متن کامل سخنرانی رئیس جمهور در بیست و سومین نشست سران سازمان همکاری شانگهای که به شکل مجازی به میزبانی هند برگزار می‌شود، به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای نارندرا مودی، نخست وزیر محترم هند.
جناب آقای ژانگ مینگ، دبیرکل محترم سازمان همکاری شانگهای.
رؤسای محترم جمهور، عالیجنابان.
خانم‌ها و آقایان.
در ابتدا مایلم از نخست وزیر محترم هند بابت میزبانی و سایر دست‌اندرکاران برگزاری این نشست مهم تشکر نمایم. فرصت را مغتنم شمرده و به نمایندگی از ملت و دولت جمهوری اسلامی ایران، مراتب خرسندی خود را به سبب الحاق رسمی جمهوری اسلامی ایران به عنوان نهمین عضو رسمی سازمان همکاری شانگهای ابراز می‌نمایم. همچنین از تلاش‌های صورت گرفته توسط دبیرخانه و اعضای محترم سازمان نیز صمیمانه تشکر می‌کنم.
جمهوری اسلامی ایران بر این باور است که سازمان همکاری شانگهای به‌عنوان سازمانی در حال رشد با شاخصه‌ها و ظرفیت‌های قابل توجه، از جایگاه ممتازی در ارتقاء روند توسعه همکاری‌های سیاسی، امنیتی و اقتصادی برخوردار است. قطعاً مزایای عضویت رسمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان همکاری شانگهای، در تاریخ ماندگار خواهد شد.
به‌صورت خاص امیدوارم حضور ایران در این سازمان مهم و تاثیرگذار، بستر تامین امنیت دسته‌جمعی، رهنمون شدن به‌سوی توسعه پایدار، گسترش پیوندها و ارتباطات، تقویت وحدت، احترام بیش از پیش به حق حاکمیت کشورها و هم‌افزایی برای مقابله با تهدیدات محیط زیستی را فراهم آورد.
اینک مایلم در ارتباط با نقش‌آفرینی جمهوری اسلامی ایران در این شش حوزه، نکاتی را به اختصار بیان نمایم:
در باب امنیت؛ تجربه ملل مختلف در دو دهه گذشته، بیش از پیش نشان داده که امنیت، امری درون‌زا و دستاوردی جمعی است. صلح و ثبات پایدار، زمانی میسر می‌شود که ملت‌های منطقه با تکیه بر آرمان‌های مشترک برآمده از فرهنگ و تمدن خود، بستر همکاری را فراهم آورند. امنیت منطقه‌ای از خواست ملت‌ها آغاز شده، با اراده دولت‌ها قوام یافته و به‌دور از مداخله قدرت‌های سلطه‌گر میسر می‌گردد.
جمهوری اسلامی ایران بر اساس چنین دیدگاهی، سیاست «همسایگی و همگرایی» را مبنای سیاست خارجی خود قرار داده و آن را مسیر مطلوب برای تحقق صلح و ثبات منطقه‌ای می‌داند. جمهوری اسلامی ایران با تجربه بیش از دو دهه مبارزه موفق با تروریسم و افراط‌گرایی، تعهد خود به تضمین امنیت و مبارزه با سلطه‌گری در منطقه را به اثبات رسانده است و آمادگی دارد که تجربه و ظرفیت‌های خود را در چارچوب سازوکارهای سازمان همکاری شانگهای به اشتراک بگذارد تا به‌سوی منطقه‌ای عاری از تروریسم، افراط‌گرایی و جدایی‌طلبی پیش رویم.
جمهوری اسلامی که حتی فراتر از سهم عادلانه خود از آوارگان ملت ستم‌دیده افغانستان میزبانی کرده، بر این باور است که صلح پایدار در این کشور راه‌حلی جز تشکیل حکومت فراگیر از همه گروه‌ها و اقوام و احزاب سیاسی و جریان‌های مذهبی ندارد.
همچنین آمادگی همکاری در مقابله با تهدیدهای نوین از جمله در حوزه جرایم سایبری، جرایم سازمان‌یافته مواد مخدر را از طریق سازمان همکاری‌های شانگهای را داریم.
در باب اقتصاد؛ سازمان همکاری شانگهای بیش از ۶۰ درصد منطقه اوراسیا و بیش از ۴۰ درصد از جمعیت جهان را به خود اختصاص داده است. این ظرفیت عظیم، توان بالقوه گسترده‌ای را به این سازمان برای توسعه تجارت و تعمیق همکاری‌های اقتصادی در اشکال مختلف اعطا کرده است.
جمهوری اسلامی ایران ضمن حمایت از ابتکارهای سازنده همچون «ابتکار توسعه جهانی»، بر این باور است که همکاری اعضا در حوزه انرژی، فناوری، صنعت، کشاورزی، تجارت و بازرگانی می‌تواند چشم‌اندازی روشن از نظم منطقه‌ای عادلانه، پیش چشم ملل جهان بگشاید. این در حالیست که قدرت‌های سلطه‌گر غربی با توسل به اجبار اقتصادی و تحریم، امنیت و رفاه اقتصادی و اصول تجارت عادلانه را در جهان به مخاطره انداخته‌اند.
با اتکا به تجربه دهه‌های گذشته، اینک کاملا مشهود است که در کنار نظامی‌گری، آنچه بسترساز نظام سلطه غربی شده، سلطه دلار بوده است و لذا هرگونه تلاش برای شکل‌دهی به یک نظام عادلانه بین‌المللی، نیازمند حذف این ابزار سلطه در مناسبات درون منطقه‌ای است.
گسترش استفاده از ارزهای ملی در تجارت بین‌المللی و مبادلات مالی میان اعضای این سازمان و شرکای تجاری آنها، نیازمند توجه جدی‌تری است. جمهوری اسلامی ایران از هرگونه اقدام جهت معرفی ابزارهای مالی پرداخت، مبتنی بر فناوری‌های نوین، جهت تسهیل تبادلات مالی میان اعضا و شرکای تجاری، به‌ویژه در چارچوب‌های چندجانبه، استقبال می‌کند.
برخورداری از نیروی انسانی متخصص و دستاوردهای چشمگیر در حوزه فناوری‌های پیشرفته و علوم نوین از ظرفیت‌های خاص جمهوری اسلامی ایران است که می‌تواند همکاری‌های اقتصادی چندجانبه را تقویت کند. ملت ایران، با تکیه بر توان داخلی و دانش بومی خود توانسته است به رده‌های بالایی از تولیدات علمی، فناوری، زیست‌فناوری، پزشکی، نانو، مهندسی، الکترونیک، دفاعی و بسیاری از موضوعات دانش‌بنیان دست پیدا کند؛ حوزه‌هایی که مورد درخواست بسیاری از کشورها برای همکاری است. جمهوری اسلامی نیز این آمادگی را دارد که ضمن توسعه همکاری‌های علمی و فناوری، تجربیات و دستاوردهای خود را به اشتراک بگذارد.
در باب تقویت پیوندها؛ توسعه اقتصادی همگانی مستلزم گسترش پیوندها و مسیرهای ترانزیتی و مواصلاتی در منطقه است. گسترش این پیوندها صرفا با رعایت حق حاکمیت کشورها می‌تواند به هدف والای همگرایی اقتصادی نائل آید.
هم اکنون ابتکارات بسیار ارزنده‌ای در سطح اوراسیا در جریان است که توانسته کشورهای عضو را به یکدیگر پیوند داده و زیرساخت‌های گسترش تجارت میان ملل منطقه را فراهم آورد. جمهوری اسلامی ایران همواره حمایت کامل خود از کلان‌پروژه‌های موجود نظیر گذرگاه شمال-جنوب و پروژه کمربند-راه را اعلام کرده و در اولویت خود قرار داده است. بندر اقیانوسی چابهار و گذرگاه‌های چابهار – سرخس نقش بی‌بدیل در اتصال کشورهای محصور در خشکی آسیای مرکزی به دریای عمان و اقیانوس هند را دارد و ما مصمم به تکمیل این مسیر ترانزیتی هستیم همچنین با همت متخصصین ایرانی و همکاری مشترک ایران و روسیه، تکمیل مسیر ریلی کریدور شمال-جنوب وارد مرحله اجرایی شده است. بهره‌برداری از این شاهراه ارتباطی می‌تواند به ارتقا و ثبات زنجیره‌های تامین جهانی کمک کرده و امنیت را برای ملل منطقه به ارمغان آورد. در این راستا آمادگی داریم همکاری‌های لازم را جهت ساماندهی حمل و نقل کالا و مسافر، افزایش دسترسی اعضا به بازارهای جهانی و هماهنگ‌سازی سیاست‌های حمل و نقل، به عمل آوریم. ما بر این باوریم که سازمان همکاری شانگهای می‌تواند تسهیل‌گر همکاری کشورهای عضو برای پیشبرد و توسعه پروژه‌های ترانزیتی حاضر و تعریف ابتکارات نوین باشد.
همچنین مزیت‌های امنیتی و زیرساختی جمهوری اسلامی ایران برای افزایش خطوط انتقال انرژی، می‌تواند برای اجرای پروژه‌های مشترک اقتصادی با تضمین بهره‌وری بالا در اختیار اعضای محترم شانگهای قرار گیرد.
در باب وحدت: پیوندهای تاریخی و تمدنی میان کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای آرمان‌ها، اهداف و منافع مشترک را به ارمغان آورده و ما را به سوی تعریفی مشترک از امنیت و توسعه رهنمون می‌کند. مهمترین گام در تقویت وحدت، حفاظت از هنجارهای مترقی بومی، قاعده‌سازی بر اساس آن هنجارها و ممانعت از غلبه هنجارهای غربی است تا مفاهیم همکاری‌جویانه از معانی واقعی خود تهی نشوند.
بزرگترین ظرفیت ما برای وحدت و صلح‌سازی، ظرفیت تمدنی ماست. اینک که این قاره کهن دوباره سربرآورده باید با تکیه بر اخلاق، معنویت، عدالت، عقلانیت و احترام به کرامت انسانی، بار دیگر تمدن‌ساز گردد. سازمان همکاری‌های شانگهای که نماد این «خانواده بزرگ تمدنی» است اکنون در جایگاهی ایستاده که می‌تواند، افق‌های جدیدی از همگرایی منطقه‌ای و همکاری‌های امنیت‌ساز را بنا نهد.
احترام به ارزش‌ها و مقدسات ملت‌ها یک اصل وحدت بخش است و هرگونه اهانت به ارزش‌ها به‌خصوص اهانت برخی کشورهای اروپایی به قرآن کریم بیانگر سقوط اخلاقی آن و موجب نفرت‌پراکنی و گسترش ناامنی است که باید با نمایش وحدت ملل متمدن، با آن برخورد شود.
در باب احترام به حق حاکمیت ملت‌ها: چندجانبه‌گرایی در جهان معاصر به معنای تشریک مساعی و هم‌افزایی کشورهای مستقل برای نیل به خیر مشترک است. چنین برداشتی از چندجانبه‌گرایی در تعارض با ائتلاف‌سازی‌های امنیتی برای ترویج خشونت و خصومت با سایر کشورها است. چندجانبه‌گرایی واقعی، به نفع ملت‌هاست و نه در خدمت قدرت‌ها. در پرتو احترام به حق حاکمیت کشورها و تکیه بر همکاری‌های سودمند متقابل، اهداف والای امنیت و توسعه پایدار قابل تحقق است.
دولتی که امروز در چهارم جولای سالگرد استقلال خود را جشن می‌گیرد، استقلال بسیاری از کشورها را زیر پا می‌گذارد و حق تعیین سرنوشت را از بسیاری از ملت‌ها بخصوص ملت بزرگ فلسطین سلب کرده است.
هیچ انسان آزاده یا ملت متمدنی نیست مگر آنکه دل در گرو آرمان فلسطین و آزادی این ملت مظلوم داشته باشد. جنایات امروز رژیم صهیونیستی در اردوگاه جنین، یادآور جنایات دردناک اشغال فلسطین در سال ۱۹۴۸ می‌باشد. رژیم صهیونیستی نماد عینی تجاوز به حق حاکمیت ملت‌هاست.
جمهوری اسلامی ایران ضمن احترام به حق حاکمیت همه ملل مستقل، هرگونه مداخله در امور داخلی کشورها را محکوم می‌کند و تقویت حاکمیت ملی را راه‌حل اصلی مقابله با ناامنی و تروریسم می‌داند.
در باب محیط زیست: یکی از مهمترین تهدیدهایی که جامعه جهانی را در دوران حاضر تهدید می‌کند تغییرات آب و هوایی است. تغییرات اقلیمی امکان تبدیل شدن به تنش‌های ژئوپلتیکی را دارد که می‌تواند کشورها را با بحران‌های امنیتی پیچیده دست به گریبان کند. منطقه ما نیز با انواع تهدیدهای زیست‌محیطی نظیر کمبود منابع آب و گرمایش هوا و فرسایش خاک مواجه است. ماهیت این تهدیدها به گونه‌ای است که جز در پرتو همکاری‌های چندجانبه، درک آسیب‌های احتمالی در دراز مدت و تنظیم قواعد و مقررات در چارچوب سازمان‌های منطقه‌ای امکان مقابله با آنها وجود ندارد. در همین راستا جمهوری اسلامی ایران بر این باور است که با ایجاد سازوکارهای چندجانبه از جمله تشکیل کارگروه‌های مشترک برای مدیریت و توزیع عادلانه منابع آبی، می‌توان مانع از تبدیل شدن اینگونه چالش‌ها به تنش شد.
جناب آقای رئیس، همکاران عزیز.
در پایان ضمن تشکر مجدد از نخست وزیر محترم هند بابت میزبانی و سایر دست‌اندرکاران جهت برگزاری موفق این نشست مهم، ریاست جدید سازمان به جمهوری قزاقستان را تبریک می‌گویم و موفقیت این نشست ارزشمند را در دستیابی به اهداف بزرگ آن آرزومندم.
به گزارش فارس، جمهوری اسلامی ایران از سال ۲۰۰۵ عضو ناظر سازمان همکاری شانگهای بود و درخواست کشورمان برای عضویت رسمی و کامل در این سازمان نیز پس از ۱۶ سال، در اولین حضور رئیسی به عنوان رئیس جمهوری اسلامی ایران، در بیست و یکمین نشست سران شانگهای در شهر دوشنبه پایتخت تاجیکستان، در شهریور ۱۴۰۰ به تایید هشت عضو دیگر سازمان رسید و ایران نهمین عضو این سازمان مهم منطقه‌ای شد.
فرآیند فنی و انجام تعهدات رویه‌ای تبدیل عضویت جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از اعضای اصلی نیز در بیست و دومین نشست سران سازمان همکاری شانگهای در سمرقند به تصویب اعضا رسید.
با پایان یافتن فرآیند عضویت قطعی کشورمان در سازمان شانگهای، یکی از دستورات اصلی بیست و سومین نشست سران سازمان که به شکل مجازی و به میزبانی هند برگزار می‌شود، اعلام عضویت رسمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان شانگهای خواهد بود.
با توجه به سیاست اعلامی دولت سیزدهم در عرصه روابط خارجی و اولویت دادن به گسترش روابط با کشورهای همسایه و منطقه، عضویت در سازمان منطقه‌ای شانگهای ظرفیت‌های زیادی را در زمینه توسعه مناسبات با کشورهای عضو در اختیار کشورمان قرار می‌دهد.
سازمان همکاری شانگهای در حوزه‌های بسیاری نظیر حوزه اقتصادی فعالیت می‌کند و جمهوری اسلامی ایران، از این پس می‌تواند منافع منطقه‌ای خود را در این حوزه‌ها موثرتر دنبال و تامین کند.
همچنین کشورمان به جهت برخورداری از زیرساخت‌های مناسب و شبکه‌های حمل و نقل ریلی و جاده‌ای، فرودگاه‌ها و بنادر، به ویژه بندر چابهار در دهانه اقیانوس هند، می‌تواند نقش مناسبی از نظر اقتصادی در این سازمان ایفا کند.
از سوی دیگر دو کشور بزرگ واردکننده انرژی در جهان یعنی چین و هند در این سازمان عضویت دارند و ایران نیز به عنوان یکی از بزرگترین صادرکنندگان انرژی، فرصت‌های خوبی را برای تقویت همکاری با این کشورها در چارچوب سازمان شانگهای خواهد داشت.
طرح کمربند _ راه، اتحادیه اقتصادی اوراسیا و همکاری‌های منطقه‌ای در دیگر حوزه‌ها از جمله دیگر مسائلی هستند که بیش از پیش بر اهمیت عضویت جمهوری اسلامی ایران در سازمان شانگهای به عنوان عضو اصلی می‌افزایند.
سیستم تصمیم‌گیری در سازمان شانگهای که بر اساس اجماع است نیز به کشورهای عضو فرصت دفاع برابر از منافع و اهداف خود را می‌دهد.
نظر شما