امیل کوئه یکی از روان شناسان مشهور فرانسوی در سال های پیش به کشور آمریکا رفت و در خصوص نظری که در خصوص قانون نتیجه معکوس داشت این طور گفت: «در صورت بروز تعارض بین نیروی تخیل و اراده، همواره این اراده است که گرایش به سقوط پیدا می کند.»
با یک مثال توضیح می دهیم که اگر از شما خواسته شود که بر روی پلی قدم بزنید این کار را انجام می دهید اما اگر از شما درخواست شود که بر روی یک طناب باریک با ارتفاع زیاد راه بروید آیا قبول می کنید این کار را انجام دهید؟!
نخستین عاملی که باعث می شود شما این کار را انجام ندهید نیروی تخیل شما نسبت به این موضوع است به این خاطر که شما ترس از سقوط دارید و باعث می شود که میل و اراده شما برای انجام این کار ازبین برود و شکست جایگزین میل و اراده شود.
در قانون تأثیر معکوس ذهن خودآگاه و ناخودآگاه به طور مداوم با یکدیگر درگیر هستند و ذهن ناخودآگاه بر ذهن خودآگاه غلبه می کند و دلیل اصلی آن این است که طبق منطق نیست.
امیل کوئه معتقد است که زمانی که تصورات با قدرت اراده درگیر هستند بدون استثناء تصورات برنده هستند.
هرچه فرد بیشتر تلاش کند که از اراده و نیت آگاهانه ای که دارد بخواهد یک کاری را انجام دهد کمتر به موفقیت می رسد و نمی تواند خود را مجبور کند که چیزی را درک کند و باید ذهن خود را آرام کند و با این کار باعث بالابردن درک خود می شود.
