کُرسی یکی از وسایل گرمایشی ست که از گذشته تا به امروز مورد استفاده قرار می گیرد و جایگاه خاصی در میان ایرانیان دارد.
کُرسی در حقیقت از گذشته جزء وسایل گرمایشی سنتی می باشد و برای گرم شدن در فصل سرد زمستان مورد استفاده قرار می گیرد.
کُرسی فواید بسیاری دارد که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره نمود.
وقتی پاها زیر کُرسی قرار می گیرند گرما را به خود جذب می کنند و مغز استخوان که وظیفه ی خونسازی بدن را برعهده دارد شروع به فعالیت می کند و در برطرف کردن کم خونی هم بسیار موثر می باشد.
عروق به آرامی گشادتر و دریچه قلب به آسانی باز و بسته شده و به تمامی نقاط بدن خون می رساند.
تفاوت استفاده از کُرسی با گرم کردن بدن از طریق لباس های بافت این است که لباس ها درون بدن را گرم نمی کنند اما خاصیت کُرسی این است که بدن را از درون گرم می کند به ویژه پاها که این روزها مشکلات موجود در ناحیه ی پاها برای بسیاری از افراد معضل شده است و این وسیله ی سنتی می تواند برای آرتروز رماتیسم،درد زانو،کمر و...بسیار مفید باشد.
کُرسی از یک میز و یا چهارپایه ای که اغلب به صورت مستطیلی شکل می باشد درست شده است.بر روی آن یک لحاف سنتی زیبا قرار می دهند تا گرمایی که از زیر میز ناشی می شود ازبین نرود.از جاجیم،ترمه و چادر شب می توان برای تزیین این لحاف استفاده کرد.
بر روی کرسی می توان یک سینی مسی قدیمی گذاشت و روی آن را چراغ،سماور، یک ظرف میوه و آجیل و شیرینی گذاشت و در اطراف آن نشست.
امروزه کُرسی های نفتی و برقی نیز در بازار عرضه می شوند و بسیاری از مردم از آن ها استفاده می کنند.
در فرهنگ سنتی ایران،کُرسی را صرفا به چشم یک وسیله ی گرم کننده نمی بینند بلکه وسیله ای فراتر از آن است و بسیار خاطره انگیز می باشد.
کُرسی باعث می شود تمامی اعضای خانواده دور یکدیگر جمع شده و علاوه بر خوردن خوراکی ها به نقل داستان و روایات گذشته که بزرگان بیان می کنند،گوش کنند.
در شب یلدا و نوروز کُرسی نقش حائزاهمیتی دارد و نسل به نسل از آن استفاده می کنند.
