"چندی پیش پارلمان عراق با حضور بیش از ۱۷۰ نماینده مجلس نشستی فوق‌العاده برگزار کرد که در آن موضوع اخراج نیروهای نظامی خارجی از این کشور مورد بررسی قرار گرفت."
به گزارش سلام نو، علی حیدری، کارشناس مسائل عراق در یادداشتی نوشته است: این نشست با حضور محمد الحلبوسی، رئیس پارلمان و عادل عبدالمهدی، نخست وزیر برگزار شد و در ابتدای آن عبدالمهدی طی سخنانی ضمن اشاره به درخواست مطرح شده از سوی دولت برای خروج نیروهای نظامی، به ترور سردار شهید سلیمانی نیز پرداخت و دلیل حضورش در عراق را روشن کرد.
با تصویب این طرح در مجلس، دولت موظف شد که درخواست کمک خود از ائتلاف بین‌المللی مبارزه با داعش را فسخ کرده، برای جلوگیری از استفاده آنها از حریم هوایی، زمینی و دریایی اقدام کند، از طریق وزیر خارجه فوراً از آمریکا به دلیل تجاوزات و نقض خطرناک امنیت و حاکمیت عراق به سازمان ملل و شورای امنیت شکایت کند و در نهایت تحقیقات را در بالاترین سطوح برای شناخت ابهامات حمله هوایی آمریکا و مطلع کردن مجلس نمایندگان از نتایج آن طی هفت روز از تاریخ این قانون انجام دهد.
این موضوع را می‌توان از مهمترین اتفاقات رخ داده در عراق طی چند سال گذشته دانست.
در این مدت تلاشهای زیادی از سوی مقامات آمریکایی انجام گرفته تا موضوع خروج نیروهای این کشور از عراق انجام نگیرد یا به صورت حداقلی انجام گیرد.
تلاشهایی از مذاکره گرفته تا تهدید به تحریم و بلوکه کردن اموال ملت عراق.
در این میان موضوع مهمی که وجود دارد این است که در سطح کلان مدیریت این رویداد بزرگ با چه کسی خواهد بود.
پاسخ به این سوال نیازمند نگاهی دقیقتر به وضعیت دولت و پارلمان است.
در حال حاضر دولت "پیشبرد امور" (سرپرست) بر عراق حاکم است که نمی‌تواند اقدامات مهمی انجام دهد و تنها برای مدیریت برنامه‌های روزمره و امور جاری اختیار داشته و بیش از این نمی‌تواند کاری انجام دهد. کما اینکه یکی از بهانه‌های طرف آمریکایی برای نادیده گرفتن مصوبه اخیر پارلمان عراق همین امر بود که دولت عبدالمهدی صلاحیت رسیدگی و به جریان انداختن این پرونده مهم در پارلمان را نداشت و بر این اساس چنین مصوبه‌ای قانونی نیست.
همچنین پارلمان نیز با توجه به تعداد شرکت کنندگان آن در روز تصویب این طرح و مخالفت بخشی از فراکسیونها از جمله کردها و اهل سنت نمی‌تواند با قاطعیت و جدیت به تنهایی این مصوبه را دنبال کند.
در پاسخ به این سوال که چه نهادی قابلیت پیگیری این طرح با استفاده از بسیج نیروها را دارد و در عین حال مشروعیت کافی نیز نزد مردم، دولت و پارلمان برای این مهم را داراست باید به اقدامات اخیر آمریکایی‌ها در عراق توجه کرد.
هفته گذشته آیت‌الله سیستانی به دلیل عارضه شکستگی لگن در بیمارستان بستری و مورد عمل جراحی قرار گرفت. این رویداد از سوی مقامات آمریکایی مغفول نمانده و در ظاهر با نگرانی این وضعیت را دنبال می‌کردند.
پیامهای وزیر خارجه و سفارت این کشور در عراق به دنبال بهبود اوضاع آیت‌الله سیستانی و ترخیص وی از بیمارستان نیز نکات جالبی به همراه دارد.
پامپئو در صفحه توییتر خود به فارسی نوشت: شکرگزارم که جراحی حضرت آیت‌الله سیستانی در عراق با موفقیت انجام شد. دعای من و میلیون‌ها عراقی که آیت‌الله سیستانی برایشان منبع روشنگری و الهام است، همراه ایشان است. از خداوند می‌خواهم به ایشان شفای عاجل و عمر طولانی عطا کند.
همچنین سفارت آمریکا در بغداد نیر در بیانیه‌ای ضمن آرزوی سلامتی برای آیت‌الله سیستانی، بر نقش منحصر به فرد وی در تحقق ثبات پایدار در عراق تاکید کرد.
نقش آیت‌الله سیستانی طی سالهای پس از سقوط صدام در حفظ استقلال عراق و نیز در دوره داعش در حفظ کیان این کشور بر هیچکس پوشیده نیست بطوریکه همه مردم از ادیان، مذاهب و طوایف مختلف، جریانهای دینی و سیاسی و نیز نهادهای سیاسی در این کشور در موارد مهم و نقاط عطف تاریخی و سیاسی عراق نگاهی به مرجعیت عالی این کشور داشته و تلاش می‌کنند تا منویات او را سرلوحه کار خود قرار دهند و آن را دنبال کنند.
همین امر باعث شده بود که پل برمر، حاکم آمریکایی عراق در دوره پس از سرنگونی صدام بارها از آیت‌الله سیستانی به بدی یاد کرده و او را مانع تحقق اهداف آمریکا در عراق بداند.
بتدریج انتقادات علنی و آشکار مقامات آمریکایی از مرجعیت عالی عراق تبدیل به سکوت و حتی حمایت ظاهری شد اما در سطح کلان نقشه خود مبنی بر حضور نظامی و سیاسی تمام قد در این کشور را علیرغم مخالفت تمام عیار مرجعیت عراق دنبال کرده‌اند.
حال می‌توان مصوبه پارلمان عراق را مهمترین عرصه تقابل واشنگتن و بغداد دانست که می‌تواند تکلیف آمریکا برای حضور نظامی در این کشور را یکسره کند. در این شرایط نیز همانطور که انتظار می‌رود، مرجعیت عراق در کنار ملت و دولت این کشور خواهد بود تا بتواند استقلال خود را بدست آورد و همانطور که در پیام اخیر آیت‌الله سیستانی آمده است: پس از رنجهایی که این طی سالیان گذشته برده است، مسئولان نباید فرصت رسیدن به نگاهی جامع برای آینده این ملت را از دست دهند. نگاه جامعی که در آن آرزوهای پدران که تا امروز برای فرزندان محقق نشده عملی شود، یعنی عراق سرور خویش باشد، فرزندانش بر آن حکمفرما باشند و بیگانگان در تصمیم گیری‌های آن نقش نداشته باشند.
انتهای پیام
