شورای ائتلاف اصولگرایان بالاخره تکلیف خود را با پایداری ها روشن کرد و حاضر نشد اینبار هم تن به سهم دهی و سهم خواهی فرزندان سیاسی آیت الله مصباح بدهد. اما آیا این رویه تا دقایق آخر منتهی به انتخابات دوم اسفند ادامه خواهد یافت؟
به گزارش خبرآنلاین، غلامعلی حدادعادل بالاخره تعارفات را کنار گذاشت، دست به قلم شد و حجت را بر یاران و فرزندان سیاسی آیت الله مصباح تمام کرد. او که مدتهاست در قد و قامت ریاست شورای ائتلاف اصولگرایان، سازوکار انتخاباتی برخی طیف های اصولگرا را ذیل این ائتلاف سروسامان می دهد در فاصله چند هفته ای باقیمانده تا دوم اسفندماه صبر و مصلحت را کنار گذاشت و با مخاطب قرار دادن مرتضی آقاتهرانی عملا به پایداری ها گفت شورای ائتلاف حاضر نیست اینبار تن به سهم خواهی و سهم دهی بدهد. نامه ای که تا اینجای کار حضور دو لیست از اردوگاه اصولگرایان در انتخابات اسفندماه را قطعی کرد.
گعده جدید با تکیه بر ۱۶ میلیون رأی انتخابات ۹۶
با سرمایه اجتماعی ۱۶ میلیون رای و مدتی بعد از انتخابات ۹۶ دور ابراهیم رئیسی حلقه زدند تا دو سال مانده به انتخابات مجلس استارت تحرکات انتخاباتی برای فتح مجلس آینده را بزنند. از حدادعادل تا قالیباف و جلیلی و محسن رضایی و ...دور یک میز نشستند و تلاش کردند سازوکاری تکامل یافته تر از جمنا را طراحی کنند. سازوکاری که اینبار هم سهمی فراتر از جایگاه مشورتی برای جامعه روحانیت قائل نشده بود و البته چندان بهایی هم به طیف سنتی های اصولگرا داده نشد. ادامه مسیر اما آنها را مجاب کرد همراه کردن همه طیف های اصولگرا بدون جایگاه محوری جامعه روحانیت و حضور طیف اصولگرایان سنتی ممکن نیست از همین رو بود که در نهایت جایگاه داوری و فصل الخطابی را برای جامعه روحانیت تعریف کردند، جایگاهی که البته از مدتی قبل با ابهاماتی روبرو شد و گلایه های دبیرکل این تشکل پرنفوذ روحانی را نیز به همراه داشت. از سوی دیگر طیف های دیگر اصولگرا چون جبهه پیروان یا جبهه پیشرفت و عدالت هم کم کم حضورشان در جلسات پررنگ تر شد تا شاید آرزوی وحدت حداکثری در جریان راست بعد از سال ها محقق شود.
یک مشکل تکراری در اردوگاه راست به نام؛ جبهه پایداری!
مشکل اصلی سازوکار جدید اصولگرایان برای رسیدن به وحدت در انتخابات ۹۸ باز هم مثل همیشه جبهه پایداری و فرزندان معنوی آیت الله مصباح بودند، آنها از همان روزهای ابتدایی گرچه تاکید داشتند همراه با حرکت های وحدت گرایانه هستند اما ان قلت هایی را نیز سر دادند و حاضر به حضور در جلسات شورای ائتلاف نشدند. نتیجه این همراه نشدن تا همین هفته های منتهی به انتخابات دوم اسفند ادامه یافته است و در نهایت بعد از انتشار لیستی موازی با لیست شورای ائتلاف گویی حدادعادل تعارفات همیشگی با این طیف از اصولگرایان را کنار گذاشته و تکلیف را بر آنها روشن کرده است.
هفته پیش بود که شورای ائتلاف بالاخره بعد از ماه ها رایزنی و جلسه در قالب سازوکار پایین به بالایی که برای انتخاب کاندیداها مشخص کرده بود، به لیست ۹۰ نفره رسید. به فاصله کوتاه از انتشار این لیست جبهه پایداری هم لیست ۶۰ نفره ای را منتشر کرد که در ۲۵ مورد با لیست ۹۰ نفره اشتراک داشت. لیستی که مشخص بود سهم خواهی پایداری ها از ائتلاف اصولگرا را عیان تر و آشکارتر کرده است.نامه حداد عادل به آقاتهرانی دبیرکل این جبهه به وضوح این خط و مشی سهم خواهی را آشکار کرده است، آنجا که می گوید؛«در آخرین جلسه ای که نمایندگان شورای ائتلاف با جنابعالی و آقای محصولی و دو نفر دیگر از جبهه پایداری داشتند، از سوی جبهه پایداری پیشنهاد شد که برای رسیدن به حداکثر اشتراک در دو لیست تهران، لیست ۶۰ نفره تهیه شده توسط پایداری مبنا قرار گیرد و ۲۴ نفر مشترک این لیست با لیست ۹۰ نفره شورای ائتلاف یکجا در هر دو لیست نهایی ۳۰ نفره قرار گیرد. پایداری این پیشنهاد را تأمین کننده وحدت حداکثری می دانست اما در همان جلسه توضیح داده شد که شما در فهرست ۶۰ نفره خود بنا داشته اید که هیچ فردی از بعضی از احزاب و تشکلهای حاضر در شورای ائتلاف را در آن فهرست قرار ندهید و قبول پیشنهاد شما عملا به معنی نفی فلسفه وجودی ائتلاف و فروپاشی آن است و به معنی آن است که شورای ائتلاف اختیار تعیین ۲۴ نفر از لیست ۳۰ نفره انتخابات تهران را فقط به پایداری که در شورای ائتلاف شرکت ندارد تفویض کرده باشد و تنها در حد ۶ نفر امکان تصمیم گیری مستقل داشته باشد.»
حدادعادل اما در نهایت حجت را با نوشتن این نامه بر پایداری ها تمام کرده و تاکید کرده است دیگر قرار نیست انرژی و تلاشی از سوی این شورا برای همراه کردن پایداری ها صورت گیرد، آنجا که نوشته است«شورا تصمیم گرفت به دلیل ضیق وقت مذاکره دعوت از جبهه پایداری را متوقف کند و با تشخیص مناسبترین افراد از میان فهرست ۹۰ نفره خود به تعیین لیست نهایی ۳۰ نفره تهران بپردازد بی آنکه بخواهد از ابتدا به روش جبهه پایداری بعضی از احزاب و تشکلهای موجود در ائتلاف را به کلی نادیده بگیرد»
او تاکید می کند««نمایندگان شورای ائتلاف این تصمیم را مغایر با وحدت نیروهای انقلاب می دانستند و آن را مجوزی برای پدید آمدن انواع فهرست ها با انواع اشتراکات می‌دانستند که می‌تواند موجب پراکنده شدن آرای مردم و نهایتاً شکست نیروهای انقلاب در انتخابات مجلس شود.»
رویارویی علنی پایداری با شورای ائتلاف
اما آن سوی قصه این اختلاف فرزندان سیاسی آیت الله مصباح هستند که مدعی هستند با وجود آنکه در جلسات شورای ائتلاف حضور نداشته اما هم وحدت گرا هستند هم مدل وحدت را طراحی کرده اند. مدلی که نتیجه آن همان لیست ۶۰ نفره است که در ۲۵ مورد اشتراکاتی با لیست ۹۰ نفره دارد و مدعی هستند حاضرند این اشتراکات را بالاتر هم ببرند، همان ادعایی که بنا به گفته حدادعادل نه در مسیر وحدت که اتفاقا در جهت تحمیل لیست و بستن دست شورای ائتلاف است.
پایداری ها اما از روز گذشته تا حدی وارد فاز خط و نشان کشیدن برای ائتلاف هم شده اند، رویه ای که در چند انتخابات اخیر برای آنها جواب می داد و به سهم بیشتر منتهی می شد، آنچنان که روز گذشته سخنگوی این تشکل گفت«خبرها حاکی است که برخی از افرادی که تا دیروز دم از وحدت می‌زدند، به دنبال فشار بر نامزدها برای انتخاب یکی از دو لیست جبهه پایداری و شورای ائتلاف هستند که این، قابل تأمل است و معلوم می‌کند کسانی به دنبال وحدت‌شکنی هستند که تا همین یکی دو هفته پیش، عَلَم وحدت را برداشته بودند.»
این اظهارات در حالیست که بنا به گفته حدادعادل شورای ائتلاف تصویب کرده است که بعضی افراد مناسب مجلس را که احتمالا نام آنها در لیست پایداری نیز خواهد آمد با رأی شورای ائتلاف در لیست خود بگنجاند.
البته ادعای متقی فر می تواند بی ارتباط با میثاقنامه ای که این روزها بین کاندیداهای نهایی شورای ائتلاف دست به دست می شود هم نباشد، میثاقنامه ای که بنا به روایت ها گرچه قرار است کاندیداها را ملتزم به چارچوب های تصمیم گیری شورای ائتلاف کند ولی برخی هم می گویند ممکن است از کاندیداها تعهد گرفته شود که فقط در یک لیست حضور داشته باشند و بس.
چند لیست از اردوگاه اصولگرایان بیرون می آید؟
با وجود آنکه طی چندماه اخیر بارها و بارها بزرگان اصولگرا از ضرورت وحدت در این جریان برای بازگشت حداکثری به پارلمان سخن می گفتند و شرایط را برای جریان راست حساس و مهم تعریف می کردند اما به نظر می رسد با کمرنگ شدن حضور اصلاح طلبان در عرصه رقابت، اردوگاه راست دچار اختلافات درون گروهی شده است. پیشقدم این اختلاف افکنی ها باز هم پایداری ها هستند که حضورشان در انتخابات با لیست مستقل مسجل شده است.
اما این تنها مشکل این روزهای اردوگاه اصولگرایی نیست، گرچه به نظر می رسد شورای ائتلاف اینبار تصمیمی عاقلانه تر اتخاذ کرده و حاضر به سهم خواهی بهپایداری ها نشده است اما این تنها پایداری ها نبودند که از سازوکار ائتلاف گلایه داشتند بلکه طیف ها و چهره های شاخص دیگری از جریان اصولگرا هستند که در سازوکار تعریف شده حضور ندارند و بعید به نظر نمی رسد که با لیست هایی جداگانه وارد عرصه رقابت شوند تا بازهم اصولگرایان وارد یک رقابت درون جریانی شوند. رقابتی که می تواند خطری پیش پای راست گرایان باشد و از دل این اختلافات جریانی سومی بیرون بیاید که کرسی های پارلمان را برای چهارسال به نام خود سند بزنند.
