سلام نو – سرویس اجتماعی: چند سالی شده که نام آرات حسینی را می‌شنویم، کودک ورزشکار ایرانی که بیش از سه میلیون فالور در اینستاگرام دارد و ویدئوهایش در پیج‌های فوتبالی منتشر شده و مسی و بارسلونا برایش کامنت می‌گذارند.
اوایل به نابغه ورزشی مشهور بود ولی حال که شش سالش شده به نابغه فوتبال تبدیل شده، کودکی که تن و بدنی ورزیده و حتی سیکس پک دارد و توجه همه را به خود جلب کرده.
یکی از رسانه‌هایی که درباره آرات گزارش تهیه کرده او را قوی‌ترین بچه دنیا صدا می‌کند. نویسنده این گزارش می‌نویسد: پنج ساله که بودید چه کار می‌کردید؟ من با پدر و مادرم زندگی می‌کردم و آن‌ها هم نیاز من را برطرف می‌کردند، اما آرات پنج ساله ورزش می‌کند، از طناب بالا می‌رود و عضله می‌سازد.
آرات حالا چند وقتی است به دلیل چیزی که پدرش به آن عدم رسیدگی از سوی مسئولان ایرانی می‌گوید به لیورپول در انگلستان رفته و ظاهرا در آکادمی باشگاه لیورپول تمرین می‌کند.
محمد حسینی، پدر و مربی آرات و جدی‌ترین مشوق او در این راه در گفت و گویی که با ورزش سه داشته درباره وضعیت فعلی آرات گفته: «ما در لیورپول هستیم و قصدی هم برای بازگشت به ایران نداریم. البته برای تعطیلات می‌خواستیم چند هفته‌ای به ایران بیاییم که به خاطر لغو شدن پرواز‌ها و شرایطی که در تمام دنیا به واسطه شیوع ویروس کرونا حاکم است، میسر نشد. آرات در آکادمی لیورپول تمرین می‌کند، اما به خاطر موانعی که باشگاه‌ها در عقد قرارداد حرفه‌ای با بازیکنان در سن پایین دارند، فعلا لیورپول نمی‌تواند رسما آرات را جذب کند. در سال‌های اخیر دیدیم که باشگاه‌های بزرگی همچون منچسترسیتی هم از سوی فیفا به خاطر زیر پا گذاشتن همین قوانین حرفه‌ای نقره داغ شدند.»
او می‌گوید که از لیورپول تا آرسنال و یونایتد همه دنبال آرات هستند. حسینی تاکید می‌کند که قصد تغییر تابعیت ندارد و می‌خواهد پسرش راه مسی را ادامه دهد.
آرات هوادار جدی کم ندارد. از بازیکنان استقلال و پرسپولیس تا امیر تتلو و ساشا سبحانی طیف گسترده‌ای به تمجید از او می‌پردازند و زیر پست‌های او کامنت می‌گذارند.
اما با وجود تمام این طرفداران او منتقد هم کم ندارد، منتقدینی که البته انگشت اشاره خود را به سوی پدر آرات گرفته‌اند و می‌گویند پدر آرات در حال آزار دادن او است.
این بحث به ویژه با رشته توییتی دوباره در توییتر داغ شده و کاربری ناشناس با اشاره به وضعیت آرات در توییتی نوشت:
بچه‌ای که از 6ماهگی داره تمرین سنگین بدنی انجام میده. بهش تستوسترون تزریق میشه و در خطر آسیب‌های مختلف از جمله بیماری قلبیه. تو 5سالگی سیکس پک داره و از فشار تمرین زار زار گریه میکنه.تمام کودکیش جلو دوربینه و وقتی حرکتی رو اشتباه انجام میده با ترس به باباش نگاه میکنه.
او از عوارض ورزش سنگین هم می‌نویسد:
پژوهشگران در مجله تخصصی "Current Biology" گزارش می‌دهند که ورزش سنگین نه تنها بدن، بلکه مغز را بی‌رمق می‌کند. این بی‌رمقی از جمله شامل کاهش فعالیت بخشی از مغز می‌شود که برای تصمیم‌گیری مهم است.
برخی معتقدند اسم کاری که پدر آرات می‌کند آزار نیست و او در حال ساختن آینده فرزندش به روش خود است. آن‌ها می‌گویند به هر ترتیب هر کودکی به شکلی توسط والدینش تربیت می‌شود و پدر و مادر آرات هم این راه را پسندیدند، راهی که سود و ضرر خودش را دارد. کس دیگری فرزندش را به کلاس پیانو، قرآن و نجاری می‌فرستد و آرات هم ورزش می‌کند.
این حرف که هیچ کودکی کاملا در زندگی خود مختار نیست و تا مقطعی انتخاب پدر و مادر نقش حداکثری در زندگی او دارد حرفی درست و گریز ناپذیر است ولی حداقل بر اساس اصول بنیادین حقوق کودک این انتخاب‌ها نباید حق کودکی کردن و دیگر حقوق اولیه فرد را از او سلب کند.
بر همین مبنا هیچ پدر و مادری نباید حق تحصیل را از کودک خود سلب کند چون آینده او را در انتخابی گریز ناپذیر قرار می‌دهد که تغییرش هزینه‌های بسیاری برای فرد خواهد داشت.
با این دیدگاه بسیاری حتی تحصیل جهشی را نیز به نوعی مانع کودکی کردن انسان می‌دانند و به طور جدی به والدین توصیه می‌کند که اجازه دهند کودک "کودکی" کند.
بر این مبنا اگر نگوییم پدر آرات در حال آزار او است می‌توانیم بگوییم که حق کودکی کردن را از او سلب کرده و آرزوهای خود را در ذهن او کاشته. آرزوهایی مثل شکست رکورد مسی و پله و بردن دو جام جهانی! این‌ها هر چه باشد اسمش انتخاب‌های یک کودک شش ساله نیست. این راه، راهی نیست که مسی و پله رفته باشند، راه هرکول کوچک است، کودکی که او هم روزی قوی‌ترین کودک جهان بود، ولی حالا از ورزش فراری و دنبال درس است.
