به گزارش سلام نو، زمین تنها سیاره ای نیست که دچار لرزه می شود. سیاره های صخره ای و حتی اقمار ستاره ای نیز حرکاتی مشابه به زمین لرزه را تجربه می کنند و پوسته هایشان بسته به وسعت لرزه ها دستخوش جابجایی هایی می شود. ماه زمین یکی از اجرام آسمانی است که می دانیم لرزش را تجربه می کند و حالا پژوهش جدیدی انجام شده که حاکی از کوچک شدن ماه به خاطر این زمین لرزه هاست.
این پژوهش که نتایج آن در نشریه ژئو ساینس نیچر منتشر شده به خوبی نشان می دهد که چطور دره های موجود در سطح ماه بعد از شکل گیری آن، دستخوش تغییرات ناشی از فرایندهای سرمایشی شده اند. در واقع همزمان با سرد شدن ماه، سطح آن درست مانند یک پوسته چروک برداشته و در نتیجه با فشرده شدن پوسته ماه، دره های بزرگی روی سطح آن شکل گرفته اند. این مناطق که تحت عنوان گسل های رانشی هم از آنها یاد می شود همچنان امکان بزرگ شدن دارند و ابعاد کلی ماه به خاطر این تغییرات میتواند باز هم کوچک شود.
دانشمندان دست اندکار این پروژه مشاهدات خود از مدارگرد Lunar Reconnaissance را با تحلیل های جدید از اطلاعات لرزه ای به دست آمده از ماموریت های ماه آپولو تلفیق کردند و بعد از بررسی آنها منشاء تقریبی ده ها ماه لرزه شناسایی شده توسط تجهیزات را مشخص نمودند.
نیکلاس شیمر از دانشگاه مریلند و از مولفان این پژوهش در همین رابطه گفته است:
ما دریافتیم که تعدادی از لرزه های ثبت شده توسط آپولو بسیار به گسل های مشاهده شده در تصاویر مدارگرد Lunar Reconnaissance نزدیک بوده اند. بنابراین احتمال می رود که این گسل ها هنوز هم فعال باشند. البته گسل های فعال معمولا در جایی غیر از زمین دیده نمی شوند و به همین خاطر دیدن آنها در جایی مثل ماه می تواند بسیار هیجان انگیز باشد.
درست مانند زمین فشاری که در مجاورت این گسل ها وجود دارد در نقطه ای تجمع پیدا می کند و در نهایت نیروی اصطکاک دیگر توانایی جلوگیری از حرکت صفحات صخره ای را نخواهد داشت. وقتی این حرکت رخ بدهد یک زمین لرزه احساس می شود و حرکت مدام صفحات به کوچک شدن ماه منجر می شود.
پژوهشگران توصیه می کنند که این میتواند دلیل خوبی برای حضور انسان روی ماه و مشاهده دقیق آن باشد. درک سازوکار ماه و سطح آن اطلاعات زیادی در مورد دیگر سیارات در اختیار بشر قرار خواهد داد و مسیر را برای حرکت عمیق تر ناسا به فضا فراهم نماید./دیجیتو
