به گزارش سلام نو، نمایندگان در ادامه بررسی لایحه تجارت در جلسه علنی امروز – سه شنبه- مجلس شورای اسلامی، مواد مربوط به بارنامه در حمل ونقل کالا را تصویب کردند.
نمایندگان در ماده ۱۳۳ این لایحه، بارنامه را سندی تعریف کردند که بنابر تقاضای فرستنده حمل و نقل یا نماینده او صادر می شود و بر مالکیت کالا برای دارندهآن، وجود قرارداد حمل و نقل، دریافت کالا توسط متصدی و تعهد وی مبنی بر تسلیم کالا در ازای دریافت آن دلالت کند.
بنابر ماده ۱۳۴؛ بارنامه علاوه بر امضا یا مهر و امضای متصدی حمل و نقل؛ باید عنوان بارنامه، مکان و تاریخ صدور سند، هویت فرستنده، هویت متصدی حمل و نقل، هویت گیرنده کالا، اگر بارنامه به نفع حامل نباشد، مبدأ و مقصد کالا را به عنوان اطلاعات بارنامه داشته باشد.
بارنامه همچنین باید اطلاعاتی از جمله؛ طلاعات ویژه ای که کالای موضوع قرارداد را مشخص می کند مانند: وزن، حجم، کیفیت بسته بندی، تعداد بسته ها و هر اطلاع دیگری که برای تعیین ماهیت کالا و قیمت آن لازم اس؛ تاریخ تحویل کالا یا مدتی که کالا باید در آن مدت تسلیم شود و تاریخ بارگیری؛ اجرت حمل ونقل و هزینه های دیگر با بیان این که بر عهده فرستنده است یا گیرنده؛ شرایطی که در قرارداد حمل و نقل بیان شده است از قبیل شرایط ویژه بارگیری با تخلیه؛ نوع وسیله انتخابی، مسیر تعیین شده، حدود مسوولیتها و اعلام صریح خطرناک بودن کالا در موارد مقتضی؛ وضعیت ظاهری کالا را شامل شود.
بنابر تبصره ۱ این ماده؛ بارنامه به صورت الکترونیک صادر و یک نسخه چاپی از آن که به امضاء یا مهر و امضای صادر کننده رسیده است، به فرستنده تسلیم میشود. در صورت تعارض بین مفاد نسخه چاپی و نسخه الکترونیک، مفاد نسخه الکترونیک معتبر است.
همچنین در تبصره ۲ مقرر شد؛ عدم ذکر مفاد بند (۹) این ماده در بارنامه، اماره بر این است که اجرت و سایر هزینه ها بر عهده فرستنده است و متصدی حمل و نقل نمی تواند از شخص ثالث ناآگاهی که بارنامه به او انتقال یافته است، اجرت و سایر هزینه ها را مطالبه نماید.
بر مبنای تبصره۳ این ماده؛ وزارت راه و شهرسازی مکلف است سامانه متمرکزی برای صدور بارنامه الکترونیک به وسیله متصدیان حمل و نقل ایجاد کند، به نحوی که امکان استعلام اصالت بارنامه برای دریافت کنندگان نسخه چاپی آن فراهم باشد.
بنابر ماده ۱۳۵؛ بارنامه ممکن است به صورت قابل انتقاله یا اغیرقابل انتقال» صادر شود. بارنامه قابل انتقال محسوب می شود، مگر آنکه خلاف آن در بارنامه تصریح شده باشد.
درماده ۱۳۶ مصوب شد؛ بارنامه قابل انتقال» بنابر تقاضای فرستنده ممکن است به حواله کرد شخص معین بابه نفع حامل صادر شود. در صورتی که بارنامه به حواله کرد شخص معین صادر شده باشد با امضای دارنده در ظهر بارنامه قابل انتقال است. بارنامه ای که به نفع حامل صادر شده باشد با قبض و اقباض قابل انتقال است.
بنابر ماده۱۳۷؛ در بارنامه غیر قابل انتقاله ذکر نام گیرنده الزامی است و نقل و انتقال آن مشمول این ماده نیست.
نمایندگان در ماده ۱۳۸ مقرر کردند؛ در صورت انتقال بارنامه، متصدی حمل و نقل نمی تواند در برابر شخص ثالث ناگاه از جمله گیرنده به عدم دریافت کالا و در خصوص بارنامه «بارگیری شده به عدم بارگیری آن وفق بارنامه استناد نماید.
در ماده ۱۳۹ مصوب شد؛ فرستنده در برابر متصدی حمل و نقل مسوول أظهاراتی است که برای درج در بارنامه در مورد مشخصات کالا مانند جنس، وزن و تعداد آن ارائه کرده است. در هر صورت متصدی حمل و نقل نمی تواند در برابر شخص ثالث ناآگاه به خلاف واقع بودن اظهارات فرستنده استناد نماید.
بنابر ماده۱۴۰؛ در صورتی که متصدی حمل و نقل با نماینده أو ظن قوی و موجه در خصوص عدم صحت اظهارات مذکور در بند (۷) ماده (۱۳۶) این قانون از سوی فرستنده، داشته باشد و به دلیل مواردی از قبیل بارگیری شدن با نحوه بسته بندی کالا، امکان شناسایی با تعیین وزن و سایر خصوصیات آن وجود نداشته باشد، متصدی حمل و نقل یا نماینده او باید مواردی را که ظن به عدم صحت آن دارد به همراه دلایل خود در بارنامه قید نماید. در این صورت متصدی حمل و نقل در برابر فرستنده و شخص ثالث مسوول خسارات ادعایی در خصوص موارد قید شده نیست، صدور بارنامه بدون هیچ قیدی، دلالت بر این دارد که کالا به نحو مذکور در بارنامه تحویل گرفته شده است
بنابر ماده ۱۴۱دریافت بارنامه از سوی فرستنده و عدم اعتراض به مفاد آن به معنای پذیرش موارد مندرج در آن است. در صورت پذیرش بارنامه از سوی فرستنده اگر شرایط بارنامه با شرایط قرارداد حمل و نقل مغایر باشد، شروط مندرج در بارنامه ملاک عمل است.
بر مبنای ماده ۱۴۲؛ در صورتی که بارنامه صادر نشده باشد، فرستنده می تواند از متصدی حمل ونقل بخواهد رسیدی امضاء شده مبنی بر دریافت کالای موضوع قرارداد حمل ونقل را به وی تحویل دهد. رسید مذکور دلالت بر وجود قرارداد حمل و نقل بین طرفین داشته و به هنگام صدور بارنامه باید به متصدی حمل یا نماینده او مسترد گردد.
بنابر ماده ۱۴۳؛ تاریخ صدور بارنامه به عنوان تاریخ حمل تلقی می شود، مگر اینکه بارنامه شامل یادداشت بارگیری با درج تاریخ حمل باشد که در این صورت تاریخ درج شده در یادداشت بارگیری به عنوان تاریخ حمل تلقی می شود. در صورتی که صادر کننده بارنامه هنگام تنظیم بارنامه تاریخ آن را مقدم بر تاریخ صدور بگذارد در مقابل تحویل گیرنده کالا مسوول کلیه خسارات وارده به علت این تغییر تاریخ می باشد./ایرنا
