سلام نو - سرویس سیاسی: این روزها تنور انتخاباتی اصولگرایان از اصلاح‌طلبان حسابی داغ‌تر است. آن‌ها که کم و بیش از پیروزی خود در برابر رقیب سنتی مطمئن هستند، بیشتر درگیر رقابت داخلی برای کسب سهم بیشتر در لیست‌های احتمالی هستند و حداقل بخشی از اصولگرایان آن‌چنان ضرورتی در وحدت حداکثری حس نمی‌کنند حتی اگر چهره‌هایی مثل محمدرضا باهنر به شکل جدی دنبال تحقق آن باشند.
این بار به جز جبهه پایداری، جریان محمود احمدی‌نژاد و جریان محمد باقر قالیباف هم به جمع مدعیان سهم‌خواه اصولگرایی اضافه شده‌اند و مایلند در پیروزی قطعی بر اصلاح‌طلبان شریک شوند و سهم بیشتری از آن ببرند، چیزی که حداقل تا یکی دو هفته پیش در دسترس به نظر می‌رسید.
احمدی‌نژادی‌ها امیدوار هستند با قرار گرفتن در موضع اپوزوسیون نظام بتوانند رای‌های خاکستری و حتی سیاه را به خود جلب کنند و قالیباف امیدوار است که با ایده مجلس نو بتواند بدنه جوان اصولگرا را به خود جلب کنند و در تهران و شهرهای بزرگ خوش بدرخشند، اما تمام معادلات آن‌ها دست خوش یک تغییر بزرگ شد و آن بازگشت ناطق نوری به جلسه جامعه روحانیت مبارز بعد از ده سال بود.
بازگشت ناطق به جلسات جامعه روحانیت یک پیام بزرگ داشت و آن هم این که طیف وحدت‌گرا و معتدل اصولگرا بالاخره بعد از یک دهه در موضع ضعف بودن به موفقیتی در خور برسند و یکی از چهره‌های فاصله گرفته اصوگرا را به کانون معادلات این جریان برگردانند. ناطق نوری، حسن روحانی و مرحوم هاشمی رفسنجانی سه چهره‌ای بودند که از اصولگرایان فاصله گرفته بودند و به روشنی به اصلاح‌طلبان نزدیک شده بودند. از این سه نفر یکی فوت کرده، دیگری دور برگردان به راست را برگشته و سومی رسما به قلب معادلات اصولگرایی رجعت کرده.
همین مسئله جریان‌های تمامیت خواه اصولگرا را تحت تاثیر قرار می‌دهد و سهم خواهی آن را با یک مشکل جدی مواجه می‌کند و آن بازگشت ستون‌های اصولگرایی به عرصه سیاست ورزی اصولگرایانه است، به خصوص اگر این سیاست ورزی اصولگرایان بتواند از قواعد مدرنی نیز بهره ببرد و بدنه جوان این جریان را اقناع کند.
محمود احمدی‌نژاد در دولت هاشمی رشد کرد و از دامان ناطق و باهنر به شهرداری و بعد ریاست جمهوری رسید. محمدباقر قالیباف، سعید جلیلی، حداد و ولایتی هم در شرایطی توانستند به عنوان چهره‌های موثر و تصمیم‌گیر اصولگرایان مطرح شوند که امثال عسگر اولادی و مهدوی کنی فوت کردند و ناطق، هاشمی و روحانی نیز از اصولگرایی دور شدند. بازگشت ناطق نوری به قلب اصولگرایی می‌تواند سایه تندروها را از سر سیاستگذران اصولگرا کم کند، اتفاقی که خوشایند اصلاح‌طلبان است.
هر چند مصباحی مقدم حضور ناطق در جلسه جامعه روحانیت را در مقام مهمان دانست و آن را ادامه دار ندانست ولی سید رضا اکرمی، عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز به انتخاب گفت: به هیچ عنوان حضور وی در مقام میهمان نبوده و در مقام صاحب‌خانه به جامعه بازگشتند.
مصباحی مقدم و رضا اکرمی درباره این دعوت و این حضور ناطق نوری به خبرآنلاین می‌گویند: با ورود ناطق نوری به جلسه روحانیت مبارز بعضی از اعضا آنقدر خوشحال شدند که شعار «یار امام خوش آمد» در زمان حضور ناطق‌نوری در جلسه سر دادند. روایت ها اما می گویند فضای آن روز جامعه روحانیت تنها حمایت از ناطق نبوده بلکه طیفی از اعضای این تشکل تلاش داشتند تا با فشار بر آیت الله موحدی کرمانی مانع حضور ناطق در جلسه جامعه روحانیت شوند، تلاشی که به سرانجام نمی رسد.
با این وضعیت باید دید انتخابات مجلس 98 برای اصولگرایان انتخاباتی است با میدان‌داری پایداری، احمدی‌نژاد و قالیباف یا انتخاباتی است با میدان‌داری ناطق، علی لاریجانی و باهنر و دیگر میانه روها؟ اگر گروه دوم بتوانند فرمان اصولگرایی را در دست بگیرند احتمالا اصلاح‌طلبان هم با خیال راحت‌تری به دنبال تشکیل یک اقلیت قدرتمند در مجلس آینده می‌روند و به خاطر نگرانی از راه‌یابی رادیکال‌ها به مجلس دست به ائتلاف با اعتدالیون اصولگراها نمی‌زنند.
