5. نبردتان با کودک را به صورت خردمندانه انتخاب کنید
نظم و انضباط در شرایطی موثر است که والدین بتوانند تشخیص دهند که آیا این نبرد به معنای جنگ قدرت است یا صرفاً در راستای آموزش نظم به فرزند خواهد بود. اگر رفتاری به بروز جنگ قدرت منجر می شود بهتر است از جنگ قدرت امتناع نمایید. به عنوان مثال، اگر یک کودک 6 ساله میخواهد در یک روز آفتابی، بارانی خود را بپوشد، اجازه برای انجام این کار ممکن است عدم تلاش برای متقاعد کردن او باشد و این گزینه ی بهتری است، اگر واقعاً می خواهید تغییری ایجاد کنید، روی مشکلات رفتاری بزرگتر متمرکز شوید.
6. استرس را به طور موثر مدیریت کنید
والدینی که استرس خود را به طور موثر مدیریت می کنند، بهتر برای برخورد با مشکلات رفتاری آماده هستند. والدین مضطرب بیشتر به احتمال زیاد فریاد می زنند یا همسو با روش های خود عمل نمی کنند؛ همچنین به احتمال بیشتری از تنبیه به عنوان یک سیاست تربیتی بهره می برند که همین امر می تواند به یک چرخه ناسالم منجر شود؛ زیرا بچه ها در هنگام استرس والدین به احتمال زیاد رفتار نامناسب خود را تشدید می کنند. مدیریت استرس سالم شامل مراقبت از خود و حمایت از دوستان و خانواده است.
7. توجه مثبت داشته باشید
پیدا کردن وقت برای سپری کردن اوقات مناسب با بچه ها می تواند تفاوت زیادی در زندگی کودک ایجاد کند. چند دقیقه توجه مثبت باعث می شود که سایر استراتژی های نظم و انضباط نیز بسیار موثر باشد.
8. انتظارات روشنی را تعیین کنید
تا زمانی که که بچهها درک نکنند که چه چیزی از آنها انتظار میرود، تحقق انتظارات والدین برای آنها غیرممکن است.کارآمدترین والدین آن دسته ای هستند که قادر به توضیح انتظارات خود هستند. یک پدر و مادر کارآمد فقط به کودک ده ساله‌اش نمی گوید اتاق خود را تمیز کند. در عوض برای او توضیح می دهد که چگونه باید اتاقش را تمیز کند؛ "لباس های خود را از کف زمین جمع کنید، تخت خواب خود را مرتب کن و فرش را پاک کن."
کتابها، کلاس ها و گروه های حمایتی والدین می توانند منابع بسیار خوبی برای کمک به والدین در یادگیری مهارت های خود باشند. اما نکته مهم برای بهتر شدن، کار سخت، فداکاری و تعهد برای تبدیل شدن به بهترین والدینی است که می توانید باشید.
والدینی که قصد دارند فرزندانی را برای افزایش مسئولیت پذیری پرورش دهند، مجموعه خاصی از مهارتهای فرزندپروری را در اختیار دارند. آنها دائماً در حال بهبود مهارت های خود و در تلاش برای بهتر شدن هستند.
1. مسائل ایمنی را تشخیص دهید
به نظر می رسد کارآمدترین والدین قادر هستند کمی دوراندیش باشند و خطرات را از سر راه بردارند. آنها از ایمنی اینترنت، آخرین تجهیزات ایمنی به خوبی آگاه هستند و با شنیدن آن موضوعات نامناسب را تشخیص میدهند. بین بی پروا بودن و کم کار بودن نقطه تعادلی را می یابند و مهارت های کودکان را برای تصمیم گیری سالم بالا می برند.
هدف نهایی آنها این است که به فرزندشان بیاموزد که مسائل ایمنی را به تنهایی تشخیص دهد، بنابراین وقتی والدینش حضور ندارند می تواند از خود محافظت کند.
2. یک الگوی مثبت باشید
والدینی که حرف و عملشان باهم متفاوت است موثر نیستند و کودکان به جای عملی کردن صحبت های والدین درمورد آنچه می گویند، بیشتر از رفتارهای عملی والدین می آموزند. اگرچه تعیین محدودیت زمانی در استفاده از وسایل الکترونیک برایتان دشوار است یا حتی در برخی شرایط عصبانی کننده تاب آوریتان کاهش می یابد اما از کلمات مودبانه استفاده کنید، و این نکات را فراموش نکنید.
3. محدودیت های مناسبی در نظر بگیرید
دانستن اینکه چه وقت محدودیتها را اعمال کنید یا نکنید، مهارتی است که نیاز به تمرین دارد. باگذشت زمان، میدانید که کودکتان چقدر میتواند از عهده محدودیتها برآید و چگونه به او کمک کنید تادرصورت در مواجهه با ناکامی به علت اعمال محدودیتها با این ناامیدی مقابله کند.
همه بچه ها متفاوت هستند و فقط به دلیل اینکه کودک در سنین خاصی قرار دارد لزوماً به معنای آمادگی او برای امتیازات خاص نیست. بعضی اوقات، تعیین محدودیتها شامل یک آزمون و خطا می شود؛ زیرا والدین میتوانند چگونگی کمک به کودک را به بهترین وجه یاد بگیرند.
4. پیامدهای مداوم را اعمال کنید
والدینی که از نظر فرزندپروری موثر هستند تنها به تهدید نسبت به پیامدهای احتمالی رفتار متکی نیستند و آنها را اعمال می کنند. این چارچوب و پایداری بخشی اساسی برای کمک به بچه ها است که یاد بگیرند رفتار خود را بهتر مدیریت کنند. اگر کودک فقط نیمی از پیامد منفی را برای رفتار خود دریافت کند، رفتار نادرست احتمالاً متوقف نخواهد شد. اما پیامدهای روشن و مداوم به کودک کمک می کند تا یاد بگیرد.
