مهر نوشت: امیر بهزاد از آهنگسازان شناخته شده موسیقی، تئاتر و سینمای کشورمان که چندی پیش قطعه «نگاه» با صدای مرحوم اسحاق انور را منتشر کرده بود، در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن اشاره به تازه‌ترین فعالیت‌های موسیقایی خود توضیح داد: پس از همکاری‌ای که با نوید نیکبخت و همراهی ارکستر متروپلین کشور چک به رهبری باربد بیات برای آهنگسازی و تنظیم تک آهنگ «نگاه» به خوانندگی زنده یاد اسحاق انور داشتم، در قالب گروه موسیقی «مانو» تلاش کردیم فعالیت‌های دیگری را در این زمینه داشته باشیم. البته که پایه‌گذاری و ایده‌پردازی آنچه قرار است در مانو شکل بگیرد با هدایت و مدیریت هنری نوید نیکبخت صورت گرفته و من هم در کنار او به معرفی فعالیت‌های این مجموعه می‌پردازم.
وی افزود: آشنایی من با نوید نیکبخت از پروژه موسیقایی نمایشی «اپرای خیام» شروع شد. البته قبل از این پروژه به واسطه یک دوست مشترک ما با هم آشنایی پیدا کرده بودیم که منجر به شنیدن اپرای سعدی از طرف او شد. در همین اوضاع و احوال که او به ما پیشنهاد داد که می‌توانیم بخشی از موسیقی این اثر را در شهر لندن با امکانات بهتری ضبط کنیم. خوشبختانه آنچه ما در ضبط موسیقی اپرای سعدی انتظار داشتیم اتفاق افتاد و ما توانستیم یکی از بهترین ضبط‌هایمان را در این استودیو با یک ارکستر حرفه‌ای داشته باشیم. بعد از پروژه خیام بود که نوید نیکبخت پیشنهاد داد ما موسیقی ایرانی را با موسیقی دیگر تلفیق کرده و آن در شکل فیوژن اجرا کنیم. آنچه برای ما در این چارچوب مهم بود قرار نگرفتن در یک قالب مشخص بود چرا که فکر نمی‌کردیم بخواهیم به عنوان نمونه موسیقی ایرانی را با موسیقی جز تلفیق و اجرا کنیم.
این آهنگساز گفت: برای ما مهم این بود هر ایده‌ای در این شرایطی که به آن اشاره کردم، میان اعضای گروه به اشتراک گذاشته شود و پس از اینکه درباره آن به نقطه اشتراک رسیدیم، بتوانیم بر اساس آن ایده سمت و سوی خودمان را مشخص کنیم. به همین دلیل ما به کسی نیاز داشتیم تا علاوه بر تسلط روی موسیقی ایرانی، موسیقی غربی را هم بشناسد. ما در همین راستا دنبال تولید کار باکلام هم بودیم. در این شرایط بنده با یک گزینه بسیار توانمند و عالی به نام اسحاق انور روبه‌رو بودم. بر این اساس وقتی ایده‌های اولیه با نوید نیکبخت به سرانجام رسید و ما ماجرا را به شکلی برنامه‌ریزی کردیم تا بتوانیم به سمت یک موسیقی بین‌المللی حرکت کنیم، ایده‌هایمان را با اسحاق مطرح کردیم که او هم از ایده‌های ما خوشش آمد و به گروه ما اضافه شد.
بهزاد در ادامه صحبت‌های خود اظهار کرد: آنچه در قالب این همکاری صورت گرفت، مبتنی بر این نکته بود که اسحاق انور در حوزه شعر و بخشی از آوازها به ما کمک کند. اولین کاری هم در قالب مجموعه «مانو» انجام دادیم، قطعه «سرمست» بود که بنا داریم این قطعه را در سالگرد فوت مرحوم اسحاق انور پخش کنیم. متاسفانه اکنون اسحاق انور در میان ما نیست و ما مجبوریم از آن اتودهای اسحاق روی پروژه‌هایی که برای ما شعر گفته بود خروجی بگیریم. بنابراین آنچه که در این اثر وجود دارد اجرای یک سری اتودهای ناقص از اسحاق انور است که به نوعی به هم پیوند داده شده و به عنوان یک آلبوم کوتاه منتشر می‌شود. در این راستا فعلاً اثری را به مناسبت سالگرد فوت اسحاق منتشر می‌کنیم و اگر برنامه‌ریزی‌ها به درستی صورت پذیرد تمامی مجموعه را تا چند ماه آینده عرضه می‌کنیم. این کار اولین کار گروه موسیقی «مانو» خواهد بود که در دسترس علاقه مندان قرار می‌گیرد.
وی تصریح کرد: از نظر گروه، «مانو» می‌تواند دربرگیرنده هم نشینی انواع موسیقی از جمله، موسیقی جز، موسیقی سنتی، موسیقی نواحی و هر نوع موسیقی دیگر باشد. ما برای محتوای این گروه چارچوب ثابتی در نظر نگرفتیم و در اصل هدف‌مان این بود که هر کاری انجام می‌دهیم در استاندارد بالایی باشد و امیدوارم بتوانیم تاثیر خوبی بر فضای موسیقی بگذاریم.
مرحوم اسحاق انور یک موزیسین پیچیده تمام عیار بود
نوید نیکبخت آهنگساز و یکی دیگر از اعضای گروه «مانو» نیز در گفتگو با خبرنگار مهر توضیح داد: ایده و عقیده‌ای که در گروه «مانو» وجود دارد اصلاً پیچیده نیست. ما با تاسیس گروه «مانو» در حقیقت می‌خواهیم رابطه‌های جدیدی بین موسیقی‌هایی که دوست داریم برقرار کنیم. در اولین مورد بین موسیقی جز و موسیقی سنتی این فرم مشترک صورت گرفت. به اعتقاد من قطعه «سرمست» که به عنوان اولین اثر گروه «مانو» در دسترس مخاطبان قرار می‌گیرد، پیچیدگی‌های خاص خود را دارد که یک موزیسین فوق‌العاده با درک بالا از ریتم و دستگاه‌های خارجی می‌توانست از آن سربلند بیرون بیاید. در این شرایط مرحوم اسحاق انور چنین موزیسینی بود که قبل از به نتیجه رسیدن کار از پیش ما رفت.
وی افزود: در ضبط قطعه «سرمست» ما از گروه «جان کایا» به عنوان یک پیانیست ترکیه‌ای کمک گرفتیم. به هر حال موسیقی جز در کشور ترکیه از پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای برخوردار بوده که می‌توان گفت دارای بهترین موزیسین‌های جز خارج از هنرمندان آمریکایی هستند. جان کایا با تنظیم خوب خودش دقیقاً درک کرد که چه طور ریتم و هارمونی غربی را به آواز سنتی ایران ربط دهد. در این راستا هنرمندان دیگری از کشور استانبول نیز همراه ما بودند که فکر می‌کنم در ارتقای سطح کیفی این قطعه بسیار به ما کمک کردند.
