تمجید مهدوی‌کیا از علی کریمی

به گزارش سلام نو، مهدی مهدوی‌کیا فوتبالیست ارزنده سابق تیم ملی ایران در پادکست فوتبال آسیا درباره موضوعات مختلف پیرامون فوتبال ایران صحبت کرده است که در زیر می‌خوانیم:

شرایط فعلی:

در آلمان هستم و در آکادمی باشگاه هامبورگ مربیگری را پیش می‌برم. من در سال ۲۰۱۷ تیم آکادمی کیا را در ایران تشکیل دادم که بازیکنان زیر ۱۱ سال را در ایران شناسایی کردیم و تلاش کردیم این استعدادها را پرورش دهیم. در این راستا مربیانی از آلمان را نیز به ایران فرستادیم. تا الان موفق شدیم. اکنون ۱۱ بازیکن تیم زیر ۱۶ ساله های ایران را بازیکنانی که در آکادمی کیا بودند تشکیل می‌دهند. آن موقع بازیکنان کمی داشتیم ولی الان بازیکنان زیادی داریم. چند بار به اروپا آمدیم و در تورنمت های فوتبال در اروپا بازی کردیم و حتی به پیروزی و قهرمانی دست یافتیم.

چرا آکادمی؟

برای من مهم بود که به استعدادها در ایران کمک کنم و تجحربه خودم را با این بازیکنان در میان بگذارم. کار با بازیکنان جوان خیلی لذت بخش است و خیلی دوست دارم و هر روز این کار را انجام می دهم که با بازیکنان جوان تمرین کنم. من خودم کسی بودم که مثل تقریبا تمام بازیکنان هم نسل خودم با توپ پلاستیکی از زمین آسفالت توانستم خودم را نشان دهم و مطرح کنم. دلم خیلی برای بازی در خیابان های تهران تنگ شده است.

الگوی دوران بچگی:

وقتی من ۹ سال سن داشتم و کم کم به فوتبال آشنا شده بودم جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک را به یاد می آورم که دوران اوج مارادونا بود و به همین خاطر دیگو مارادونا آن زمان الگوی فوتبالی من محسوب می شد و دوست داشتم شبیه او باشم.

بازی حساس با استرالیا:

آن بازی سخت ترین بازی دوران فوتبال من بود. استرالیا خیلی بهتر بود و موقعیت های زیادی برای گلزنی داشت.فکر می کنم خدا بعد از گل دوم به مردم ایران هدیه داد و توانستیم کار فوق العاده ای بکنیم. آن حس فوق العاده بود. ما چند هفته قبل از آن بازی در مالزی برابر ژاپن با قانون گل طلایی شکست خوردیم و می دانستیم چقدر چنین شکست هایی تلخ و دردناک است و به همین خاطر من کاملا مردم استرالیا و تماشاگرانی که در ورزشگاه بودند را درک می‌کردم. البته برای ما خیلی خوشحال کننده و فوق العاده بود. ما بعد از ۲۱ سال به جام جهانی رسیدیم. برای بازیکنان جوان خیلی اتفاق خوب و بزرگی بود و باعث خوشحالی مردم ایران شد.

بازی با آمریکا در جام جهانی:

قبل از بازی بازیکنان دو تیم در کنار هم عکس یادگاری گرفتند که به نظرم آن اتفاق و صحنه یکی از ماندگارترین اتفاقات در تاریخ جام های جهانی بود. بازیکنان دو تیم با هم خوش و بش کردند و مشکلی با هم نداشتند. من مهمترین گل دوران فوتبالم را در آن دیدار به ثمر رساندم و همیشه آن گل در ذهن من می ماند و می توانم آن را همیشه احساس کنم.

بازی در تیم ملی:

من همیشه به بازی در تیم ملی فوتبال ایران افتخار کرده‌ام. ۱۰ سال در تیم ملی ایران بازی کردم و دوران خیلی خوبی داشتم و بعد از ناکامی در صعود به جام جهانی ۲۰۱۰ تصمیم به خداحافظی از فوتبال گرفتم.

هامبورگ:

در هامبورگ خاطرات خیلی خوبی  دارم و سال‌ها در این تیم بازی کردم. بازی برابر یوونتوس را می توانم به عنوان بهترین بازی خودم در این تیم نام ببرم که گل زدم و از بازیکن باتجربه ای چون فریرا پنالتی گرفتم. بازیکنان بزرگی در یووه بودند از جمله زیدان و دل پیرو که بازی را خیلی خاص می کرد.

حسرت بازی در لیگ برتر انگلیس:

بله ابتدا به تاتنهام رفتم و قرار بود در لیگ برتر بازی کنم ولی به دلیل قانون سربازی و دو سال خدمت، نتوانستم کارت پایان خدمت داشته باشم و به همین خاطر انتقال نهایی نشد و مجبور شدم در ایران بمانم.

بهترین بازیکن مقابل:

زین الدین زیدان را انتخاب می کنم. بازی کنار او خیلی سخت بود. زیدان بازیکن بزرگی بود که با توپ جادو می کرد. او بی نظیر است.

بهترین بازیکن ایرانی:

علی کریمی یکی از بهترین‌های فوتبال ایران است و بهترین بازیکنی که در کنارش بازی کردم.

فوتبال ایران:

ایران همیشه پتانسیل و ظرفیت بالایی داشته و در کنار ژاپن، کره جنوبی و استرالیا در بین قدرت های برتر آسیا بوده است. در دو جام جهانی اخیر خوب کار کردیم و بازیکنان جوان خوبی را به تیم ملی معرفی کردیم.

جام ملت‌های آسیا و ناکامی:

بعضی مواقع در لحظات مهم شکست خوردیم. در دوره هایی خیلی به کسب قهرمانی نزدیک بودیم مثلا در سال ۲۰۰۴ که در پنالتی به چین باختیم.

علیرضا جهانبخش:

من و او در داماش با هم هم تیمی بودیم و باید بگویم که او یکی از بهترین بازیکنان چند سال اخیر ایران بوده و اکنون هم تجربیات و نظرات خودم را در اختیار او می گذارم. او در هلند فوق العاده عمل کرد و گل‌های خوبی به ثمر رساند. امیدوارم در لیگ برتر هم گل‌های زیادی به ثمر برساند./ خبر انلاین