سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر : از قدیم گفته اند سالی که نکوست، از بهارش پیداست. شیوع و گسترش ویروس کرونا در روزهای پایانی سال و به دنبال آن تعطیلی اماکن مختلف به ویژه سالن های نمایش باعث شد نگرانی ها پیرامون اتفاقات و رخ دادهای جدید در سال نو در حوزه هنرهای نمایشی بیش از پیش افزایش یابد.
به گزارش سلام نو، چیزی حدود ١ ماه از آغاز سال جدید می گذرد و کماکان سالن های نمایش تعطیل هستند و بسیاری از گروه های نمایشی که قرارداد نمایش در سال جدید را امضا کرده اند و یا گروه هایی که مشغول اجرا در سالن های مختلف بودند، در بلاتکلیفی و سردرگمی کامل به سر می برند و در انتظار تصمیم نهادهای مربوط برای از سرگیری فعالیت شان هستند.
این در حالی است که بودجه مصوب هنرهای نمایشی در سال جدید چیزی حدود هشتاد و چهار میلیارد تومان است و تفاوت چندانی نسبت به سال گذشته نکرده است و همین موضوع باعث دلخوری اهالی هنر به ویژه تئاتر شده است، چراکه هنرهای نمایشی همواره مورد توجه مردم بوده است و بسیاری از خانواده ترجیح می دهند اوقات فراغتشان در پایان هفته را به تماشای تئاتر در یک محیط آرام بنشینند.
اما متاسفانه دولت و بویژه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی توجه چندانی به این موضوع ندارد و با تدوین بودجه تقریبا نامناسب در حوزه هنرهای نمایشی از انگیزه صاحبان این حوزه می کاهد.
در یک نگاه و بر آورد کلی در بودجه اختصاص یافته به این حوزه متوجه می شویم که برای مثال مبلغ چهل و هشت میلیارد تومان به حمایت از تولید و اجرای نمایش های صحنه ای، سنتی و آیینی و نیز توزیع در شبکه نمایش خانگی اختصاص یافته است که با میزان فروش مثلاً دو یا سه فیلم کمدی سینمایی در طول سال برابری می کند.
درحالیکه اجرای یک نمایش مناسب آن هم در تماشاخانه های خصوصی پایتخت با هزینه های اجاره هنگفت، مستلزم سرمایه گذاری برنامه ریزی شده جهت تامین نور، صدا، لوازم صحنه و نیز لباس است و دستمزد بازیگران که به دلیل عشق و علاقه به تئاتر به کمترین میزان دستمزد نیز راضی می شوند، همه و همه نیازمند بودجه ای مناسب و کافی در حوزه هنرهای نمایشی است که متاسفانه از جانب دولت تامین نمی شود.
در همین بودجه مبلغ ده میلیارد تومان به حمایت از برگزاری جشنواره ها و همایش های مربوط به حوزه نمایش اختصاص یافته است که قطعا پاسخگوی نیاز برگزاری معتبرترین جشنواره نمایشی کشور یعنی جشنواره بین المللی تئاتر فجر نیست، از سوی دیگر، این جشنواره و نیز سایر جشنواره ها در حوزه نمایش از هیچ اسپانسر و حامی خاصی برخوردار نیستند و چشم امیدشان به همین بودجه ای است که دولت هر سال برایشان در نظر می گیرد.
برای مثال جشنواره بین المللی فیلم فجر به عنوان مهم ترین رویداد سینمایی کشور حمایت اسپانسر بزرگی همچون شهرداری تهران و سایر شرکت های خصوصی و دولتی را به همراه دارد که به برگزاری هرچه بهتر این رویداد کمک می کند، اما ستاد جشنواره تئاتر فجر همواره و در طول سال های اخیر یکه و تنها و بدون حامی سعی در برگزاری این جشنواره به بهترین شکل ممکن را داشته است.
در همین راستا اکثر گروه های نمایشی ترجیح می دهند به صورت مستقل فعالیت کنند و در واقع اجرای مستقل داشته باشند، چراکه بسیاری از نمایشنامه های معتبر دنیا جهت اجرا در تئاتر کشورمان باید از تیغ تیز ممیزی عبور کنند و در این صورت جهت اجرا و حمایت از جانب بنیاد فرهنگی رودکی و نیز بخش صدور مجوز با بودجه ای در حدود ده میلیارد تومان کار سخت و زمان بری را پیشرو دارند و لذا به دنبال اجرای مستقل می باشند.
نکته حائز اهمیت در این بین سالن های نمایش است که اکثرا به اشخاص حقیقی سپرده شده است و گروه های نمایشی جهت اجرا باید به توافق برای به روی صحنه بردن نمایش مطلوبشان برسند، این در حالی است که تعداد سالن های استاندارد در کشورمان به منظور اجرای نمایش کم و همگی در کلانشهری همانند تهران واقع شده اند، لذا هزینه ی بالای تهیه بلیط در سالیان اخیر که گاهاً به دویست هزار تومان هم رسیده است، از عهده ی یک خانواده علاقمند به تئاتر با حقوق معمولی خارج است و همین امر باعث دور شدن خانواده ها و علاقمندان به این عرصه از تماشای تئاتر می شود.
به هرحال هنرهای نمایشی و به ویژه تئاتر در سالیان اخیر در کشورمان پیشرفت قابل توجهی داشته است و مخاطبان آن نیز روز به روز در حال افزایش هستند، حالا که اکثریت جامعه درگیر مقابله با ویروس کرونا هستند و فشار اقتصادی حاکم باعث از رونق افتادن اکثر کسب و کارها شده است، انتظار می رود دولت و به ویژه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تدوین برنامه ای جامع و مناسب در سال جاری به حمایت از هنرمندان کشور به ویژه اهالی تئاتر بپردازد و سعی در حفظ رویه موفق و روبه رشد این عرصه داشته باشند.
