هر چند پرفسور رضا در خارج از ایران زندگی می کرد اما خوش بختانه ارتباط او با داخل برقرار بود و چند سال قبل مراسم باشکوهی به مناسبت 100 ساله شدن پرفسور رضا در دانشکده فنی دانشگاه تهران برگزار شد.
رضا طی سال‌های ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۴ عضو گروه مهندسی برق دانشکدهٔ مهندسی دانشگاه کاتولیک آمریکا و سپس دانشگاه‌ام آی تی در بوستون آمریکا بود.
رضا در سال ۱۹۶۵ به‌دلیل مشارکت در نظریهٔ شبکه و اطلاعات، به‌عنوان عضو پیوستهٔ مادام‌العمر (Life Fellow)ی IEEE برگزیده شد. او همچنین عضو پیوستهٔ AAAS است. رضا عضو افتخاری فرهنگستان زبان و ادب فارسی است.
رضا از سال ۱۳۵۷ تاکنون استاد دانشگاه‌های کنکوردیا در مونترئال در کبک کانادا و دانشگاه مک‌گیل مونترئال است. او همچنین رئیس افتخاری کنفرانس مهندسی برق ایران، استاد افتخاری دانشگاه تربیت مدرس، رئیس انجمن علمی ایرانیان در آمریکای شمالی، رئیس گسترش زبان و ادب فارسی و مشاور و همکار فعال موسسات علمی و ادبی فراوانی بوده‌است. رضا یکی از پایه‌گذاران نظریه اطلاعات و مخابرات در جهان است و تحقیقات گسترده‌ای در زمینه ظرفیت شنون و ارسال حداکثر اطلاعات در کانال‌های مخابراتی نویزدار، نظریه اطلاعات و فرایندهای تصادفی، سیستم‌های خطی آنالیز عمومی، نظریه سیستم‌ها و مدارها، نظریه کنترل سیستم‌های پویا، فضاهای خطی، انتقال و تلفات انرژی در شبکه‌های n دهانه‌ای انجام داده‌است.
چکیده ای از گزارش مراسم بزرگداشت صد سالگی پرفسور رضا در دانشگاه تهران را در ادامه می‌خوانید:
-سید محمود دعایی، رییس موسسه اطلاعات در سخنرانی خود از «پروفسور رضا» اجازه خواست در این مراسم از یکی‌دیگر از مفاخر علمی کشور در حوزه فلسفه و علوم انسانی هم یاد کند که سال‌ها پیش به دلایلی از ایران رفته ولی هنوز همه توجه‌اش به میهن ماست.
وی ادامه داد: «این چهره برجسته‌ی علمی برای جراحی قلب‌اش نیازمند 100 تا 200 هزار دلار بود. در همان زمان ترکیه از او دعوت کرد به عنوان برجسته‌ترین فیلسوف معاصر مرکز و کتابخانه‌ای به نام وی در قونیه تاسیس کند تا استاد میراث معنوی و کتاب‌های ارزشمند خود را به این کتابخانه اهدا کند و در مقابل چک سفیدی برای وی ارسال شود. ترک‌ها حتی پیشنهاد داده بودند مقبره‌ای برای استاد در محل آن مرکز تاسیس کنند که وی پاسخ داده بود من آنچه دارم برای وطنم است و اگر روزی بمیرم آرزویم این است که در وطنم دفن شوم. البته وی در پاسخ به دعوت آنها به قونیه رفت.
مجری برنامه از وی به عنوان استادی از آمریکا یاد کرد ولی او در ابتدای سخنرانی، خود را ایرانی معرفی کرد. علی‌رغم این مساله و با وجود عواطف شهید مطهری و رأفت مقام معظم رهبری و قوه قضاییه نسبت به ایشان هنوز بسیاری با ناسپاسی در برخی روزنامه‌ها نسبت به ایشان بی‌حرمتی می‌کنند و این فرد کسی نیست جز پروفسور سید حسین نصر. وی که بسیاری از مراکز فلسفی جهان ایشان را از اعضای خود می‌دانند، تمام آثار و کتابخانه‌اش را برای انجمن حکمت و فلسفه در ایران اهدا کرده است».
سهیل محمودی - شاعر - که اجرای مراسم را برعهده داشت در بخشی از مراسم با گرامیداشت یاد مهندس بازرگان از سال‌های دور دانشکده فنی و دانشگاه تهران یاد کرد و در میان تشویق‌های حاضران ادامه داد: دوره ای که زنده یاد مهندس بازرگان، زنده یاد دکتر سحابی، زنده یاد مهندس عزت الله سحابی و دکتر شیبانی به آیین مسلمانی در این دانشگاه می زیستند، دوره دشواری بوده است. امروز مسلمانی آسان شده ... اما در آن سال‌ها دشوار بود. دلم نیامد از کسانی یاد نکنم که ایمان و آیین و ایران ما با نام آنها گره خورده است.
محمودی همچینن در بخش دیگری از این مراسم یاد زنده یاد عنایت الله رضا، برادر استاد فضل‌الله رضا را نیز گرامی داشت.
به گفته مجری مراسم، دو تن از عموهای پروفسور رضا، وزرای عدلیه و مخابرات نهضت جنگل بوده اند.
سخنرانی استاد باستانی پاریزی با شوخ‌طبعی، شعر خوانی و طنزی شیرین همراه بود و استاد در سخنان خود با اشاره به حال و هوای متفاوت دانشکده فنی و دانشکده ادبیات دانشگاه تهران به بازخوانی شعر طنزی که سال‌ها پیش از وی در مجله توفیق منتشر شده بود، پرداخت.
وی همچنین سن خود را حدود هشتاد سال عنوان کرد که مجری مراسم با بیان این که استاد کمی کم فروشی کرده اند، خاطرنشان کرد: استاد باستانی پاریزی، متولد شب یلدای 1304 هستند و ان شاء الله دو سال دیگر در دانشکده ادبیات یک شب یلدایی پاریزی خواهیم داشت.
پروفسور رضا هم در سخنرانی کوتاه خود با سرزندگی و شوخ طبعی دل‌انگیزی صحبت کرد که نشان از شور و حال جوانانه او دارد. وی از جمله با اشاره به تاکیداتی که درباره سن و سال او در برخی سخنرانی‌ها شد، گفت: یکی دو تا از آقایان درباره تولد من صحبت کردند که می‌خواستند مرا از جامعه خواستاران جدا کنند.
به گزارش سلام نو، پرفسور فضل الله رضا دانشمند پرآوازۀ ایران و رییس پیشین دانشگاه تهران در 105 سالگی و در اتاوای کانادا چشم از جهان فرو بست. او مهندس برق، استاد دانشگاه، چهره ماندگار، رئیس اسبق دانشگاه تهران، دومین نایب‌التولیه دانشگاه صنعتی شریف) سفیر سابق ایران در یونسکو و کانادا و برادر بزرگ‌تر عنایت‌الله رضا فلسفه‌دان، نویسنده و مترجم و محقق تاریخ و جغرافیای تاریخی ایرانی بود.
