گفته می شود که خوکچه های خزه ای، که به نام خرس های آبی نیز شناخته می شوند، فنا ناپذیرترین حیوانات جهان هستند.
این موجودات کوچک به اشکال مختلف وجود دارند و بیش از ٩٠٠ گونه از آن ها وجود دارد. آن ها در همه جای جهان از بالاترین کوه ها تا عمیق ترین اقیانوس ها یافت می شوند.
آن ها دارای ٨ پا (۴ جفت) هستند و هر پا ۴ تا ٨ پنجه دارد که شبیه پنجه خرس است.
این جانداران همچنین می توانند به مدت یک دهه بدون آب زندگی کنند و حتی در فضا زنده بمانند.
خوکچه های خزه ای پروتئینی به نام Dsup دارند که از آن ها در برابر تشعشعات رادیویی محافظت می کند. آن ها می توانند در خلاء فضا، درجه حرارت صفر و در برابر تابش تشعشات رادیویی زنده بمانند. کارشناسان معتقدند که دی ان ای موجودات دیگر می تواند برای اصلاح ژنتیکی در انسان مورد استفاده قرار گیرد و به انسان امکان مقاومت در برابر اثرات مرگبار پروازهای فضایی و به طور خاص در برابر تابش تشعشات رادیویی را می دهد.
مهره داران کوچک دارای نوعی پروتئین هسته ای هستند که از آن ها در برابر اشعه محافظت می کند و دانشمندان در حال حاضر در حال بررسی راهکارهایی برای ترکیب آن با سلول های انسانی هستند.
خوکچه های خزه ای در شرایطی زندگی می کنند و ادامه حیات می دهند که تقریبا هر جاندار دیگری در آن شرایط از بین می رود. اکنون، کریس میسون، متخصص ژنتیک و دانشیار فیزیولوژی و بیوفیزیک در دانشگاه ویل کورنل در نیویورک، معتقد است که دی ان ای این جاندار می تواند انسان را قادر سازد تا در سیاره مریخ زنده بماند.
یکی از مهمترین موضوعاتی که محققان به آن توجه می کنند، تشعشع است، زیرا فضانوردان در فضا ٧٠٠ برابر زمین، در معرض تابش تشعشعات رادیویی هستند.
محققان رویکردهای مختلفی را در مورد اهمیت مهندسی ژنتیک در ماموریت های فضایی موفق به مریخ و سایر نقاط دوردست ارائه کرده اند.
نخستین روش، طراحی فرایندی است که به دانشمندان اجازه می دهد عبارات ژنی خاص را روشن یا خاموش کنند. محققانی که در حال حاضر روی این نوآوری کار می کنند، همچنین در حال بررسی چگونگی ترکیب دی ان ای گونه های دیگر یعنی خوکچه های خزه ای، با سلول های انسانی هستند تا آن ها را در برابر اثرات مضر پروازهای فضایی، مانند تشعشعات رادیویی مقاوم تر کنند.
دانشمندان همچنین به این نتیجه رسیده اند که این فناوری می تواند برای مقابله با تأثیرات تشعشعات بر روی سلول های سالم در طی درمان سرطان نیز مورد استفاده قرار گیرد.
کریس میسون متخصص ژنتیک، اعلام کرده است که برنامه ای برای مهندسی فضانوردان در یکی دو دهه آینده ندارد.
دانشمندان در سال ٢٠١۶ از پروتئین خوکچه های خزه ای به عنوان سرکوبگر آسیب، پرده برداشتند. پس از این کشف، محققان دانشگاه توکیو فرض کردند که این پروتئین می تواند به دی ان ای در برابر تابش اشعه کمک کند و اثرات موجود در سلول های انسانی را که در معرض اشعه ایکس قرار دارند، آزمایش کردند.
این قابلیت با سلول های انسانی که توانایی بیان پروتئین به آن ها داده نشده مقایسه شد. مشخص شد سلول هایی که پروتئین Dsup تولید کردند، نصف دیگر سلول هایی که این پروتئین را تولید نکردند، آسیب دیدند و هنوز هم قادر به تولیدمثل بودند. میسون و تیم وی قصد دارند از این یافته ها و با بهره گیری از این پروتئین، راه هایی برای محافظت از فضانوردان در برابر اثرات مضر سفرهای فضایی استفاده کنند.
