سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر : اگر نبوغ کاپولا و ایستادگی‌اش مقابل کمپانی فیلمسازی پارامونت نبود، شاید آل‌پاچینو هیچوقت این فرصت استثنایی را پیدا نمی کرد تا نبوغش در بازیگری را به اثبات برساند، آل پاچینو با یک اجرای باشکوه و خیره کننده، در نقش مایکل کورلئونه جاه‌طلب و باهوش را به عنوان گانگستر دنیای مدرن به عاشقان سینما معرفی کرد.
آل پاچینو قهرمان آرام و پیچیده‌ای بود که هر زمان در برابر ناعدالتی قرار می‌گرفت، حکم خودش را اجرا می‌کرد، صحنه به قتل رساندن رهبران مافیا در رستوران، یکی از بهترین سکانس‌های فیلم «پدرخوانده» را با هم مرورکنیم؛ پاچینو بعد از برداشتن اسلحه از سیفون توالت، مقابل آینه خیلی آرام و خونسرد دستی به موهایش می‌کشد و به سالن رستوران برمیگردد، روی صندلی می‌نشیند و با نگاه‌های مملو از خشم ناگهان مانند گلوله‌ای آتشین اسلحه را بیرون می‌آورد و حمام خونی بیاد ماندنی خلق می‌کند.
بیشتر بخوانید :
سلطان بازیگری 80 ساله شد / به مناسبت هشتادمین سالروز تولد آل پاچینو
آل پاچینو را باید ستاره بی‌چون و چرای دهه هفتاد تاریخ سینما بدانیم، چهره‌ای که با ورودش به سینما جریان بازیگری را دگرگون کرد و سبک مختص به خودش را پایه‌ریزی نمود، پاچینو بازیگر بهتری است یا دنیرو؟ این سوالی بود که در دهه هفتاد بر سر زبان بود و حواشی زیادی هم به‌همراه داشت، ولی این پاچینو شاگرد خلف مکتب آکتورز استودیو به رهبری لی استراسبرگ بزرگ بود که با انتخاب‌های درستش جایگاه دست نیافتنی برای خودش رقم زد و خود را به عنوان بازیگری شورشی و عصیانگر به سینما شناساند.
اگر مارلون براندو را سرآغاز دوران جدید بازیگری در سینمای آمریکا بدانیم، بدون تردید پاچینو با آن قد کوتاه و شمایل منحصربفردش با حضور در نقش شخصیت‌های برون گرایی چون: «مایکل کورلئونه»، «سرپیکو» و یا «سانی» در فیلم «بعدازظهر سگی» شماری از بهترین نقش آفرینی‌های دهه پر التهاب هفتاد را به نام خودش به ثبت رسانده است.
آلفردو جیمز پاچینو از پدر و مادری ایتالیایی آمریکایی در ۲۵ آوریل ۱۹۴۰ درشهر نیویورک بدنیا آمد، وی در ۲۱ سالگی بعد از تجربه بازی در تعداد بسیاری از تئاترهای زیرزمینی نیویورک، در آزمون ورودی مدرسه آکتورز استودیو رد شد و در همان سالها برای امرار معاش و ادامه زندگی به «اچ بی استودیو» پیوست و این آغازی بود برای آشنایی با اولین معلم بازیگریش «چارلزلافتن» که نقش مهم وتاثیرگذاری در آینده او ایفا کرد، پاچینو بعد از چهار سال در آزمون آکتورز استودیو قبول شد و به فراگیری شیوه بازیگری متد پرداخت، او این افتخار بزرگ را پیدا کرد تا در فیلم پدرخوانده با استاد بزرگش «لی استراسبرگ»همبازی شود و لحظات بیاد ماندنی را خلق کنند.
آل پاچینو با نقش یک معتاد به هروئین در فیلم «وحشت در نیدل پارک» در سال ۱۹۷۱ اولین حضورش بر پرده سینما را تجربه کرد، فورد کاپولا که اجرای متفاوت او را در این فیلم دیده بود پاچینو را برای بزرگترین چالش زندگی‌اش، نقش مایکل کورلئونه به مدیران استودیو معرفی کرد و بازی جسورانه و زیبایش در کنار مارلون براندو مورد توجه همگان قرار گرفت و اولین نامزدی اسکار را برایش به همراه داشت.
نقش سانی در فیلم «بعدازظهر سگی» در سال ۱۹۷۵ شهرتش را دوچندان کرد و او را به یکی از گرانقیمت ترین بازیگران دنیای سینما تبدیل کرد.
سرانجام آکادمی اسکار در سال ۱۹۹۳ بعد از بارها نامزدی، برای فیلم «بوی خوش زن» ساخته مارتین برست او را شایسته دریافت اسکار دانست و جایزه بهترین بازیگر نقش اول را برای بازی دیدنی‌اش در نقش فرانک اسلید سرهنگ نابینای ارتش آمریکا به او اهدا کرد.
فیلم پلیسی و هیجان انگیز «مخمصه» مایکل مان بعد از سالها او را پای یک میز، روبروی رابرت دنیرو نشاند، این دو در پدرخوانده ۲ هم حضور داشتند ولی در هیچ سکانس مشترکی با هم بازی نداشتند، کارنامه بازیگری پاچینو در دهه ۲۰۰۰ تغییرات گسترده‌ای داشت و آثار ضعیف و شکست خورده‌ای هم در کارنامه‌اش دیده می‌شوند.
این روزها آل پاچینو ۷۹ سالگی را سپری می‌کند و کارنامه بازیگری‌اش از دهه ۷۰ تا به حال پستی و بلندی‌های زیادی را پشت سر گذاشته و انواع و اقسام جایزه‌ها را در تالار افتخاراتش به ثبت رسانده است، اما آل پاچینوی خستگی ناپذیر در حال حاضر فیلم «مرد ایرلندی» آخرین ساخته مارتین اسکورسیزی را در حال اکران در سراسر دنیا دارد، «مرد ایرلندی» درامی خوش ساخت و نفس‌گیر در مورد تاریخچه شکل‌گیری گروه‌های مافیایی در آمریکا است.
آل پاچینو در کنار دوستان قدیمی‌اش «رابرت دنیرو» و «فرانک جوپشی» دراین سن و سال هنوز هم درخشان و ستودنی نشان می‌دهد، زیرا آنها به نسلی تعلق دارد که سینما با آنها هویت جدیدی کسب کرد و هیچ جایگزینی نمی توان برای آنها متصور بود.
