مشاغل خرد، قربانی کرونا و سیاست‌های متضاد دولت

سلام نو – سرویس اجتماعی: حالا دیگر کم و بیش شش ماهی می‌شود که دنیا زیر سایه شوم کرونا می‌چرخد. مراودات مردم کم شده، احتیاط‌های بهداشتی به طور سرسام آوری افزایش یافته، روان مردم خسته شده و مهم‌تر از همه زندگی بین دو تیغه مرگ و فشار اقتصادی کشنده قرار گرفته است.

این شرایط در ایران از بسیاری از نقاط جهان سخت‌تر است، تحریم‌های ضد انسانی آمریکا در کنار مفسدان اقتصادی و سومدیریت در اقتصاد باعث شده تا نه تنها فشار اقتصادی بر مردم افزایش یابد بلکه میزان مرگ هم به دلیل تحریم‌های پزشکی و دارویی افزایش یابد، تحریم‌هایی که اثرش بر جان مردم و شانه‌های کادر درمان ایران است.

چیزی که تحمل این روزهای سخت‌ را سخت‌تر می‌کند نظرات، حرف‌ها و گاه دستورات متناقض ستاد ملی کرونا، وزارت بهداشت و رئیس جمهور به عنوان رئیس دولت است. مردم بهتر از هر مسئولی می‌دانند که به خاطر مشکلات اقتصادی امکان قرنطینه و محدودیت به سبک کشورهای غربی یا چین نیست ولی استانداردهای دوگانه و تناقض چیزی است که فشارهای موجود را دردآورتر می‌کند.

از یک سو تجمع در مکان‌های سربسته ممنوع شده و از سوی دیگر کنکور به عنوان یک از بزرگ‌ترین تجمع‌ها در مکان سربسته در حال پیگیری برای برگزاری است. از یک سو لیگ‌های ورزشی، باوجود ابتلای برخی بازیکنان به کرونا، ادامه دارند و از سوی دیگر خیلی از باشگاه‌های ورزشی با حداقل ظرفیت هم اجازه فعالیت ندارند.

حسن روحانی در تازه‌ترین سخنان خود درباره کرونا و وضعیت اقتصادی کشور گفته: زمانی که تولید و توزیع متوقف شود، زندگی مردم مختل می‌شود و همه به این نتیجه رسیدند که باید به سمت بازگشایی پیش بروند و همه کشورها فعالیت‌های خود را با رعایت پروتکل‌های بهداشتی در دستور کار قرار دادند.

با وجود این سخنان روحانی اما برخی مشاغل که امکان فعالیت با پروتکل‌های بهداشتی را دارند به دلیل مسقف بودن امکان فعالیت را به طور کامل از دست داده‌اند. به طور مثال بیشتر باشگاه‌های ورزشی مجبور به تعطیلی باشگاه و مرخص کردن نیروهای کار خود شدند در حالی که امکان فعالیت با پروتکل‌های بهداشتی و با ظرفیت کمتر را داشتند، راهی که هم چرخه اقتصادی را دست و پاشکسته حفظ می‌کرد و هم از شیوع کرونا جلوگیری می‌کرد.

در حالی چنین دستورات سخت‌گیرانه‌ای برای برخی مشاغل خرد و کوچک صادر می‌شود که دولت به عنوان بزرگ‌ترین کارفرمای کشور هنوز آن طور که باید و شاید روی ظرفیت‌های کاهش حضور نیروها در محل کار دقت نکرده، اتفاقی که باعث شده تا فرمانده ستاد مبارزه با کرونای تهران نامه‌ای به وزیر بهداشت بنویسد و خواستار دورکاری کارمندان تهرانی شود. علیرضا زالی در نامه ای به سعید نمکی، وزیر بهداشت، خواستار دورکاری ۵۰ درصد کارکنان و کارمندان سازمان ها و دستگاه های اجرایی به منظور کاهش تردد در سطح شهر برای جلوگیری از شیوع کرونا شد و خواست که این دور کاری از مرخصی کارمندان نیز کم نشود.

تعلل، تصمیم‌های متضاد و استانداردهای چندگانه فوق الذکر در حالی اعمال می‌شود که علی ربیعی گفته است که احتمالا به خاطر بحران‌های اقتصادی ناشی از کرونا، تنها در بخش خدمات، «امکان ریزش نیرو» تا ۴۰۰ هزار نفر وجود دارد. به گفته سخنگوی دولت ۱۲ میلیون نفر در این بخش مشغول به کارند.

از سوی دیگر آن چنان که سرپرست جمعیت هلال احمر، گفته است این سازمان قصد دارد به دو میلیون نفر فرد بیکار شده کمک کند، یعنی تا همین‌جا هم حداقل دو میلیون نفر به صورت رسمی به خاطر کرونا کار خود را از دست داده‌اند و باید سیاستی انتخاب شود تا جلوی شیب تند بیکاری ناشی از کرونا گرفته شود، آن هم در وضعیتی که دولت به خاطر محدودیت‌های مالی نه تنها امکان حمایت بیشتر از مشاغل را ندارد بلکه وعده‌هایی که تاکنون نیز داده را نتوانسته آن طور که باید و شاید محقق کند و بیشتر حمایت‌های وعده داده شده به رسانه‌ها، مشاغل خرد و کلان تاکنون محقق نشده.