سلام نو – سرویس سیاسی: در حالی ماجرای غم بار سقوط بوئینگ به نخستین هفته خود نزدیک می‌شود که حسن روحانی با وجود تمام تلاش‌هایش برای روشن شدن این پرونده از گفت‌وگوی مستقیم با مردم خودداری کرده است.
اما چرا او چنین می‌کند و به چه دلیل از گفت‌وگوی رو در رو با مردم می‌گریزد و حرف‌هایش را در جلسه هیات دولت یا بیانیه‌های رسمی می‌زند؟
عبدالله ناصری، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفت‌وگو با سلام نو در پاسخ به این پرسش می‌گوید: این ماجرا دو وجه دارد. یکی این که این حادثه این قدر سنگین، خسارت بار و پر هزینه بوده که طبیعی است هر شخصی از کنار آن فرار کند. دیگر آن که من فکر می‌کنم به خاطر دوگانگی حاکمیت و مدیریت کشور عملا دولت و آقای روحانی در وسط پرونده سقوط بوئینگ نیستند.
او با اشاره به رویکرد سپاه در این مسئله می‌گوید: ما می‌دانیم سپاه خودش را در برابر رئیس جمهور مسئول نمی‌دانند و بنا دارد حالا که مجبور شدند اصل قضیه را به خاطر حضور منابع خارجی اعلام کنند سعی کنند اخبار بعد آن را مدیریت کنند. لذا اگر روحانی در متن جزئیات نباشد حرفی هم برای گفتن ندارد.
ناصری برخلاف برخی معتقد است حسن روحانی این بار به نسبت صادقانه رفتار کرد و میافزاید: من معتقدم روحانی این بار برخلاف ماجرای بنزین، که به دروغ گفت همان روز اجرای طرح متوجه ماجرا شده، واقعا همان عصر جمعه در جریان جزئیات پرونده سقوط هواپیما قرار گرفته و عملا نزدیک به شصت ساعت در یک بایکوت خبری بوده.
او ادامه داد: حالا رئیس جمهور در این وضعیت امروز چه کار میخواهد بکند و چه کار می‌تواند بکند؟ مثلا حرفی که درباره شکل رسیدگی قضایی پرونده گفت عملا ضمانت اجرایی ندارد چون پرونده دست قوه قضاییه و نیروهای مسلح است و آن‌ها خیلی علاقه به هماهنگی با دولت ندارد.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب در انتها می‌گوید: ما قبلا شاهد بودیم که آقای روحانی در شرایطی که مسائل به دولت مرتبط بود نمی‌آمد با مردم مستقیم و رو در رو صحبت کند، حالا که در پله دوم مسئله است.
روحانی؛ امنیتی و رسانه گریز
تمام این شرایط ناخوشایند اما در کنار سابقه و سبک کاری روحانی قرار دارد، سابقه و سبکی که مبتنی بر معادلات امنیتی و پشت پرده و گریز از رسانه است.
حسن روحانی سیاست در پس پرده و با چاشنی امنیت آموخته. اهل زد و خرد، داد و بیدا و ایستادگی نیست مگر به ضرورت زمان یا هدفی خاص مثل انتخابات ریاست جمهوری!
او تا پیش از انتخابات 92 پرده نشین سیاست ایران بود. بعد از انتخابات 92 هم جز به ضرورت روزگار اهل داد و بیداد نبود و ترجیح می‌داد مشکلات را با امتیاز دادن و گرفتن حل کند، کاری که در توافق هسته‌ای به خوبی انجام داد.
حالا هم همین رویکرد روحانی باعث شده تا او از رو در رو شدن زنده با مردم فرار کند. او ترجیح می‌داد معادله بوئینگ را هم پشت صحنه حل کند ولی دید وضعیت کشور چنین اجازه‌ای را به او نمی‌دهد، در نتیجه پرده را با فشار کنار کشید و حالا امیدوار است بتواند با سبک خود مشکل را حل کند، اما آیا می‌تواند چنین کاری بکند؟
تا همین جای کار دولت و حسن روحانی به اندازه کافی نامحرم دانسته شده‌اند و اطلاعات متناقض و جسته و گریخته در دست دارند و اگر روحانی کاری نکند بعید است بتواند معادله فعلی را تغییر دهد چون تشکیلات نظامی عموما میلی به روشن شدن فضا ندارد.
