سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر: علیرضا جلالی تبار بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که با فیلم «بی‌صدا حلزون» در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد پس از اکران این فیلم در سینمای رسانه‌ها (پردیس سینما گالری ملت) در گفت‌وگو با خبرنگار سلام نو، در خصوص این فیلم اظهار کرد: فیلم «بی‌صدا حلزون» برای مخاطب عام از جهان کمتر شناخته‌شده روابط عاطفی کم‌شنوایان و ناشنوایان صحبت می‌کند و روایت زندگی خانواده‌ای است که هانیه توسلی و محسن کیایی و مجتبی شکری بازیگر کودک بااستعداد در نقش فرزند آن‌ها اعضای این خانواده را در فیلم تشکیل می‌دهند در ادامه پدر خانواده برای کاشت حلزون میانی گوش فرزندش برای شنوا شدن مخالفت می‌کند و داستان به‌صورت بسیار جذاب و شریف پیش می‌رود و بنده به‌شخصه اولین بار امروز در جشنواره به تماشای فیلم نشستم و بسیار از تماشای آن لذت بردم.
وی در خصوص سوژه جدید «بی‌صدا حلزون» و بازخورد مخاطبان به این موضوع جدید افزود: استقبال مخاطب خوب بود اما استقبال مسئولین باید متفاوت باشد به خاطر اینکه فیلم را در بخش نگاه نو قرار داده‌اند و در بخش سودای سیمرغ ما را قرار ندادند حالا امیدوارم فرجام‌خواهی دوستان به نتیجه برسد چراکه از ظن بنده بازی هانیه توسلی می‌تواند یکی از مدعیان جایزه باشد و همچنین بازی دیگر عزیزان همچون محسن کیایی و مهران احمدی که بسیار خوش درخشیدند و صدا و صداگذاری فیلم کاملاً هوشمندانه و در سطح فرامرزی و بین‌المللی است و فیلم‌برداری در اوج داستان در شکل‌گیری فضا کاملاً نقش دارد و حداقل در این چهار رشته می‌تواند این فیلم مدعی باشد.
وی در خصوص نقش خود و نحوه پذیرفتن این نقش اذعان کرد: من بیشتر به دلیل رفاقت با دوستان و چون این پروژه فرهنگی بود این اقبال را پیدا کردم که در کنارشان باشم و تجربه خوبی بود چراکه باید یک تحول را در سه دقیقه بازی می‌کردم و برای خودم ازاین‌جهت جذاب بود.
وی در خصوص سطح کیفی سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر اظهار کرد: جشنواره فجر امسال تنوع خوبی دارد که هم از سرمایه‌های باتجربه و هم در توازن استفاده از نیروهای جدید و امیدوارم فیلم‌های خوبی برای اکران سال آینده را داشته باشیم.
علیرضا جلالی تبار، در خصوص حواشی موجود پیرامون جشنواره فجر امسال تصریح کرد: چه موافقین و چه مخالفین حق دارند طبق قانون شهروندی می‌توانند نظرات خود را بیان کنند، اما هیچ‌کدام نمی‌توانند نظر خود را به دیگری تحمیل کنند؛ ما با معضلاتی روبرو هستیم که سعی می‌کنیم آن را به شکل فرهنگی حل کنیم و یا اینکه نصمیم می‌گیریم به نحو دیگری با آن روبرو شویم و این‌یک انتخاب جدید و فرهیخته و همراه بافهم است که در قبال بافرهنگ اتفاق می‌افتد ولی از ظن بنده اینکه ما از فرهنگ در حل مشکلاتمان استفاده کنیم نباید فراموش شود و ما نمی‌توانیم فرهنگ و گفت‌وگو را تحریم کنیم و اگر می‌خواهیم چیزی را تحریم کنیم باید نسبت به محتوای آن‌ها بازاندیشی کنیم و همان‌گونه که نمی‌توانیم هوا را تحریم کنم فرهنگ را نیز نمی‌توانیم تحریم کنیم.
