اعوذ بالله من الشیطان الرّجیم
پناه می برم از شیطان رانده شده به خداوند مهربان
بِسم اللهِ الرَحمنِ الرَحیم
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگی است
اِلهی کَمْ مِنْ عَدُوٍّ انْتَضی عَلَیَّ سَیفَ عَداوَتِهِ، وَشَحَذَ لی ظُبَهَ مِدْیَتِهِ، وَاَرْهَفَ لی شَبا حَدِّهِ، وَدافَ لی قَواتِلَ سمُوُمِهِ، وَسَدَّدَ اِلَیَّ صَوائِبَ سِهامِهِ، وَلَمْ تَنَمْ عَنّی عَیْنُ حِراسَتِهِ، وَاَضْمَرَ اَنْ یَسُومَنِی الْمَکْرُوهَ، وَیُجَرِّعَنّی ذُعافَ مَرارَتِهِ،
خدایا چه بسیار دشمنی که شمشیر دشمنی اش را به روی من کشید، و لبه تیغش را بر من تیز کرد، و باریک نمود دَم برنده اسلحه اش را، و زهرهای کشنده اش را برای من درهم آمیخت، و تیرهای بی خطایش را به سوی من نشانه گرفت، و چشم نگهبانش از من به خواب نرفت، و نهانی بر آن است تا مرا در معرض امور ناخوشایند قرار دهد، و به من بچشاند زهر جگر سوزش را،
فَنَظَرْتَ اِلی ضَعْفِی عَنِ احْتِمالِ الْفَوادِحِ، وَعَجْزی عَنِ الْاِنْتِصارِ مِمَّنْ قَصَدَنِی بِمُحارَبَتِهِ، وَ وَحْدَتِی فِی کَثیرٍ مِمَّنْ ناوانِی، وَ أَرْصَدَ لِی فِیما لَمْ اُعْمِلْ فِکْرِِی فِی الإِرْصادِ لَهُمْ بِمِثْلِهِ، فَاَیَّدْتَنِی بِقُوَّتِکَ، وَشَدَدْتَ اَزْرِی بِنُصْرَتِکَ، وفَلَلْتَ لِی حَدَّهُ، وَخَذَلْتَهُ بَعْدَ جَمْعِ عَدِیدِهِ وَ حَشْدِهِ،و أَعْلَیْتَ کَعْبِی عَلَیْهِ،
خدایا به ناتوانی من نگریستی که تاب حوادث بزرگ را ندارم، و درماندگی ام را از انتقام گرفتن از آن با ستیزه جویی اش قصد من کرده دیدی، و تنهایی ام را در برابر بسیاری از آنان که آزار مرا اراده نموده اند و در کمین من نشستند مشاهده کردی، و در آنچه که اندیشه ام را علیه آنان برای مقابله به مثل بکار نگرفتم، پس مرا به نیرویت تأیید کردی و پشتم را با یاریت محکم نمودی، و تیغ او را به نفع من کند کردی، و او را پس از جمع آوری نفرات و تجهیزاتش خوار نمودی، و مقام و جایگاه مرا بر او برتری دادی،
وَ وَجَّهْتَ ما سَدَّدَ اِلَیَّ مِنْ مَکائِدِهِ اِلَیْهِ، وَ رَدَدْتَهُ عَلَیْهِ، وَ لَمْ یَشْفِ غَلیلَهُ، وَ لَمْ تَبْرُدْ حَزازاتُ غَیْظِهِ، وَ قَدْ عَضَّ عَلَیَّ اَنامِلَهُ، وَ اَدْبَرَ مُوَلِّیاً قَدْ اَخْفَقَتْ سَرایاهُ، فَلَکَ الْحَمْدُ یا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا یُغْلَبُ، وَ ذی اَناهٍ لا یَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنِی لِنَعْمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّاکِرینَ،
و آنچه را از نیرنگ هایش به جانب من هدف گرفته بود به سوی خودش بازگردانی و علیه او به کار بستی، ولی عطش کینه اش فرو ننشست، و سوزش دل برآمده از خشمش سرد نشد، درحالی که از غیضش بر من انگشت به دندان گزید و پشت کرده پا به فرار نهاد و سپاه و نفراتش تارومار شد، پس تو را سپاس ای پروردگار از توانایی ات که شکست نپذیرد، و بردباری ات که شتاب نپذیرد، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا در برابر نعمت هایت از شاکران و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار ده،
اِلهِی وَ کَمْ مِنْ باغٍ بَغانِی بِمَکایِدِهِ، وَنَصَبَ لِی اَشْراکَ مَصایِدِهِ، وَ وَکَّلَ بِی تَفَقُّدَ رِعایَتِهِ، و اَضبَأَ اِلَیَّ اِضْباءَ السَّبُعِ لِطَرِیدَتِهِ انْتِظاراً لاِنْتِهازِ فُرْصَتِهِ، وَهُوَ یُظْهِرُ بَشاشَهَ الْمَلَقِ، وَیَبْسُطُ لِی وَجْهاً غَیْرَ طَلِقٍ، فَلَمّا رَاَیْتَ دَغَلَ سَرِیرَتِهِ، وَقُبْحَ مَا انْطَوی عَلَیْهِ لِشَرِیکِهِ فی مِلَّتِهِ، واَصْبَحَ مُجْلِباً لِی فِی بَغْیِهِ، اَرْکَسْتَهُ لاُِمِّ رَاْسِهِ، واَتَیْتَ بُنْیانَهُ مِنْ اَساسِهِ، فَصَرَعْتَهُ فی زُبْیَتِهِ، وَ رَدَّیْتَهُ فی مَهْوَی حُفْرَتِهِ، وَجَعَلْتَ خَدَّهُ طَبَقاً لِتُرابِ رِجْلِهِ،
خدایا چه بسیار متجاوزی که با نیرنگ هایش به من ستم کرد، و دام های شکارگیرش را در راهم نهاد، و توجه جستجوگرانه اش را بر من گماشت، و در کمین من نشست همچون کمین گذاردن درنده ای برای شکار خویش برای به دست آوردن فرصت مناسب، درحالی که خوشرویی چاپلوسانه نشان داده و به سختی گشاده رویی می نمود، پس چون حیله گری نهادش، و زشتی پندار نهفته اش را آن هم بر زیان هم کیشش مشاهده نمودی درحالی که سپیده می کرد به امید آنکه در ستمش بر من هجوم آورد پس تو او را سرنگون ساختی، و ریشه اش را از بیخ وبن برکندی، و او را در چاهی که برای من کنده بود و در ژرفای گودالش در انداختی، و گونه اش را همپای خاک پایش قرار دادی،
وَ شَغَلْتَهُ فی بَدَنِهِ وَ رِزْقِهِ، وَ رَمَیْتَهُ بِحَجَرِهِ، وَ خَنَقْتَهُ بِوَتَرِهِ، وَ ذَکَّیْتَهُ بِمَشاقِصِهِ، وَ کَبَبْتَهُ لِمَنْخَرِهِ، وَ رَدَدْتَ کَیْدَهُ فِی نَحْرِِهِ، وَ رَبَقْتَهُ بِنَدامَتِهِ، وَ فَسَاْتَهُ بِحَسْرَتِهِ، فَاسْتَخْذَأَ وَ تَضاءَلَ بَعْدَ نَخْوَتِهِ، وَ انْقَمَعَ بَعْدَ اسْتِطالَتِهِ، ذَلیلاً مَأْسُوراً فِی رِبْقِ حِبالَتِهِ الَّتِی کانَ یُوَمِّلُ اَنْ یَرانِی فِیها یَوْمَ سَطْوَتِهِ، وَ قَدْ کِدْتُ یا رَبِّ لَوْلا رَحْمَتُکَ اَنْ یَحُلَّ بی ما حَلَّ بِساحَتِهِ، فَلَکَ الْحَمْدُ یا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا یُغْلَبُ، وَ ذِی اَناهٍ لایَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنِی لِنَعْمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ ا لذّاکِرینَ،
و او را به تن و روزی اش سرگرم کردی، و او را با سنگ خودش زدی، و با زه کمان خودش خفه اش نمودی، و با سر نیزه های خودش هلاک کردی، و به رو به خاک مذلّت انداختی، و حیله اش را به گردنش برگرداندی، و به بند پشیمانی گرفتارش کردی، و به سبب حسرتش به باد فنایش دادی، ازاین رو پس از کبر و نخوتش خوار و کوچک گشت، و به دنبال گردن فرازی اش خوار و کوبیده شد، و در بند دامی که روز گردن کشی اش آرزو داشت مرا در میان آن ببیند اسیر شد، و چه نزدیک بود پروردگارا اگر رحمتت نبود بر من فرود آید، آنچه که دامن زندگی او را فرا گرفت، پس تو را سپاس پروردگارا که توانای شکست ناپذیری، و بردبار بدون شتابی، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مرا بر نعمت هایت از شاکران، و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار بده،
اِلهِی وَ کَمْ مِنْ حاسِدٍ شَرِقَ بِحَسْرَتِهِ، وَ عَدُوٍّ شَجِیَ بِغَیْظِهِ، وَ سَلَقَنِی بِحَدِّ لِسانِهِ، وَ وَخَزَنِی بِمُوقِ عَیْنِهِ، وَ جَعَلَنِی غَرَضاً لِمَرامِیهِ، وَ قَلَّدَنی خِلالاً لَمْ تَزَلْ فِیهِ، نادَیْتُکَ یا رَبِّ مُسْتَجِیراً بِکَ، واثِقاً بِسُرْعَهِ اِجابَتِکَ، مُتَوَکِّلاً عَلی ما لَمْ اَزَلْ اَتَعَرَّفُهُ مِنْ حُسْنِ دِفاعِکَ، عالِماً اَنَّهُ لا یُضْطَهَدُ مَنْ اَوی اِلی ظِلِّ کَنَفِکَ،
خدایا چه بسیار حسودی که از روی حسرت برافروخته گشت، و دشمنی که بسبب خشمش به سختی اندوهناک شد، و مرا با نیش زبانش آزرده ساخت، و مژگانش را چون نیزه ای به بدنم فرو برد، و مرا هدف تیرهای سرزنش نمود، و کاستی هایی را به گردنم انداخت که در خود اوست، پروردگارا پناه جویانه تو را خواندم، درحالی که اطمینان به سرعت اجابت تو داشتم، توکل کنان به آنچه همواره از خوبی دفاعت می دانستم، با آگاهی به اینکه هرکه رخت به سایه حمایتت کشد مورد آزار واقع نگردد،
وَلَنْ تَقْرَعَ الْحَوادِثُ مَنْ لَجَأَ إِلی مَعْقِلِ الْاِنْتِصارِ بِکَ، فَحَصَّنْتَنِی مِنْ بَأْسِهِ بِقُدْرَتِکَ، فَلَکَ الْحْمدُ یا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا یُغْلَبُ، وَ ذِی اَناهٍ لا یَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنِی لِنَعْمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّاکِرینَ،
و کسی که به قلعه مددجویی تو پناه آورد هرگز حوادث روزگار او را درهم نکوبد، پس به قدرتت مرا از آزار او حفظ کردی، پس تو را سپاس ای پروردگار که توانای شکست ناپذیری و بردباری که هرگز شتاب نکنی، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مرا بر نعمت هایت از شاکران و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار بده،
اِلهی وَ کَمْ مِنْ سَحَائِبِ مَکْرُوهٍ جَلَّیْتَها، و سَمَاءِ نِعْمَهٍ مَطَرْتَها، وَ جَدَاوِلِ کَرَامَهٍ اَجْرَیْتَها، وَ اَعْیُنِ اَحْدَاثٍ طَمَسْتَها، ونَاشِئَهِ رَحْمَهٍ نَشَرْتَهَا، وَ جُنَّهِ عافِیَهٍ اَلْبَسْتَها، وَ غَوامِرِ کُرُباتٍ کَشَفْتَها، و اُمُورٍ جارِیَهٍ قَدَّرْتَها، لَمْ تُعْجِزْکَ اِذْ طَلَبْتَها، وَ لَمْ تَمْتَنِعْ مِنْکَ اِذْ أَرَدْتَهَا، فَلَکَ الْحَمْدُ یا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا یُغْلَبُ، وَ ذِی اَناهٍ لا یَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنِی لِنَعْمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ،وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّاکِرینَ،
خدایا چه بسیار ابرهای ناملایمات که از فضای زندگی ام زدودی، و آسمان نعمتی که بر من باراندی، و نهرهای کرامتی که به سوی من روان ساختی، و چشمه های حوادثی که محو نمودی، و نهال رحمتی که گستردی، و زره عافیتی که بر من پوشاندی، و گرداب های گرفتاری که برطرف کردی، و امور جاریه ای که مقدّر فرمودی، آنگاه که این امور را خواستی درمانده ات نکردند، و هر زمان که آن ها را اراده فرمودی از فرمانبرداری خودداری ننمودند، پس تو را سپاس ای پروردگار که توانای شکست ناپذیری و بردباری که شتاب نورزی، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا به نعمت هایت از شاکران و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار بده،
اِلهِی و کَمْ مِنْ ظَنٍّ حَسَنٍ حَقَّقْتَ، وَمِنْ کَسْرِ اِمْلاقٍ جَبَرْتَ، وَ مِنْ مَسْکَنَهٍ فادِحَهٍ حَوَّلْتَ، وَ مِنْ صَرْعَهٍ مُهْلِکَهٍ نَعَشْتَ، وَ مِنْ مَشَقَّهٍ اَرَحْتَ، لاتُسْئَلُ عَمّا تَفْعَلُ وَ هُمْ یُسْئَلُونَ، وَ لا یَنْقُصُکَ ما اَنْفَقْتَ، وَ لَقَدْ سُئِلْتَ فَاَعْطَیْتَ، وَ لَمْ تُسْئَلْ فاَبْتَدَاْتَ، وَ اسْتُمیحَ بابُ فَضْلِکَ فَما اَکْدَیْتَ، اَبَیْتَ اِلاّ اِنْعاماً وَ امْتِناناً، و اِلّا تَطَوُّلاً یا رَبِّ وَ اِحْساناً، و اَبَیْتُ اِلّا انْتِهاکاً لِحُرُماتِکَ، وَاجْتِراءً عَلی مَعاصِیکَ،
خدایا چه بسیار گمانِ نیکی که جامه عمل پوشاندی، و شکستِ نداری را که جبران نمودی، و بی چیزیِ توان فرسایی که از من گرداندی، و سقوطِ هلاکت باری که بلندم کردی، و دشواری که آسان نمودی، تو بازخواست نشوی از آنچه انجام می دهی و دیگران بازخواست شوند، و از آنچه خرج می کنی چیزی کاسته نشود، هر آینه که از تو درخواست شد حالی عطا کردی، و هرگاه درخواست نشد پس آغاز در عطا نمودی، و از پیشگاه فضلت درخواست احسان شد و تو منع ننمودی، و ابا نمودی مگر از نعمت بخشی و اصرار بر رساندن عطا و فزون بخشی و احسان ای پروردگار، و من هم خودداری نمودم مگر از شکستن احترام محرّماتت، و جسارت بر گناهانت،
وَتَعَدِّیاً لِحُدُودِکَ، وَغَفْلَهً عَنْ وَعیدِکَ، وَطاعَهً لِعَدُوّی وَعَدُوِّکَ، لَمْ یَمْنَعْکَ یا اِلهی وناصِری اِخْلالی بِالشُّکْرِ عَنْ اِتْمامِ اِحْسانِکَ، وَلاَ حَجَزَنِی ذلِکَ عَنْ اِرْتِکابِ مَساخِطِکَ،
و تجاوز از قوانینت، و غفلت از تهدیدت، و فرمانبری از دشمنم و دشمنت، ای معبودم و یاورم کوتاهی ام در سپاسگزاری ات تو را از تمام کردن احسانت بر من باز نداشت، و این چشم پوشی و بزرگواری مرا از انجام کارهای مورد خشمت مانع نشد،
اَللّهُمَّ وَ هذا مَقامُ عَبْدٍ ذَلیلٍ، اِعْتَرَفَ لَکَ بِالتَّوْحیدِ، وَ اَقَرَّ عَلی نَفْسِهِ بِالتَّقْصیرِ فی اَداءِ حَقِّکَ، وَ شَهِدَ لَکَ بِسُبُوغِ نِعْمَتِکَ عَلَیْهِ وَ جَمیلِ عادَتِکَ عِنْدَهُ وَ اِحْسانِکَ اِلَیْهِ، فَهَبْ لِی یا إِلهِی وَسَیِّدِی مِنْ فَضْلِکَ ما اُریدُهُ اِلی رَحْمَتِکَ، و اَتَّخِذُهُ سُلَّماً أَعْرُجُ فیهِ اِلی مَرْضاتِکَ، وَ امَنُ بِهِ مِنْ سَخَطِکَ بِعِزَّتِکَ وَطَوْلِکَ،
خدایا این است جایگاه بنده خواری که برای تو به یگانگی اقرار کرد، و برای خویش به کوتاهی در ادای حق تو، و گواهی داد برای تو به کمال نعمتت بر او و شیوه زیبا و دلنشینت نزد او و احسانت بر او، پس به من ببخش ای خدای من و سرور من از فضلت آنچه را که در راه رسیدن به رحمتت می خواهم تا نردبانش قرار دهم که از آن به سوی خشنودیت بالا روم، و با آن از خشمت امان یابم، به حق عزّت و عطای همیشگی ات،
وَبِحَقِّ نَبِیِّکَ مَحَمَّدٍ صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، فَلَکَ الْحَمْدُ یا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا یُغْلَبُ، وَ ذی اَناهٍ لا یَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنی لِنَعْمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّاکِرینَ،
و به حق پیامبرت محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) ، پس تو را سپاس ای پروردگار که توانای شکست ناپذیری، و بردباری که شتاب نورزی، درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد، و مرا بر نعمت هایت از شاکران و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار بده،
إِلهی وَکَمْ مِنْ عَبْدٍ أَمْسی وَ اَصْبَحَ فی کَرْبِ الْمَوْتِ وَحَشْرَجَهِ الصَّدْرِ، وَ النَّظَرِِ اِلی ما تَقْشَعِرُّ مِنْهُ الجُلُودُ، وَتَفْزَعُ لَهُ القُلُوبُ، واَنَا فی عافِیَهٍ مِنْ ذلِکَ کُلِّهِ، فَلَکَ الْحَمْدُ یا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا یُغْلَبُ، وَ ذی اَناهٍ لایَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْنی لِنَعمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّاکِرینَ،
خدایا چه بسیار بنده ای که شامگاهان و صبحگاهان نمود در سختی مرگ و به شدت و تنگی نفس زنان، و با نگاه به آنچه که بدن ها از دیدنش می لرزد، و دل ها از آن بی تاب می شو، د و من از همه این ها در عافیت و سلامتی هستم، پس تو را سپاس ای پروردگار که توانای شکست ناپذیری، و بردباری که شتاب نورزی، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مرا بر نعمت هایت از شاکران و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار بده،
اِلهی وَکَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسی وَاَصْبَحَ سَقِیماً مَوْجِعاً فی اَنَّهٍ وَعَویلٍ، یَتَقَلَّبُ فی غَمِّهِ لا یَجِدُ مَحیصاً وَلا یُسِیغُ طَعاماً وَلا شَراباً، وَ اَنَا فی صِحَّهٍ مِنَ الْبَدَنِ وَ سَلامَهٍ مِنَ الْعَیْشِ، کُلُّ ذلِکَ مِنْکَ، فَلَکَ الْحَمْدُ یا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لایُغْلَبُ، وَ ذی اَناهٍ لا یَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، و اجْعَلْنِی لِنَعْمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّاکِرینَ،
خدای من چه بسا بنده ای که به شامگاهان و صبحگاهان در آمد بیمار و دردمند، در ناله و فریاد، در اندوهش به خود می پیچید، و راه گریزی نمی یافت، و خوردنی و نوشیدنی گوارایی نمی خورد، و من در تندرستی و سلامت زندگی هستم، همه این ها از توست، پس تو را سپاس ای پروردگار توانای شکست ناپذیر، و بردباری که شتاب نورزی، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مرا بر نعمت هایت از شاکران و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار بده،
اِلهی وَکَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسی وَاَصْبَحَ خآئِفاً مَرْعُوباً مُشْفِقاً وَجِلاً هارِباً طَریداً مُنْجَحِراً فی مَضیقٍ وَمَخْبَاَهٍ مِنَ الْمَخابِئِ، قَدْ ضاقَتْ عَلَیْهِ الاْرْضُ بِرُحْبِها، لایَجِدُ حِیلَهً وَلا مَنْجی وَ لا مَاْوی، وَ اَنَا فی اَمْنٍ وَ طُمَاْنینَهٍ وَعافِیَهٍ مِنْ ذلِکَ کُلِّهِ، فَلَکَ الْحَمْدُ یا رَبِّ مِنْ مُقْتَدرٍ لا یُغْلَبُ، وَ ذی اَناهٍ لایَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنی لِنَعْمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّاکِرینَ،
خدایا چه بسیار بنده ای که به شامگاهان و صبحگاهان درآمد ترسان و هراسان، پریشان و اندیشناک، فراری و رانده شده، خرابه نشین در تنگنا و مخفی گاهی از مخفی گاهها که زمین با فراخی اش بر او تنگ شد چاره و راه نجات و پناهگاهی نمی یابد، و من از همه این ها در امنیت و آرامش و سلامت کاملم، پس تو را سپاس ای پروردگار توانمند شکست ناپذیر، و بردباری که شتاب نورزی، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مرا بر نعمت هایت از شاکران و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار بده،
اِلهی وَسَیِّدی وَکَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسی وَ اَصْبَحَ مَغْلُولاً مُکَبَّلاً فِی الْحَدیدِ بِاَیْدِی الْعُداهِ لایَرْحَمُونَهُ، فَقیداً مِنْ اَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ، مُنْقَطِعاً عَنْ اِخْوانِهِ وَ بَلَدِهِ، یَتَوَقَّعُ کُلَّ ساعَهٍ بِاَیِّ قِتْلَهٍ یُقْتَلُ، وَ بِاَیِّ مُثْلَهٍ یُمَثَّلُ بِهِ، وَ اَنَا فی عافِیَهٍ مِنْ ذلِکَ کُلِّهِ، فَلَکَ الْحَمْدُ یا رَبِّ مِنْ مُقْتَدرٍ لا یُغْلَبُ، وَ ذی اَناهٍ لا یَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنی لِنَعْمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّ اکِرینَ،
خدای من و آقای من، و چه بسیار بنده ای که به شامگاه و بامداد درآمد بسته به زنجیر، پیچیده در آهن، آن هم به دست دشمنانش که به او رحم نورزند، دور مانده از زن و فرزند، بریده از برادران و شهر خویش، هر لحظه انتظار دارد که چگونه کشته خواهد شد، و چگونه اعضایش بریده خواهد گشت، و من از همه این ها در سلامت کاملم، پس تو را سپاس ای پروردگار توانای شکست ناپذیر، و بردباری که شتاب نورزی، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مرا بر نعمت هایت از شاکران، و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار بده،
اِلهی وَکَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسی وَاَصْبَحَ یُقاسِی الْحَرْبَ وَ مُباشَرَهَ الْقِتالِ بِنَفْسِهِ، قَدْ غَشِیَتْهُ الْأَعْداءُ مِنْ کُلِّ جانِبٍ بِالسُّیُوفِ وَ الرِّماحِ وَ آلَهِ الْحَرْبِ یَتَقَعْقَعُ فِی الْحَدیدِ، قَدْ بَلَغَ مَجْهُودَهُ، لا یَعْرِفُ حیلَهً، وَلا یَجِدُ مَهْرَباً قَدْ اُدْنِفَ بِالْجِراحاتِ، اَوْ مُتَشَحِّطاً بِدَمِهِ تَحْتَ السَّنابِکِ وَالْأَرْجُلِ، یَتَمَنّی شَرْبَهً مِنْ ماءٍ، اَوْ نَظْرَهً اِلی اَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ، لا یَقْدِرُ عَلَیْها، وَ اَنَا فی عافِیَهٍ مِنْ ذلِکَ کُلِّهِ، فَلَکَ الْحَمْدُ یا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا یُغْلَبُ، وَ ذی اَناهٍ لا یَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنِی لِنَعْمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّاکِرینَ،
خدای من و چه بسیار بنده ای که به شامگاه و صبحگاه درآمد، درحالی که سختی جنگ و پیکار را با جانش تحمّل می کند، و دشمنان از هر جانب او را با شمشیرها و نیزه ها و ابزار جنگ در محاصره آورده اند، در میان آهن تلاش می کند، نهایت کوشش را بکار گرفته، راه چاره ای نمی یابد، و گریزگاهی نمی یابند، از سختی جراحات بیمار شده، یا در خون خویش زیر سم ها و لگدها غلطان گشته، جرعه آبی را آرزو می کند، یا یک نگاه به اهل و فرزندش را تمنّا می نماید، امّا توانِ بر آن را ندارد، و من از همه این ها در سلامت کاملم، تو را پس سپاس ای پروردگار توانای شکست ناپذیر و بردباری که شتاب نورزی، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مرا بر نعمت هایت از شاکران، و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار بده،
اِلهی وَ کَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسی وَ اَصْبَحَ فی ظُلُماتِ الْبِحارِ، وَ عَواصِفِ الرِّیاحِ وَ الْأَهْوالِ وَالْأَمْواجِ، یَتَوقَّعُ الغَرَقَ وَالْهَلاکَ، لا یَقْدِرُ عَلی حیلَهٍ، اَوْ مُبْتَلیً بِصاعِقَهٍ اَوْ هَدْمٍ اَوْ حَرْقٍ اَوْ شَرْقٍ اَوْ خَسْفٍ اَوْ مَسْخٍ اَوْ قَذْفٍ، وَ اَنَا فی عافِیَهٍ مِنْ ذلِکَ کُلِّهِ، فَلَکَ الْحَمْدُ یا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا یُغْلَبُ، وَ ذی اَناهٍ لا یَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلنِی لِنَعْمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّاکِرینَ،
خدای من و چه بسیار بنده ای که به شامگاه و صبحگاه درآید، در تاریکی های دریاها و تندبادها و در دل هراس ها و امواج در حالی انتظار غرق شدن و هلاکت را می کشد و توان چاره اندیشی ندارد، یا گرفتار صاعقه یا آوار یا آتش سوزی یا گلوگیر شدن لقمه یا فرو رفتن در زمین یا مسخ شدن یا اتّهام به امر نامشروع است و من از همه این ها در سلامت کاملم، پس تو را سپاس ای پروردگار توانای شکست ناپذیر و بردباری که شتاب نورزی، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا بر نعمت هایت از شاکران و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار ده،
اِلهی و کَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسی و اَصْبَحَ مُسافِراً شاخِصاً عَنْ اَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ، مُتَحَیِّراً فِی الْمَفاوِزِ، تائِهاً مَعَ الْوُحُوشِ وَ الْبَهائِمِ وَ الْهَوامِّ، وَحِیداً فَریداً لا یَعْرِفُ حیلَهً وَلا یَهْتَدی سَبیلاً، اَوْ مُتَاَذِّیاً بِبَرْدٍ اَوْ حَرٍّ اَوْ جُوعٍ اَوْ عُرْیٍ اَوْ غَیْرِهِ مِنَ الشَّدائِدِ مِمَّا اَنَا مِنْهُ خِلْوٌ فی عافِیَهٍ مِنْ ذلِکَ کُلِّهِ، فَلَکَ الْحَمْدُ یا رَبِّ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا یُغْلَبُ، وَ ذِی اَناهٍ لا یَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْنِی لِنَعْمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّاکِرینَ،
خدای من و آقای من و چه بسیار بنده ای که به شامگاه و صبحگاه درآمد درحالی که تهیدست، بی چیز، عریان، نیازمند، پریشان، دچار هجران، گرسنه، تشنه است و انتظار می برد که چه کسی به او احسان می کند، یا چه بسا بنده آبرومندی که نزد تو از من آبرومندتر و عبادتش برای تو بیشتر است، و در عین حال دچار غل و زنجیر و اسیر دست ستمگر است، بار سنگینی از خستگی و رنج و سختی بیگاری و دشواری بردگی و پرداخت وجه سنگین به اربابش بر او تحمیل شده است، یا شخصی که به بلای سختی گرفتار آمده و توان ایستادگی در برابر آن را جز به فضل تو ندارد، اما من مورد احترام دیگران، و در نعمت و تندرستی ام، و گرامی ام داشته اند، از آنچه آن درمانده به آن گرفتار است در سلامت کاملم، پس تو را سپاس بر تمام این الطافی که به من بخشیدی ای توانای شکست ناپذیر و بردباری که شتاب نورزی، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مرا بر نعمت هایت از شاکران، و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار بده،
اِلهی وَ سَیِّدِی، وَ کَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسَی وَ اَصْبَحَ عَلیلاً مَریضاً سَقیماً مُدْنِفاً عَلی فُرُشِ العِلَّهِ وَفی لِباسِها، یَتَقَلَّبُ یَمیناً وَ شِمالاً، لا یَعْرِفُ شَیْئاً مِنْ لَذَّهِ الطَّعامِ، وَلا مِنْ لَذَّهِ الشَّرابِ، یَنْظُرُ اِلی نَفْسِهِ حَسْرَهً لایَسْتَطیعُ لَها ضَرّاً وَ لا نَفْعاً، وَ اَنَا خِلْوٌ مِنْ ذلِکَ کُلِّهِ بِجُودِکَ وَکَرَمِکَ، فَلا اِلهَ إلّا اَنْتَ، سُبْحانَکَ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا یُغْلَبُ، وَ ذی اَناهٍ لا یَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنِی لَکَ مِنَ الْعابِدینَ، وَ لِنعَمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّاکِرینَ، وَ ارْحَمْنِی بِرحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمین،
خدای من و آقای من، و چه بسیار بنده ای که به شامگاه و صبحگاه درآمد درحالی که علیل، دردمند، بیمار است و در بستر بیماری و لباس ناخوشی افتاده، و از درد به راست و چپ می غلطد، و چیزی از لذّت خوراکی و آشامیدنی را درک نمی کند، با حسرت به خود می نگرد ولی بر دفع زیان و جلب نفعی توان ندارد، و من در سایه جود و کرمت از همه این ها در آرامش هستم، پس معبودی جز تو نیست، که توانای شکست ناپذیر و بردباری که شتاب نورزی، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مرا از عبادت کنندگان قرار بده، و بر نعمت هایت از شاکران، و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار بده، و به من مهر ورز به حق رحمتت ای مهربان ترین مهربانان،
مَوْلایَ وَ سَیِّدی، وَ کَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسَی وَ اَصْبَحَ وَ قَدْ دَنا یَوْمَهُ مِنْ حَتْفِهِ، و اَحْدَقَ بِهِ مَلَکُ الْمَوْتِ فی اَعْوانِهِ، یُعالِجُ سَکَراتِ الْمَوْتِ وَ حِیاضَهُ، تَدُورُ عَیْناهُ یَمیناً وَ شِمالاً، یَنْظُرُ اِلی اَحِبّائِه وَ اَوِدّائِه و اَخِلّائِهِ، قَدْ مُنِعَ مِنَ الکَلامِ، وَ حُجِبَ عَنِ الخِطابِ، یَنْظُرُ اِلی نَفْسِهِ حَسْرَهً لایَسْتَطیعُ لَها ضَرّاً وَ لا نَفْعاً، وَ اَنَا خِلْوٌ مِنْ ذلِکَ کُلِّهِ بِجُودِکَ وَ کَرمِکَ، فَلا اِلهَ إلّا اَنْتَ، سُبْحانَکَ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا یُغْلَبُ، وَ ذِی اَناهٍ لا یَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنِی لِنَعْمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّاکِرینَ، وَ ارْحَمْنِی بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ،
مولایم و سرورم، و چه بسا بنده ای که به شامگاه و صبحگاه درآمد درحالی که به مرگ نزدیک شده، و فرشته مرگ در میان یارانش او را محاصره کرده است، در جستجوی درمانی برای سختی های جان دادن و گرداب های آن است، چشمانش به راست و چپ می چرخد، به محبوبان و دوستان و یاران صمیمی اش می نگرد، از گفتار بازداشته، و از خطاب محروم گشته و از روی حسرت بر خود می نگرد، بر دفع زیان و جلب سودی توان ندارد، و من از همه این ها به جود و کرمت در آرامش هستم، پس معبودی جز تو نیست، پاکی تو که توانای شکست ناپذیر و بردباری که شتاب نورزی، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مرا بر نعمت هایت از شاکران، و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار بده، و به حق مهرت بر من مهر ورز، ای مهربان ترین مهربانان،
مَوْلایَ وَ سَیِّدی، وَ کَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسَی وَ اَصْبَحَ فی مَضائِقِ الحُبُوسِ وَ السُّجُونِ وَ کُرَبِها وَ ذُلِّها وَ حَدیدِها، یَتَداوَلُهُ اَعْوانُها وَ زَبانِیَتُها، فَلا یَدْری اَیُّ حالٍ یُفْعَلُ بِهِ، وَ اَیُّ مُثْلَهٍ یُمَثَّلُ بِهِ، فَهُوَ فی ضُرٍّ مِنَ الْعَیْشِ، وَ ضَنْکٍ مِنَ الْحَیاهِ، یَنْظُرُ اِلی نَفْسِهِ حَسْرَهً، لایَسْتَطیعُ لَها ضَرّاً وَ لا نَفْعاً، وَ اَنَا خِلْوٌ مِنْ ذلِکَ کُلِّهِ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ، فَلا اِلهَ إلّا اَنْتَ، سُبْحانَکَ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا یُغْلَبُ، وَ ذی اَناهٍ لا یَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْنِی لَکَ مِنَ الْعابِدینَ، و لِنَعْمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّاکِرینَ، وَ ارْحَمْنِی بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ،
خدای من و آقای من، چه بسیار بنده ای که به شامگاه و صبحگاه درآمد درحالی که در تنگناهای زندان ها و محبس ها و با ناراحتی و خواری و در غل و زنجیر به سر می برد، و زندانبان ها و دژخیمان او را دست به دست می گردانند.
پس نمی داند با او چگونه رفتار خواهد شد، و چگونه اعضایش بریده خواهد گشت، پس او در زندگانی در بدحالی سخت است، و در نهایت تنگی و سختی است، با حسرت به خود می نگرد، بر دفع زیان و جلب سودی توان ندارد، و من به جود و کرمت از همه این ها در امان هستم، پس معبودی جز تو نیست، پاکی تو که توانای شکست ناپذیر، و بردباری که شتاب نورزی، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مرا از عبادت کنندگان خویش، و بر نعمت هایت از شاکران، و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار بده، و به حق مهرت بر من مهر آر ای مهربان ترین مهربانان،
سَیِّدِی وَمَوْلایَ، وَ کَمْ مِنْ عَبْدٍ اَمْسَی وَ اَصْبَحَ قَدِ اسْتَمَرَّ عَلَیْهِ القَضاءُ، وَ اَحْدَقَ بِهِ الْبَلاءُ، وَ فارَقَ اَوِدّائَهُ وَ اَحِبّائَهُ وَ اَخِلّائَهُ، وَ اَمْسَی اَسیراً حَقیراً ذَلیلاً فی اَیْدِی الْکُفّارِ وَالْأعْداءِ، یَتَداوَلُونَهُ یَمیناً وَ شِمالاً، قَدْ حُصِرَ فِی الْمَطامیرِ، وَ ثُقِّلَ بِالْحَدیدِ، لا یَری شَیْئاً مِنْ ضِیاءِ الدُّنْیا وَلا مِنْ رَوْحِها، یَنْظُرُ اِلَی نَفْسِهِ حَسْرَهً لا یَسْتَطیعُ لَها ضَرّاً وَ لا نَفْعاً، وَ اَنَا خِلْوٌ مِنْ ذلِکَ کُلِّهِ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ، فَلا اِلهَ إلّا اَنْتَ، سُبْحانَکَ مِنْ مُقْتَدِرٍ لا یُغْلَبُ، وَ ذی اَناهٍ لا یَعْجَلُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْنی لَکَ مِنَ الْعابِدینَ، وَ لِنَعْمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّاکِرینَ، وَ ارْحَمْنِی بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ،
آقای من و مولای من، چه بسیار بنده ای که به شامگاه و صبحگاه درآمد درحالی که سرنوشتش با سختی گره خورده، و گرفتاری او را محاصره کرده، و از دوستان و محبوبان و یاران صمیمی جدا افتاده است، شام کرد در حال اسارت، حقارت، خواری در دست کافران و دشمنان، او را دست به دست به راست وچپ می گردانند، در سیاه چال ها زندانی شده و با غل وزنجیر سنگین گشته، از روشنی دنیا و نسیمش چیزی نمی بیند، با حسرت به خود می نگرد، بر دفع زیان و جلب سودی توان ندارد و من از همه این ها به جود و کرمت در آرامش هستم، پس معبودی جز تو نیست، پاکی تو که توانای شکست ناپذیر و بردباری که شتاب نورزی، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مرا از عبادت کنندگان خویش، و بر نعمت هایت از شاکران، و در برابر عطاهایت از ذاکران قرار بده، به حق مهرت بر من مهر آر، ای مهربان ترین مهربانان،
وَ عِزَّتِکَ یا کَریمُ، لَأَطْلُبَنَّ مِمّا لَدَیْکَ، وَ لَأُلِحَّنَّ عَلَیْکَ، وَ لَأَمُدَّنَّ یَدی نَحْوَکَ، مَعَ جُرْمِها اِلَیْکَ، یا رَبِّ فَبِمَنْ اَعُوذُ، وَ بِمَنْ اَلُوذُ، لا اَحَدَ لی اِلّا اَنْتَ، اَفَتَرُدَّنِی وَ اَنْتَ مُعَوَّلِی، وَ عَلَیْکَ مُتَّکَلِی، اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذی وَضَعْتَهُ عَلَی السَّماءِ فَاسْتَقَلَّتْ، وَ عَلَی الأَرْضِ فَاسْتَقَرَّتْ، وَ عَلَی الْجِبالِ فَرَسَتْ، وَ عَلَی اللَّیْلِ فَاَظْلَمَ، وَ عَلَی النَّهارِ فَاسْتَنارَ، اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَقْضِیَ لی حَوائِجی کُلَّها، وَ تَغْفِرَ لِی ذُنُوبی کُلَّها، صَغیرَها وَکَبیرَها، وَ تُوَسِّعَ عَلَیَّ مِنَ الرِّزْقِ ما تُبَلِّغُنی بِهِ شَرَفَ الدُّنْیا وَالاْخِرَهِ، یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ،
و به حق عزّتت ای کریم، هر آینه از تو درخواست می کنم آنچه از عطایا را که نزد تواست، و دراین باره بر تو اصرار می ورزم، و دستم را با جرمی که نسبت به تو دارد، به جانب آستانت دراز می کنم، پس به که پناه ببرم؟ و به که رو کنم؟ کسی را جز تو ندارم، آیا مرا از درگاهت میرانی درحالی که تنها تو تکیه گاه منی و توکّلم تنها بر تو است، از تو درخواست می کنم به نامت که چون بر آسمان نهادی پابرجا شد، و چون بر زمین گذاردی آرام گرفت، و چون بر کوه ها گذاشتی استوار گشت، و چون بر شب نهادی تاریک شد، و چون بر روز قرار دادی روشنی گرفت، [خدای من] از تو می خواهم که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی، و همه نیازهای مرا برآورده سازی، و همه گناهان کوچک و بزرگم را بیامرزی، و روزی ام را گسترده سازی، روزی ای که مرا با آن به شرف دنیا و آخرت برسانی، ای مهربان ترین مهربانان،
مَوْلایَ بِکَ اسْتَعَنْتُ فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و اَعِنِّی، وَبِکَ اسْتَجَرْتُ فَاَجِرْنِی، و اَغْنِنِی بِطاعَتِکَ عَنْ طاعَهِ عِبادِکَ، وَبِمَسْئَلَتِکَ عَنْ مَسْئَلَهِ خَلْقِکَ، وَ انْقُلْنِی مِنْ ذُلِّ الْفَقْرِ اِلی عِزِّ الْغِنی، وَ مِنْ ذُلِّ الْمَعاصِی اِلی عِزِّ الطّاعَهِ، فَقَدْ فَضَّلْتَنِی عَلی کَثیرٍ مِنْ خَلْقِکَ جُوداً مِنْکَ وَ کَرَماً، لا بِاسْتِحْقاقٍ مِنّی، اِلهی فَلَکَ الْحَمْدُ عَلی ذلِکَ کُلِّهِ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنِی لِنَعْمائِکَ مِنَ الشّاکِرینَ، وَ لِآلائِکَ مِنَ الذّاکِرینَ .
آقای من از تو یاری خواهم پس بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا یاری ده، و به تو پناه جستم پس پناهم ده، و مرا با طاعت خود از طاعت بندگانت بی نیاز کن، و به خواهش خویش از خواهش خلق مستغنی ام گردان، و از خواری تنگدستی به عزّت توانگری، و از ذلت گناه به عزّت طاعت دگرگون ساز، همانا تو مرا بر بسیاری از مردمان برتری دادی، نه از روی شایستگی من بلکه از روی جود و کرمت، خدای من، تو را سپاس بر همه این عطاها، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مرا قرار بده بر نعمت هایت از شاکران، و در برابر عطاهایت از ذاکران.
سپس به سجده برو و بگو:
سَجَدَ وَجْهِیَ الذَّلیلُ لِوَجْهِکَ الْعَزیزِ الْجَلیلِ، سَجَدَ وَجْهِیَ البالِی الْفانِی لِوَجْهِکَ الدّائِمِ الْباقِی، سَجَدَ وَجْهِیَ الْفَقیرُ لِوَجْهِکَ الْغَنِیِّ الْکَبِیرِ، سَجَدَ وَجْهِی وَ سَمْعِی وَ بَصَرِی وَ لَحْمِی وَ دَمِی وَ جِلْدِی وَ عَظْمِی وَ ما اَقَلَّتِ الأَرْضُ مِنّی لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ، اَللّهُمَّ عُدْ عَلی جَهْلِی بِحِلْمِکَ، وَ عَلی فَقْرِی بِغِناکَ، وَ عَلی ذُلِّی بِعِزِّکَ وَ سُلْطانِکَ، وَ عَلی ضَعْفِی بِقُوَّتِکَ، وَ عَلی خَوْفِی بِاَمْنِکَ، وَ عَلی ذُنُوبِی وَ خَطایایَ بِعَفْوِکَ وَ رَحْمَتِکَ، یا رَحْمنُ یا رَحیمُ،
سجده کرد روی خوارم برای ذات عزیز بزرگت، سجده کرد روی فرسوده فانی ام برای ذات همیشگی ماندگارت، سجده کرد روی پیوسته به تهیدستی ام برای ذات بی نیاز بزرگت، سجده کرد رویم و گوشم و چشمم و گوشتم و خونم و پوستم و استخوانم، و همه آنچه زمین از بار وجود من برداشته در برابر پروردگار جهانیان، خدایا بر نادانی من به بردباری ات، و بر تهیدستی من به توانگری ات، و بر خواری من به عزّتت و سلطنتت، و بر ناتوانی من به توانایی ات، و بر ترس من به ایمنی ات، و بر گناهان و خطاهای من به گذشتت و رحمتت بنگر، ای بخشنده مهربان،
اَللّهُمَّ اِنّی أَدْرَاُ بِکَ فی نَحْرِ فُلانِ بْنِ فُلان، و اَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّهِ، فَاکْفِنیهِ بِما کَفَیْتَ بِهِ اَنْبِیائَکَ وَ اَوْلِیائَکَ مِنْ خَلْقِکَ، وَ صالِحِی عِبادِکَ مِنْ فَراعِنَهِ خَلْقِکَ، وَ طُغاهِ عُداتِکَ، وَشَرِّ جَمیعِ خَلْقِکَ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ، اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ، وَ حَسْبُنَا اللّهُ وَنِعْمَ الْوَکیلُ.
خدایا! من به مدد تو سینه سخت دشمنم فلان پسر فلان را دفع می کنم، و از شرّ او به تو پناه می آورم، پس مرا از گزند او کفایت کن بدانسان که کفایت کردی پیامبران و اولیا و بندگان شایسته ات را از گزند فرعون ها، و دشمنان سرکشت، و از شرّ همه خلقت به مهرت ای مهربان ترین مهربانان، همانا تو بر هر چیز توانایی، و خدا ما را بس است و چه نیکو وکیلی است.َ
