برای سالگرد آسمانی شدن صدرالدین شجره

هومن خلعتبری، یکی از موسیقیدان های مطرح ایرانی در صفحه شخصی خود برای یکمین سال درگذشت صدرالدین شجره نوشت:

یک سال از کوچ صدای آشنا- صدرالدین شجره- می گذرد.

صدرالدین شجره، نویسنده - گوینده و کارگردان رادیویی که بسیار نوشت و بسیار ساخت و پرداخت و حقیقتاً هنرمند کم نظیری بود که یک سال پیش گذشت و گذاشت و رفت...

هم در رادیو، هم در تلویزیون.

حیف از اون صدا و اون قلم که بخفت.

شاید بارها در مصاحبه های گوناگون اشاره کرده بودم که "...ما یک آشنای خانوادگی داشتیم که روزی دست من رو گرفت و به طبقه ششم تالار پیش گرگین موسسیان برد، تا من هم در انتخاب پیانیست برای گروه کُر شرکت داشته باشم...

این شخص صدرالدین شجره بود که در نوجوانی بارها من رو همراه خودش به برنامه های ارکستر سمفونیک برد/اولین ساز سه تارم را با همراهی او پیش زادخیل بزرگ رفتیم تا سازی تهیه کنم و برای انجام کنکور و به دانشگاه موسیقی شروع کنم به یادگیری و مشق سه تار و در آخر همو بود که دری شد برای ورود من به تالار رودکی اون هم در قبل ۱۸سالگی...

روحت شاد باشه صدری جان. خاطرات قشنگ و صدای زیبا و عمیقت همیشه با ما باقی خواهد ماند چون تنها صداست که می ماند. برای خانواده عزیزش آرزوی صبر و سلامتی دارم.

برخی از کاربران هم این طور نوشتند:

کاربری نوشت:

با سه تار زادخیل...و این جمله برای من باعث غرور... استاد خلعتبری و استاد زادخیل(پدرم)

چقدر صدای استاد شجره آرام بخش و آسمانی بود. مرگ پایان کبوتر نیست

هرکس می رود تکه ای از قلب ما را با خودش می برد

جای این عزیزان که تکراری ندارند، بسیار خالیست. یادشان گرامی

نام و یاد این بزرگ مرد آواپیشه همواره ماندگارست

یادشان زنده و گرامی باد، اولین اجرای رادیویی ایشان در برنامه جوان رادیو ایران قبل از انقلاب و در نقش یعقوب لیث صفار بود!

بعضی از آدم ها رو حتی اگه از دور هم بشناسید، رفتنشون سنگینه، و همیشه دلتنگ صداشون گرمی وجود پر مهرشون، و عشقی که به مردم و ایران و خانواده و دوست و همکار داشتند، میشید. روحشان شاد و یادش همواره زنده و به نیکی ازو یاد کنند.

صابر جعفری، کارشناس موسیقی و صاحب امتیاز موسسه هنری نوای پروانه های کویر در صفحه شخصی خود برای یکمین سالروز درگذشت زنده یاد صدرالدین شجره نوشت:

و امروز

یک ساله که تو رفتی

داشتیم بازی ایران رو در جام جهانی می دیدیم

بیرانوند پنالتی رونالدو رو گرفت

و بغض رفتن تو گلوی من رو

حسرتی ندارم از نبودنت

چون خیلی داشتمت

بیشتر از اون چیزی که حقم بود

و انقدر بزرگانی چون خودت با معرفی خودت بهم

معرفی شدند که حضور تو تا ابد در زندگی من خواهد بود

غمی ندارم از نبودن جسمت

چون روحت و صدات و تصویرت تا ابد در ذهنم حک شده و نمیذارم خاموش بشه

امید که توی این یک سال به اندازه ای که از زمانه و روزگار و اونایی که می تونستند و نخواستند همراهت باشند و کمک کنند بیشتر باشی در آرامش

بوده باشی

دوستت دارم

مثل همه پیامک هایی که بعدش وایبر و بعدش تلگرام که آخر هر پیام برای هم می نوشتیم

خوب باشی بابا جون صدری

یاد همه لحظه های خوبی که با هم داشتیم بخیر

به امید دیدار دوباره ات

برخی از کاربران این طور نوشتند:

منم یادمه اون شب همه شاد بودن جز ماها

خیابونا شلوغ بود ملت بیرون دست می زدند ما گریه می کردیم

ته آخر همه پیامای ما ششاگرداشم می نوشت

شبت آرومو خوابت خوش

آره واقعاً جای جنابشان خالیست