به گزارش سلام نو به نقل از ایسنا، تاریخچه آمبولانس به دوران باستان و استفاده از گاری برای انتقال بیماران بازمی گردد، اما اولین بار در سال ۱۴۸۷ نیروهای اسپانیایی هنگام محاصره مالاگا توسط پادشاهان کاتولیک علیه امارت گرانادا از آمبولانس برای حمل و نقل اضطراری استفاده کردند.
در جنگ جهانی اول، زمان متوسط ۱۸ ساعت برای تخلیه سربازان مجروح از میدان جنگ، با مرگ و میر بالای آنها همراه بود و در نتیجه در جنگ جهانی دوم سیستمی طراحی شد که در آن آمبولانس های جنگی سربازان را از خط مقدم به بخش ارائه مراقبتهای بیشتر منتقل می کردند. البته بسیاری از این بخش ها از محل جنگ خیلی دور بودند و این خود باعث تاخیر شدید در مراقبت از بیمار می شد. در بسیاری از موارد، از زمان ایجاد آسیب تا انجام جراحی سرنوشت ساز، چندین روز طول می کشید.
اما طی جنگ کره و ویتنام، پیشرفت های زیادی در زمینه سیستم توزیع مراقبت از بیماران صورت گرفت. سربازان زخمی در محل جنگ و در زمان وقوع صدمه تحت درمان قرار گرفته و برای جراحی اصلی، با بالگرد به بیمارستان منتقل شدند.
در دهه ۱۸۳۰ انواع غیرنظامی آمبولانس به بهره برداری رسید و با پیشرفت فناوری در طول قرن های ۱۹ و ۲۰ آمبولانس های خودران مدرن تولید شد.
در هر کشوری شماره تلفنهای خدمات اضطراری اورژانس مختلفی تعیین شده که به طور معمول عدد سه رقمی است تا به آسانی به خاطر سپرده شده و تماس برقرار شود.
در برخی از کشورها برای خدمات اضطراری مختلف همچون فوریتهای پزشکی، آتش نشانی و اداره پلیس شماره تماسهای متفاوتی در نظر گرفته شده است.
در بسیاری از کشورها افراد با شماره گیری عدد ۱۱۲ (در کشورهای اروپایی و بخشهایی از آسیا) یا ۹۱۱ (در آمریکا) می توانند با مراکز ارائه دهنده خدمات اضطراری مختلف در تماس باشند.
در فهرست زیر به شماره اورژانس و فوریتهای پزشکی در چندین کشور مختلف اشاره شده است:
ایران ۱۱۵
مصر ۱۲۳
لیبی ۱۹۳
افغانستان ۱۱۲
بنگلادش ۹۹۹
چین ۱۲۰
هند ۱۱۲
اندونزی ۱۱۲
عربستان سعودی ۹۱۱
تاجیکستان ۱۱۲
فرانسه ۱۵
ایتالیا ۱۱۸
هلند ۱۱۲
روسیه ۱۰۳
اسپانیا ۱۱۲
سوئد ۱۱۲
انگلیس ۹۹۹ یا ۱۱۲
استرالیا ۰۰۰
کانادا ۹۱۱
مکزیک ۹۱۱
ایالات متحده ۹۱۱
آرژانتین ۹۱۱
برزیل ۱۹۲
نظر شما