زنگنه به کسی باج نمی‌دهد / بیشتر اعتراض‌ها به زنگنه به خاطر منفعت طلبی است / خیلی‌ها می‌دانند باید از زنگنه دفاع کنند ولی منافع آن‌ها اجازه نمی‌دهد

سلام نو – سرویس سیاسی: فشارهای روی بیژن زنگنه، وزیر کهنه‌کار نفت، روز به روز در حال افزایش است و در نهایت پس از چند بار تهدید، ظاهرا امروز شکایتی با ۲۰۰ امضا تقدیم قوه قضاییه شد و وزیر نفت را به ترک فعل متهم کرد.

 ابوالفضل ابوترابی نماینده مردم نجف آباد در مجلس شورای اسلامی، ضمن تایید این خبر گفت که طرح استیضاح وزیر نفت نیز از سوی تعدادی از نمایندگان در مجلس کلید خورده که تا کنون بیش از ۳۵ نماینده این استیضاح را امضا کرده‌اند.

این در حالی است که زنگنه روز گذشته از فشارها گله کرد و گفت: منتقدان، بنده را به خیلی چیزها متهم می کنند اما تحمل می کنیم و می شنویم و چاره ای نداریم زیرا  آدمی که بار سنگینی روی دوش دارد نمی تواند به هر انتقادی پاسخ دهد.  بنابراین اگر حرف نمی زنم این نیست که زبان ندارم.

اتصال ۱۷ هزار روستا به شبکه گاز سراسری، افزایش ۲.۵ برابری تولید گاز و ۶ برابری نفت از میدان‌های نفتی مشترک، جذب سرمایه به میزان ۴.۷ میلیارد یورو و افزایش میزان صادرات گاز به میزان روزانه ۸۰ میلیون متر مکعب در سال جاری بخشی از کارنامه ۷ ساله وزیر نفت است.

اما با تمام این موارد، چرا سرنوشت بیژن زنگنه این چنین است و با وجود سال‌ها وزارت و اعتمادی که نظام به او دارد باز هم مورد هجوم است و در این میان کم‌تر کسی حاضر به دفاع از او می‌شود؟

محمد صادق جوادی حصار، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفت‌وگو با سلام نو دلیل این هجمه را امتیاز ندادن زنگنه می‌داند و معتقد است دعوا با او نه دعوایی جریانی یا سیاسی بلکه دعوایی بر محور منفعت است.

وی با اشاره به حفاظت وزیر نفت از منابع و منافع نفت و گاز کشور گفت: آقای زنگنه،بلاتشبیه، چونان ماری است که روی گنجی نشسته است و اجازه دست درازی به آن را به کسی نمی‌دهند.

این فعال سیاسی اصلاح‌طلب ادامه داد: خیلی‌ها به این گنج چشم دارند و دوست دارند از ذخایر نفت و گاز کشور منفعت ببرند ولی آقای زنگنه به کسی باج نداده، به خصوص به این دلیل که خوب می‌داند که باید بابت هر تصمیمش به بسیاری، از جمله مردم و افکار عمومی پاسخ دهد.

وی با اشاره به جایگاه وزارت نفت و نفت در کشور گفت: وزارت نفت در کشور ما در حکم پدر خانه است و هر کسی هر جا کم می‌آورد به دست این پدر چشم دوخته و انتظار دارد که کمکش کند.

جوادی حصار گفت: در این وضعیت آقای زنگنه حتی اگر پدرانه به بسیاری بگوید نه، آن‌ها فرزندانه معترض می‌شوند، چه برسد به جواب منفی‌ای که به زیاده‌خواهان و خاصه خرجان می‌دهد.

وی ادامه داد: در نتیجه چون آقای زنگنه به این گروه‌ها امکان استفاده بی‌حساب و کتاب از مواهب نفت و گاز را نمی‌دهد به طور پیوسته مورد اعتراض قرار می‌گیرد.

این فعال سیاسی تاکید کرد که فشارها به زنگنه بر محور منفعت استوار است افزود: به نظر من مسئله اعتراض به زنگنه سیاسی و جناحی نیست، بلکه منفعت طلبانه است.

وی ادامه داد: اگر همین آقای زنگنه تصمیم بگیرد گوشه چشمی به معترضین خود نشان دهد و کمی از خواسته آنان را برآورده کند همه آن‌ها به مداحان وزارت نفت و زنگنه بدل می‌شوند. در نتیجه باید دانست نزاع بر سر زنگنه و وزارت نفت نزاع قدرت و منفعت است و جریانی نیست.

جوادی حصار با اشاره به چالش‌های پر شمار زنگنه گفت: چشم همه به نفت و گاز و دست زنگنه است و همه از او انتظار دارند و اگر او بخواهد به یک نفر امتیاز دهد به ده نفر دیگر هم باید امتیاز دهد که این ممکن نیست.

این فعال سیاسی درباره چرایی عدم حمایت مقامات ارشد سیاسی از زنگنه گفت: چهره‌های سیاسی عموما دنبال بالانس قدرت هستند و طرفداری از زنگنه این بالانس و تعادل را به هم می‌زند.

وی افزود: کسی که در هیات یک نفر سینه می‌زند اگر مورد توجه و تفقد قرار نگیرد به هیات دیگری می‌رود. در نتیجه برای از دست ندادن این هواداران آن چنان از امثال زنگنه دفاع نمی‌شود، وگرنه کسی در کشور نیست که نداند درآمدهای نفت و گاز و پتروشیمی مورد نظارت شدید دستگاه‌های امنیتی است و اگر هم جایی اتفاقی افتاده آن اتفاق با اشاره و عنایت مقامات بالادستی وزارت نفت رخ داده است و نظر شخص وزیر نفت نبوده.

جوادی حصار در انتها با اشاره به اینکه بسیاری بر حقانیت زنگنه واقف هستند، تاکید کرد: خیلی‌ها می‌دانند باید از زنگنه دفاع کنند ولی منافع آن‌ها اجازه نمی‌دهد.