سلام نو – سرویس سیاسی: «خانم‌ها!آقایان! به ورزشگاه آزادی خوش آمدید!» این نخستین بار بود که بعد چهار دهه گوینده ورزشگاه آزادی به شکل رسمی ورود هم‌زمان مردان و زنان را به ورزشگاه خوش آمد می‌گفت، رخداد مهم برای جامعه زنان ایران که دست آورد ایستادگی آنان در برابر فشار ناحقی بود که در برابر آنان قرار داشت.
این حضور تحاشیه عجیبی از سوی زنان هوادار نداشته به جز بازداشت دختری که در نوشته‌ای در حمایت از دختر آبی در دست داشت و نیروی انتظامی در میان مقاومت مردم قصد بازداشت او را داشت که در نهایت این اتفاق نیافتاد.
در این میان اما صدا و سیما مثل همیشه شاهکار خلق کرده و طوری رفتار کرد که انگار هیچ زنی در ورزشگاه آزادی وجود ندارد. گزارشگر اشاره خاصی به زنان حاضر در ورزشگاه نکرد و هیچ تصویری خاصی از زنان هوادار تیم ملی منتشر نشد، در حالی که با نگاه به تصاویر منتشر شده به این نتیجه می‌رسید که نه حجاب زنان شرکت کننده در ورزشگاه نامناسب است نه حرکت عجیب و غریبی کرده‌اند ولی ظاهرا صدا و سیما می‌خواهد طوری رفتار کند که نه خانی آمده باشد و نه خانه رفته باشد.
به بهانه این اتفاق مهم که سال‌های سال به تعویق افتاد به چند پرسش ساده ولی مهم درباره حضور زنان در استادیوم آزادی پاسخ می‌دهیم.
چرا ورود زنان به ورزشگاه آزادی ممنوع بود؟
دلیل رسمی این مسئله اعلام نشده فقط از گوشه و کنار و اشاره‌های گاه و بی‌گاه می‌شد فهمید که بعضی مراجع تقلید قم با حضور زنان در ورزشگاه مخالفند. شهیندخت مولاوردی، معاون زنان و خانواده وقت دولت روحانی در سال 94 در گفت و گو با ایلنا تایید کرد که" دولت به احترام مراجع، موضوع حضور زنان در ورزشگاه‌ها را پیگیری نکرد."
چه شد که زنان را به ورزشگاه راه دادند؟
اولتیماتوم فیفا به فدراسیون فوتبال عامل سرعت بخش این ماجرا بود تا در نهایت لایحه‌ها مختلف نظام حاضر شوند زنان را در آزادی نظاره کنند.
دولت، احزاب سیاسی و جامعه زنان در این ماجرا چه نقشی داشت؟
این جامعه زنان ایران بود که با ایستادگی خود فیفا را متوجه بی‌عدالتی بزرگی که در حق زنان ایران می‌شد کردند و قطعا بیشترین نقش در ورود زنان به ورزشگاه را خود زنان داشتند. دولت روحانی هرچند در اول راه کارهایی برای این ماجرا کرد و قول‌هایی داد ولی عملا ترجیح داد احترام مراجع را حفظ کند تا اینکه برای احیای حق زنان تلاش کند. احزاب اصلاح‌طلب هم هرچند با این حق همراه بودند ولی به جز بیانه کار فعالانه دیگری انجام ندادند.
بعد از این چه می‌شود؟
بر اساس تهدید فیفا زنان باید در بازی‌های لیگ هم به ورزشگاه بیایند و فروش بلیت هم نباید محدود باشد. آیا این مسئله عملی می‌شود؟ فدراسیون چندان مایل نیست ریسک این مسئله را به جان بخرد ولی اگر فیفا جدی باشد این اتفاق خواهد افتاد.
این اتفاق فقط در ورزشگاه آزادی می‌افتد؟
واقعیت این است بر اساس عقل و منطق و حرف فیفا فرقی بین آزادی با فولاد آرنا، نقش جهان یا دیگر ورزشگاه‌های کشور نیست ولی واقعیت ثابت کرده هر اتفاقی در تهران بیافتد الزاما در دیگر نقاط هم نمی‌افتد. باید صبر کرد و دید.
اما بعد...
این که حقوق ساده و کوچک مردم را از آن‌ها دریغ نکنیم! چه می‌شد این شادمانی کوچک و موثر را قبل از فشار فیفا به زنان ایرانی تقدیم می‌کردیم؟ حتما باید بالای سر مسئولان ایرانی هم زور باشد تا به وظیفه خود عمل کنند و حق مردم را بدهند؟ مسئولان ارشد کشور باید هرچه زودتر حقوق این چنین مردم را که به ناحق از آنان دریغ کردند به آنان بازگرداند تا هم شکاف میان دولت و ملت کم‌تر شود هم جامعه شاداب شود.
حالا بازی تمام شد، ایران 14 گل زد و زنان ایرانی به ورزشگاه رفتند و آمدند. آسمان به زمین نیامد، دل کسی نلرزید و کسی به گناه نیافتد. همه چیز نشان می‌دهد سد کردن حضور نیمی از جامعه ایران در ورزشگاه چه کار بی‌خردانه، ظالمانه و خجالت آوری بوده. اگر کسانی هنوز فکر می‌کنند فضای ورزشگاه به علت فحاشی یا مصرف عجیب و غریب مواد مخدر برای حضور زنان مناسب نیست بهتر است به جای حصار کشیدن یا جلوگیری از حضور زنان در ورزشگاه دنبال سالم‌سازی فضای ورزشگاه از نظر جسمی و روانی باشند.
دو نکته تاسف بار ماجرا تهدید زنان به بیرون کردنشان از ورزشگاه در صورت شعار دادن درباره دختر آبی و راه ندادن زنان خبرنگار ایران در کنفرانس خبری بعد از بازی بود که بسیار سوال برانگیز و خجالت آور بود.
