تصویری که در زیر مشاهده می کنید، متعلق به پرنده ای به نام کالکاویس است، این نوع پرنده از خانواده شترمرغ ها وکاساواریس است که 52 میلیون سال پیش زندگی می کرده اند با استفاده از میکروسکوپ می توانید علت درخشش پر های آبی این پرنده را بدانید.
کاساواریس ها پرندگان بزرگ با پرهای آبی و پاهای دایناسوری شکل هستند. به نظر می رسد که این پرندگان پرواز را در گذر زمان، فراموش کرده اند و حتی ممکن است آن ها وحشتناک به نظر برسند.
دانشمندان در مطالعاتی در رابطه با آوازهای این پرندگان دریافتند که آرایش جسمی پرها باعث ایجاد رنگ های بی رنگ می شود، اما آن ها تا به حال هرگز آن مکانیسم را دوباره ندیده اند. محققان کشف کردند که چه چیزهایی به پرهای سیاه آن ها درخشش می دهد و براقشان می کند.
به نظر می رسد، از این پرندگان عجیب غافل هستیم.
"دانستن ویژگی های اصلی این پرندگان مانند چگونگی ترکیب رنگ ها چیزی است که ما اغلب در حیوانات زنده به دنبال آن هستیم. مطمئناً، ما فکر می کنیم، باید همه چیز را بدانیم؟ امااین بار ما با یک کنجکاوی ساده شروع کردیم.
چه چیزی باعث می شود پر این پرندگان بسیار براق به نظر بیاید؟
دانشمندی به نام چاد در پشت این درخشش یک مکانیسم اساسی پیدا کرد که در پرندگان غیرقابل توصیف بود. جولیا کلارک می گوید: این نوع مشاهدات برای درک نحوه تکامل رنگ و همچنین آگاهی از نحوه تفکر درباره گونه های منقرض شده مهم است.
در انسان و سایر پستانداران، رنگ بیشتر از رنگدانه هایی مانند ملانین حاصل می شود که در پوست و موی ما نیز وجود دارد؛ اما رنگ پرهای پرندگان فقط از رنگدانه حاصل نمی شود. برخی از آن ها رنگ پر هایشان مانند رنگین کمان است و برخی دیگر پرهایی با رنگ های مشکی و براق مانند پر های کلاغ دارند که این ناشی از آرایش فیزیکی پرهای این پرندگان است.
قسمت هایی از سلول های آن ها که رنگدانه ای به نام ملانووزوم تولید می کنند، بر اساس انعکاس نور از ملانووزوم ها، بر رنگ پرها تأثیر می گذارد. شکل های مختلف ملانووزوم ها می توانند رنگ های ساختاری متفاوت و همچنین لایه های کراتینی در پر این پرندگان تشکیل دهند.
ملانووزوم ها حتی قادرند رنگین کمانی از نور را منعکس کنند و می توانند بین پرهای کسل کننده، مات و تیره، پرهایی با درخشش و براق ایجاد کنند. دانشمندان هنوز نتوانسته اند، رنگ های ساختاری را در پرهای کاساواریس پیدا کنند.
مقایسه ساختارهای رنگ و پر های پرندگان
الیاسون توضیح می دهد: "شما می توانید به یک تخته سنگ فسیلی نگاه کنید و نمای کلی از پرهای آن ها را ببینید، شما نوع لکه سیاه ملانین را که هنوز باقی مانده است، حتی بعد از 50 میلیون سال پس از آن خواهید دید. ما مقدار کمی از پوسته های فسیل را از لکه های تیره ملانین جدا کردیم و سپس از میکروسکوپ های الکترونی روشی برای جستجوی بقایای ملانوزوم های حفظ شده استفاده کردیم."
محققان با بررسی این نمونه پرها در سطح میکروسکوپی، می توانند شکل ملانوزوم های تولید کننده رنگدانه را در بخش های کوچک برگ مانند پرها مشاهده کنند. ملانووزوم ها به طول لوبیا و به رنگ سبز بودند که در پرندگان دیگر بی رنگ هستند.
چرا کاساواریس ها پرواز نمی کنند؟
الیاسون گمان می کند که هیچ پرنده ای بدون پرواز نمی تواند وجود داشته باشد. از آنجایی که محل زندگی این پرندگان برای پرواز مناسب است اما چرا این پرندگان پرواز نمی کنند؟ الیاسون می گوید: "نیاز به پرواز، یک نیروی تثبیت کننده بسیار قوی در شکل بال است. از دست دادن توانایی پرواز، ممکن است منجر به مورفولوژی های جدید در پرها شود شاید همین درخشندگی مشکلی ایجاد کرده که این نوع پرنده نتوانسته پرواز کند.
الیاسون و کلارک علاوه بر سوالاتی که در این تحقیق درباره چگونگی تکامل پرهای این پرندگان وجود دارد، اظهار داشتند که درک کلی از زندگی روی زمین را به آن ها می دهد. الیاسون می گوید: "این یک نگاه اجمالی به زمانی است که دایناسورها و پرندگان در حال انقراض بودند. مطالعه این دیرینه ها درک بهتر از آنچه در آن زمان اتفاق افتاده است به ما می دهد.
