سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر : در حالی که شیوع ویروس کرونا روز به روز گسترش بیشتری می یابد و خطر ابتلای افراد به این بیماری مهلک هر روز بیش از گذشته می شود و در شرایطی که درجه هشدار تا حدی بالا رفته که بسیاری از فعالیت های مهم اقتصادی، فرهنگی و حتی سیاسی/عبادی متوقف و تعطیل شده اند اما در اقصی نقاط کشور همچنان گروه های فیلمبرداری در حال کار هستند و خطر بیماری عوامل و دست اندرکاران سینمای ایران را تهدید می کند، در چنین شرایطی خانه سینما تنها به اطلاعیه هشدار دهنده ای بسنده کرده که البته نفس آن خوب است اما کافی و متناسب با ابعاد ماجرا نیست چون همانطور که در متن بیانیه هم آمده فاقد هر گونه خاصیت الزام آوری است.
سکوت صنوف مختلف هم که باید در این جور مواقع نقش اصلی را داشته باشند قابل درک نیست و این پرسش ها را پیش روی آنها می گذارد که در این موقعیت چه اقدام عملی برای حراست از سلامت اعضای خود انجام داده اند؟
آیا انجمن بازیگران، کانون کارگردانان، انجمن دستیاران کارگردان، طراحان صحنه و لباس، منشیان صحنه و... در این وضعیت قرمز نسبت به سلامت اعضای خود دغدغه ای ندارند؟اگر فردا خدای ناکرده تست کرونای مثلا فلان دستیار فیلمبردار یا مجری گریم مثبت در آمد چه کسی پاسخگو است؟ یا اینکه آیا باید حتما یکی از پروژه ها بر اثر ابتلای بازیگر نقش اصلی اش متوقف شود تا ما تازه متوجه جدی بودن بحران شویم و به فکر راه حل بیفتیم؟متاسفانه این جا مثل همیشه اصالت سرمایه مطرح است و در برابر آن حفظ جان و سلامت نیروهای فنی و هنری نه تنها اولویت ندارد که در نهایت تاسف می توان گفت بی ارزش است.
در همین زمان چندین گروه مشغول تولید سریال هایی برای تلویزیون هستند و ظاهرا مدیران ارشد تلویزیون که اتفاقا باید در این زمینه بیش از دیگران صاحب دغدغه باشند متاسفانه بین سلامتی هنرمندان و پخش سریال جدید ظاهرا دومی را انتخاب کرده اند، طبعا در غیاب یک ساز و کار قانونی و الزام آور، صاحبان سرمایه به جای نگرانی برای سلامت عوامل به منافع کوتاه مدت خویش توجه می کنند.
حل این مشکل نیازمند یک عزم جدی و همگانی است.
در گام اول به نظر ضروری است شخص وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از یک سو و از سوی دیگر آقای عبدالعلی عسگری -به عنوان عالی ترین مقام سازمان صدا و سیما- ضمن توجه جدی به اهمیت ماجرا دستورات ویژه ای برای توقف این روند خطرناک صادر کنند، سپس سرمایه گذاران و تهیه کنندگان هم می توانند در تعامل با عوامل راه حل هایی برای جبران -یا کاهش- خسارت های احتمالی پروژه ها بیندیشند و برای ادامه کار در زمان بهتر برنامه ریزی کنند. من شک ندارم تک، تک عوامل از همکاری منطقی در این زمینه خودداری نمی کنند.
همه ما می دانیم که در این روزها خویشتنداری و حفظ خونسردی وظیفه هر ایرانی است اما این به معنای نادیده گرفتن اصول ایمنی، پاک کردن صورت مساله و به خطر انداختن جان انسان ها نیست، این آزمونی سرنوشت ساز برای سینما و تلویزیون ایران، مدیران و منابع تامین سرمایه اش است که ثابت کنند سلامت سینماگران و دست اندرکاران نجیب آن برای شان از هر سود و منفعتی مهم تر و ارزشمندتر است و برای حفظ سلامت این جان های شریف حاضرند قدم های جدی بردارند.باید همین امروز فکری کرد، فردا شاید خیلی دیر باشد.
