سلام نو – سرویس سیاسی: هاشمی باشی در دوران اوج قدرت و نفوذ در نظام و محبوبیت بین مردم، خاتمی باشی با آن رای خیره کننده یا احمدی‌نژاد با آن پشتیبانی بی‌سابقه و تکرار نشدنی نظام؛ به هر شکل هر دولت و رئیس جمهوری وعده‌های عملی نشده ریز و درشتی دارد.
یکی درگیر بازسازی پس از جنگ بود، یک مخالفان پر شمار و هر نُه روز یک بحران داشت و دیگری این قدر وعده داد که از یک جایی به بعد کف‌گیر به ته دیگ خورد.
این مسئله تنها مختص ایران نیست. باراک اوبامای محبوب و خط شکن آمریکا، امانوئل ماکرون جوان و خلاق یا حتی دونالد ترامپ بی‌قاعده و زورگو، که وعده‌های بسیاری را عملیاتی کرده، هر کدام لیستی از وعده‌های عملیاتی نشده دارند.
با تمام این‌ها دولت حسن روحانی و به طور مشخص دولت دوم او، از منظر عدم عمل به وعده‌های انتخاباتیِ مهمی که به پایگاه رای خود داد دولتی کم نظیر و شاخص است.
از آخرین شاهکارهای دولت روحانی می‌توان به مخالفت فرماندار منصوب وزارت کشور وی با نامگذاری یک خیابان فرعی به نام مهدی بازرگان و نام گذاری خیابان محل زندگی اعظم طالقانی به نام او اشاره کرد.
چندی پیش شورای شهر تهران از تصویب نامگذاری خیابانی به نام مهندس بازرگان در پایتخت خبر داد، اما در نهایت فرمانداری تهران به این نامگذاری شورای شهر تهران اعتراض کرد.
نامگذاری معابر به نام بازرگان و طالقانی ، براساس بند ۱ آیین نامه نامگذاری معابر مورد اعتراض فرمانداری تهران قرار گرفته است. این بند در نامگذاری معابر، شخصیت‌های مهم تاریخ صدر اسلام و انقلاب را در درجه اول قرار می دهد و ظاهرا مهدی بازرگان به عنوان عضو شورای انقلاب و نخست وزیر دولت موقت و اعظم طالقانی به عنوان نماینده دوره نخست مجلس و از فعالین زن شناخته شده مبارز انقلابی، از شخصیت‌های انقلاب به حساب نمی‌آیند.
این در حالی است ادبیات زمان تبلیغات انتخابات حسن روحانی با طیفی که این دو چهره به آن‌ها تعلق داشتند نیز نرم بود و بعید به نظر می‌رسید منصوبان دولتش با نامگذاری دو خیابان فرعی به نام آنان مخالفت کنند، آن هم در حالی که بازرگان مورد احترام هر دو رهبر جمهوری اسلامی ایران بود و آیت‌الله خامنه‌ای به مناسبت درگذشتش پیام تسلیت دادند.
اما این تنها خلف وعده دولت روحانی نیست. رئیس جمهوری که مدعی بود در صورت پیروزی رقیبش در پیاده رو دیوار کشیده می‌شود، در دولتش به طور خزنده و هوشمند دختران و پسران را حتی روی جلد کتاب درسی جدا سازی می‌کنند. به داخل کتاب‌ها هم که نگاه کنید نه تنها شاهد حذف محتواهای ادبی هستید بلکه در کتابی مثل کتاب اجتماعی عملا شاهد تقلیل نقش زن به چهره‌ای منفعل و غیر مستقل خواهید بود.
در حوزه اقتصاد نیز، هرچند هیچ کس در شرایط فعلی که تحریم‌های ویرانگر آمریکا در حال تحمیل به کشور است و کرونا بر اقتصاد سوار است انتظار معجزه از دولت روحانی را ندارد، اما کسی هم انتظار هم نداشت که او برخی برنامه‌های احمدی‌نژادانه را به مو به مو اجرا کند.
رئیس جمهوری که برنامه دولت پیشین در حوزه مسکن و دلار را به باد انتقاد می‌گرفت، مسکن محرومین و مسکن ملی‌ای را برنامه ریزی کرد که تصویر پیشرفته مسکن مهر هستند. در بازار ارز نیز هر آن چه که پیش از آن به باد نقد می‌گرفت را انجام داد.
در سیاست داخلی چه در سال ۹۶، چه ۹۷ و چه ۹۸ یا قافیه را مثل اعتراضات دی ماه باخت یا اشتباه مهلکی مثل ماجرای گران شدن بنزین را مرتکب شد و برای خود اعتبار و آبرویی باقی نگذاشت.
در سیاست خارجی هم هر چند تلاش کرده سایه‌ای از رویکرد دولت نخست را نشان دهد اما واقعیت این است که دست وزیر خارجه بسته شده و رئیس دولت هم آن چنان برای باز شدن دست وزیرش تلاش نمی‌کند و حرکت متحورانه‌ای نیز در سیاست خارجی دولت رخ نمی‌دهد.
به جز شخص حسن روحانی و بخشی از کابینه وقتی به کلیت دولت، به ویژه مدیران میانی به پایین، نگاه می‌کنید تصور می‌کنید پیروز انتخابات ۹۶ رقیب حسن روحانی است و اندیشه و افکار او و دوستانش است که در حال اجرا شدن است.
چنین چرخش و چنین بی‌توجهی به وعده‌های خرد و کلانی که به جامعه داده شد به جرات در هیچ دولتی سابقه نداشت، بی توجهی مرگباری که به قیمت ناامیدی عمیق مردم و فاصله آن‌ها از صندوق رای تمام شده و فعلا خود را در دو دور انتخابات مجلس اخیر نشان داده است.
نظرات