روزی روزگاری؛ زندگی درخشان خسرو شکیبایی

فهرست برخی جوایز و افتخارات خسرو شکیبایی

برنده جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد در هشتمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم هامون – سال ۱۳۶۸

برنده جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد در سیزدهمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم کیمیا – سال ۱۳۷۳

برنده جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در بیست و سومین جشنواره فیلم فجر برای فیلم سالاد فصل – سال ۱۳۸۳

دریافت دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم اتوبوس شب در – سال ۱۳۸۵

نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم یک بار برای همیشه در یازدهمین جشنواره فیلم فجر – سال ۱۳۷۱

نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم سایه به سایه در پانزدهمین جشنواره فیلم فجر – سال ۱۳۷۵

نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم کاغذ بی خط در بیستمین جشنواره فیلم فجر – سال ۱۳۸۰

سلام نو – سرویس فرهنگ و هنر: وقتی 28 تیرماه 1387 گوینده شبکه خبر صدا و سیما خبر مرگ خسرو شکیبایی را اعلام کرد خیلی از مردم تنها بهت زده به صفحه تلویزیون خیره شدند و باورشان نمی‌شد خسرو شکیبایی با آن بازی و صدای کم نظیر دیگر نفس نمی‌کشد. انگار هیچ کس انتظار نداشت خسرو شکیبایی به این زودی بمیرد.

اصلا مگر خسرو شکیبایی چند سالش بود که خبر مرگش بهت آور نباشد؟ او که هنوز پیر نشده بود! اما اخبار چیز دیگری می‌گفت، او متولد  ۷ فروردین ۱۳۲۳ بود و در هنگام مرگ 64 سال داشت. انگار مردم یادشان رفته بود که خسرو شکیبایی هم پیر شده، هرچند به کهنسالی نرسیده ولی پیر شده آن هم بعد از دست و پنجه نرم کردن با بیماری‌های مختلف که حسابی او را خسته کرده بود.

حالا 11 سال از مرگ ناباورانه عمو خسروی سینمای ایران می‌گذرد، مردی که دیالوگ‌های حیرت انگیزش هنوز که هنوز است در خاطره‌ها مانده و نقش‌های ماندگارش هنوز مورد توجه مردم است.

خسرو شکیبایی در سال ۱۳۵۳ برای اولین بار در فیلم کوتاه و ۱۶ میلی متری به نام «کتیبه» به کارگردانی فریبرز صالح مقابل دوربین حاضر شد، هرچند یک دهه پیش از آن تئاتر را به صورت حرفه‌ای آغاز کرده بود و کمی بعد هم به خاطر صدای خاصش وارد دوبله شد و جسته و گریخته به عنوان دوبلور فعالیت کرد.

شکیبایی در سال ۱۳۶۱ زمانی که در نمایش «شب بیست و یکم» مشغول بازی بود، توانست توجه مسعود کیمیایی را به خود جلب کند. کیمیایی او را برای بازی در نقش کوتاهی از فیلم «خط قرمز» انتخاب کرد. حضور در همین فیلم باعث معرفی خسرو شکیبایی به عرصه‌ی سینما شد.

حضور قابل توجه شکیبایی در سینمای ایران برای یک دهه ادامه داشت تا اینکه در سال 1367 در نقش حمید هامون قرار گرفت و یکی از نقاط عطف کارنامه خود را رقم زد. شکیبایی در این فیلم با عزت الله انتظامی و بیتا فرهی هم‌‎بازی شد و چنان درخشان ظاهر شد که اولین سیمرغ را از جشنواره فجر گرفت.

هامون خسرو شکیبایی را از یک بازیگر توانمند تئاتر و بازیگر معمولی سینما به یک سوپر استارِ صاحب سبک تبدیل کرد. شکیبایی در ادامه راه خود در سینما جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد در سیزدهمین جشنواره  فیلم فجر را برای ایفای نقش در فیلم «کیمیا» به کارگردانی احمدرضا درویش دریافت کرد. همچنین برنده ی جایزه ی ششمین جشن ماهنامه دنیای تصویر برای بازی در فیلم «کاغذ بی خط» شد؛ و سومین جایزه سیمرغ خود را برای بازی در نقش عادل مشرقی در فیلم «سالاد فصل» به کارگردانی فریدون جیرانی به دست آورد.

اما کارنامه درخشان شکیبایی به تئاتر و سینما ختم نمی‌شود و او در تلویزیون نیز سریال‌های پربیننده و نقش‌های تکرار نشدنی‌ خلق کرد. بسیار بر این باورند هنوز که هنوز است بهترین تصویر پردازی از سید حسن مدرس در تلویزیون توسط شکیبایی صورت گرفته و او بهترین مدرس تاریخ سینما و تلوزیون ایران بود.

بازی درخشان او در روزی روزگاری نیز هم‌چنان جالب توجه است و یکی از بهترین بازی‌های او حساب می‌شود، اما شاید بی‌راه نباشد که مشهورترین نقش او در سینما و تلویزیون را نقش رضا صباحی در خانه سبز بدانیم، نقشی که هنوز برای بسیاری از مردم ایران خاطره انگیز است.

رضا صباحی با بازی خسرو شکیبایی محور و نقش اول سریال خانه سبز بود، سریالی که در سال 1375 هر شب از شبکه دو سیما پخش می‌شد و مردم را در پای تلویزیون میخ کوب می‌کرد. این سریال سکوی پرش رامبد جوان شد، بازیگر جوان آن زمان که نقش فرزند خسرو شکیبایی را ایفا می‌کرد.

خسرو شکیبایی دو بار ازدواج کرده است. همسر اول او تانیا جوهری بازیگر سینما و تلویزیون بود که دختر آن ها «پوپک» حاصل این ازدواج است. وی پس از جدایی، با پروین کوشیار ازدواج کرد. فرزند آن ها «پوریا» نام دارد. پوپک مدتی به دوبله مشغول بود و پوریا هم اکنون در عرصه سینما فعالیت دارد.

در نهایت  خسرو شکیبایی که از عارضه کبدی رنج می‌‎برد به علت عارضه قلبی ساعت ۴ صبح جمعه ۲۸ تیرماه ۱۳۸۷ در تهران چشم از جهان فرو بست. او مدت‌ها از بیماری دیابت رنج می‌برد اما در این باره هیچ وقت صحبت نمی‌کرد. محمد خاتمی، رییس جمهور سابق و محمود احمدی‌نژاد رییس جمهور وقت برای درگذشت او پیام تسلیت صادر کردند.