سلام نو – سرویس اقتصادی: بر اساس سند چشم انداز 1404 امسال باید کشور آمادگی پذیرش حداقل بیست میلیون نفر گردشگر خارجی باشد. چنانچه این هدف محقق شود در سال 98 باید 25 میلیارد دلار درآمد ارزی از آن کشور می شد. با این حال شرایط تحقق این سند به هزار و یک دلیل فراهم نشده است.
به گزارش سلام نو، در شرایطی که طی این سالها اقتصاد تک محصولی وابسته به نفت خسارات زیادی به کشور زده از گردشگری به عنوان یکی از صنایع جایگزین نفت یاد می شود. با این حال خلأ بسترهای لازم در ایران و بها ندادن به این صنعت مهم باعث شده تا فرصت های زیادی از دست برود.
نیازی به بیان این نکته نیست که ایران در زمره یکی از کشورهایی است که بیشترین غنا را به لحاظ منابع جذب توریست و زیرساخت های طبیعی دارد. به اعتراف بسیاری از رسانه های مطرح جهان نظیر فایننشیال تایمز، گاردین، تلگراف و ... ایران در صدر مهم ترین دارندگان جاذبه های طبیعی و مناظری با چشم انداز فوق العاده است.
در حالی که صنعت گردشگری این روزها به سرعت در حال اوج گرفتن و توسعه یافتن است، خلا بسترهای لازم در کشور ما و بها ندادن به این صنعت ارزآور، فرصت سوزی های زیادی ایجاد کرده است. صنعت گردشگری، فرصت تولید، ایجاد اشتغال، فقرزدایی و درآمدزایی را برای کشورها به همراه دارد.
زیرساخت نامناسب بین شهری هم برای مسافران داخلی و هم برای مسافران خارجی دردسرهای زیادی ایجاد کرده است. شرایط نامناسب رفاهی و گردشگری ما ضعیف است.
کافی است تا گردشگران خارجی ایران را در برنامه سفرهای خود قرار ندهند. نبود امکانات ابتدایی نظیر خدمات حمل و نقل سریع بین شهری، امکانات فرودگاهی، امکانات اقامتی با کیفیت مناسب، سرویس‌های مالی و بانکی از جمله آنها است.
در رابطه با خدمات ضعیف حمل و نقل ریلی متاسفانه اصفهان، شیراز و یزد به عنوان سه شهر توریست پذیر کشور به یکدیگر متصال نمی شوند. رئیس جامعه تورگردانان با اشاره به عوامل تاثیرگذار در کاهش اقبال گردشگران گفته است: سیستم حمل‌ونقل بین شهری و درون شهری برای گردشگر با ضعف‌های اساسی روبه‌رو است. یکی از مشکلات این است که وسیله نقلیه‌ای که ابعاد مسافرگیری آن بین خودروی ون و اتوبوس باشد، نداریم. وسیله نقلیه مناسب برای گردشگر باید علاوه‌بر زیبایی ظاهری و شکیل بودن، به‌لحاظ فنی نیز سالم و امکانات رفاهی اولیه‌ای همچون سیستم سرمایشی و گرمایشی مناسب داشته باشد. اما متاسفانه گردشگری ایران با کمبودهای زیرساختی اساسی در این حوزه روبه‌رو است.
بدون شک یکی از اساسی ترین مشکلات در حوزه گردشگری وضعیت اسفبار سرویس های بهداشتی است. به جز هتل ها و مراکز اقامتی تقریبا در بیشتر کمپ های اقامتی بین راه وضعیت سرویس های بهداشتی ناخوشایند است. این در حالی است که غالبا فاقد سرویس بهداشتی فرنگی هستند و عملا همین مساله عامل دافعه بین گردشگران خارجی است.
در حالی که مدت کمی از تغییر ساختار سازمانی در حوزه میراث فرهنگی و گردشگری می گذرد باید منتظر ماند و دید آیا با این تحول شاهد برنامه ریزی صحیح خواهیم بود و آیا متولیان گردشگری در کشور از نگاه ویترینی به این صنعت درآمدزا صرف نظر خواهند کرد یا خیر.
در کنار این تغییر رویکردی که انتظار می رود این امید وجود دارد که از بخش خصوصی برای حضور قدرتمند در این عرصه حمایت کافی صورت بگیرد. شمار زیادی از کارشناسان و فعالان گردشگری بر این باورند که حضور دولت در گردشگری تنها زمانی که تسهیلگر سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و اجراکننده سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی باشد، توجیه خواهد داشت. باید اذعان کرد که برای توسعه گردشگری در کشور راهی نداریم جز اینکه بخش خصوصی با قدرت به این عرصه ورود کند. این مهم در صورتی نتیجه بخش خواهد بود که مشکلات پیش روی سرمایه گذاران در پیچ و خم بوروکراسی اداری تشدید نشود.
صنعت گردشگری در ایران با کلاف سردرگمی از مشکلات مواجه است. اگر چه نمی توان منکر تغییرات مثبت در این سالها شد اما بدون شک تلاش برای بهبود وضعیت گردشگری در کشور ارتباط مستقیمی با ارزآوری برای کشور و توسعه اشتغال می شود.
