بیش از یک‌ماه است که پرستاران و پزشکان به سبب شیوع ویروس کرونا، مجاهدانه و شبانه روزی در حال خدمت‌رسانی هستند و در این مدت بسیاری از این عزیزان خود گرفتار این ویروس منحوس شده‌اند.
به گزارش رکنا، نفس‌های بریده بریده و سرفه‌های بی‌وقفه یارای صحبت کردنش را گرفته بود، این صحنه‌ها تصویری از جانبازان شیمیایی را برایم تداعی می‌کرد. او می‌گفت کودک خردسالم را یک ماه و چند روزی است در آغوش نکشیده‌ام، دلش برای همکارانش تنگ شده و برایشان دعای سلامتی می‌خواند.
روایت جهادگر عرصه سلامت که با روپوش سفید و مقدس پرستاری به چندین بیمار مشکوک و مبتلا به کرونا در بیمارستان امام رضا (ع) شهرستان کبودرآهنگ خدمت‌رسانی کرده و اینک خود بخاطر ابتلا به این بیماری با ویروس منحوس کرونا دست و پنجه نرم می‌کند.
با شنیدن صدای سرفه و تنگی نفس‌هایش دلم راضی به گفتگو با او نمیشود، اما ایثار او فقط به بیمارستان و روز‌های خدمتش ختم نمیشود، بلکه زمانی هم که برای استراحت و بهبود حالش در منزل مانده است، حاضر است پیامش را به مردم برساند و از آن‌ها بخواهد هوای همکارانش را داشته باشند و با سفر‌های غیر ضروری و رفتن به بیرون از منزل عرصه را بر جهادگران سلامت تنگ نکنند.
پرستار مبتلا به کرونا در بیمارستان امام رضا (ع) کبودراهنگ گفت: مسئول کنترل عفونت بیمارستان امام رضا (ع) شهرستان کبودراهنگ و رابط ستاد مقابله با کرونا در استان بودم، از همان روز‌هایی که بحث کرونا و مراقبت از بیماران کرونایی مطرح شد می‌دانستم که به خاطر ارتباطی که با بیماران دارم حتما خودم هم روزی به این ویروس مبتلا می‌شوم.
ساغر شریف پور در گفتگو با خبرنگار ما، با بیان اینکه روز ۲۴ اسفند ماه به خاطر علائم شدیدی که داشتم در بیمارستان بستری شدم، اظهار داشت: فردای همان روز نتیجه تست کرونای من مثبت اعلام شد.
به سبب ارتباط با بیماران و ظهور علائم تست کرونای من مثبت اعلام شد
وی تصریح کرد: ابتلا به علائمی مانند تب، سرفه‌های خشک، بدن درد شدید، سر درد و تنگی نفس، کار مرا به بستری کشاند.
این پرستار فدا کار با بیان اینکه به مدت ۶ روز در بخش مربوط به بیماران کرونایی بستری شدم، ابراز کرد: پس از گذشت ۳ روز به تدریج حالم بهتر شد و در روز ششم مرا از بیمارستان مرخص کردند.
شریف‌پور با بیان اینکه در تمام مدتی که در بیمارستان بستری بودم با هیچ یک از اعضای خانواده تماس نداشته و ملاقات ممنوع بودم، تصریح کرد: پس از ترخیص از بیمارستان نیز در منزل در اتاقی جداگانه قرنطینه هستم.
وی در پاسخ به سوال که پس از مثبت شدن تست کرونا، چه حس و حالی داشتنید؟ ابراز کرد: به جرات می‌گویم که اصلا نترسیدم و دچار اضطراب نشدم. چراکه خودم از نزدیک شاهد احوال بیماران کرونایی بودم و می‌دیدم که به لطف خدا و همت پرستاران، حالشان رو به بهبودی می‌رود.
پرستار بیمارستان امام رضا (ع) کبودراهنگ با تاکید بر اینکه در محل کارم از وسایل حفاظتی مانند ماسک و دستکش استفاده می‌کردم، عنوان کرد: به دلیل اینکه روزانه با بیماران زیادی سر و کار داشتم و هر روز هم تعداد مراجعات بیشتر می‌شد به این ویروس گرفتار شدم.
شرایط این‌روز‌های پرستاران سخت است/ یک‌ماه و ۱۰ روز است کودک خردسالم را در آغوش نگرفته‌ام
شریف پور با بیان اینکه در این روز‌ها پرستاران شرایط خیلی سختی دارند، اظهار داشت: خودم با وجود اینکه یک کودک خردسال دارم، یک ماه و ۱۰ روز است که نتوانسته ام فرزندم را در آغوش بگیرم. امثال من که با بیماران مشکوک و کرونا را در ارتباط هستیم خود را به عنوان ناقل فرض می‌کنیم بنابراین در محیط منزل هم نگران ابتلای عزیزانمان هستیم.
پرستاران در خط مقدم جبهه سلامت هستند/ قدردان عنایت رهبری به پرستاران هستم
نوبت به حرفای پایانی که می‌رسد بغض گلویش می‌شکند، و می‌گوید از حضرت آقا سپاسگزارم که عنایت ویژه‌ای به پرستاران داشتند و شغل پرستاری را مقدس خواندند. به حال و روز این روز‌های همکارانش اشاره می‌کند و می‌گوید: بیماران کرونایی ملاقات ممنوع هستند به همین خاطر تمامی کار‌های بیماران مانند کمک به راه رفتن و غذا خوردن آن‌ها توسط پرستاران انجام می‌شود. پس می‌توان گفت پرستاران در خط مقدم جبهه سلامت هستند.
این پرستار فداکار با بیان اینکه دست تک تک پرستاران را می‌بوسم و شرایط سخت آن‌ها را درک می‌کنم، ابراز کرد: از مردم خواهش می‌کنم اگر می‌خواهند به پرستاران کمک کنند، بزرگترین لطف و کمک آن‌ها این است که از خانه بیرون نیایند تا به قطع زنجیره کرونا کمک کنند.
بی‌توجهی به توصیه‌های بهداشتی ظلم به پرستاران و پزشکان و سایر مردم است
شریف پور با تاکید بر اینکه اگر کسی توصیه‌ها و صحبت‌های امثال من را بشنود و بی توجه به پیام‌های بهداشتی و ایمنی باشد در حق جهادگران سلامت ظلم کرده است، تصریح کرد: پرستاران و در کل تمام کادر بهداشتی و درمانی منتظرند تا این بیماری هرچه زودتر از جمع ما برود تا بتوانند با خیالی راحت به خانه‌هایشان بروند.
وی در پایان با تاکید بر اینکه همسرم در پایگاه نوژه مشغول به کار است؛ ابراز کرد: ما در این شهر غریب هستیم، از فرماندهی این پایگاه قدردانی می‌کنم که با مرخصی همسرم موافقت کردند تا بتواند در منزل مراقبم باشد. همچنین از تمامی پرستارانی که در طول بیماری و بستری بودم زحمت مرا کشیدند تشکر می‌کنم.
جنگ همیشه نبرد بین کشور‌ها و رزمنده فقط به دفاع از حریم و مرز‌ها خلاصه نمیشود، در این روز‌های بحرانی، پرستاران و پزشکان به عنوان رزمندگان عرصه سلامت با کمترین تجهیزات و امکانات مقابل ویروس کرونا ایستادند تا مردم در با خیال در خانه هایشان بمانند. اما متاسفانه گویی برخی از مردم نه تنها توجهی به توصیه‌های بهداشتی نداشته بلکه با خیالی راحت به تفریح و قدم زدن در خیابان‌های شهر می‌روند و یادشان نیست که باید در خانه بمانیم تا زنجیره این بیماری قطع شود و هیچ مادر و پدری حسرت در آغوش کشیدن فرزندش را نداشته باشد.
