‌دهد و غیراستانداردترین تبلیغات ممکن را که قبل از این فقط در کانال‌های دسته چندم ماهواره‌ای فارسی زبان به چشم می‌خورد را پخش می‌کند و بهانه این مسئله را هم کمبود بودجه بیان می‌کند، آن هم در حالی که به جز بودجه مصوب مجلس که از دولت دریافت می‌کند عموما سالانه دستوری از رهبری هم برای برداشت از صندوق توسعه ملی دریافت می‌کند.
با نگاهی به این مسائل به نظر می‌رسد حتی بدون گاندو و مواضع تفرقه برانگیزانه صدا و سیما اقدام حسن روحانی اقدامی درست بود که بسیار دیر انجام شد و حالا هم باید گام اول از مجموعه گام‌های دولت برای اصلاح صدا و سیما باشد؛ البته اگر حسن روحانی مجبور به عقب نشینی در برابر لابی‌های قوی صدا و سیما در لایه‌های مختلف قدرت نشود.
نظرات