همدلی شناختی
وقتی همدلی شناختی را تمرین می کنیم، در حال تمرین چشم انداز شخص دیگری هستیم. همدلی شناختی یعنی خود را به جای کسی دیگر قرار دهیم.
به عنوان مثال، اگر یک دوست، شغلی را که برای آن به مصاحبه رفته است نتواند تصاحب کند، به احتمال زیاد می توانید ناامیدی او را ببینید. با این حال، شما همچنین ممکن است درک کنید که او با استعداد است و به زودی شغل بسیار خوبی پیدا خواهد کرد. از طرف دیگر، هنگامی که ما در حال همدلی شناختی هستیم، می توانیم با افرادی که در آنجا هستند آشنا شویم و بفهمیم که چرا پس از عدم دریافت شغل، احساس ناراحتی یا ناامیدی می کنند. ما تمرین میکنیم که از دیدگاه آنها به وضعیت یا شرایط نگاه کنیم.
همدلی عاطفی
وقتی همدلی عاطفی را تجربه می کنیم، از منظر شناختی حرکتی به یک تجربه احساسی مشترک می پردازیم.
ما معمولاً ازهمدلی به عنوان قرار دادن خود به جای شخص دیگر یاد می کنیم، تلاش می کنیم درک بهتری از تجربه آنها بدست آوریم.
آیا می دانید محققان چند شکل مختلف همدلی را شناسایی کرده اند؟
دو شکل اصلی همدلی که شناسایی و تحقیق شده اند عبارتند از: همدلی شناختی و همدلی عاطفی (همچنین به عنوان همدلی موثر شناخته می شوند). اگرچه آنها کاملاً متفاوت هستند، اما هر دو آنها در شکل گیری و حفظ ارتباط با دیگران، مهم هستند.
چرا همدلی اهمیت دارد؟
همدلی به ارتباط افراد کمک می کند، آنها را در ظرفیت کمک و یا بهبودی به سمت یکدیگر سوق می دهد. وقتی شما نسبت به دیگران ابراز همدردی می کنید، انرژی دفاعی آنها کم می شود و انرژی مثبت جایگزین آن می شود. این در شرایطی است که می توانید در حل مشکلات خلاقیت بیشتری را کسب کنید. همانطور که به طور مداوم در زندگی و محل کار خود درحال تعامل، تعادل و پویایی روابط هستیم. وقتی فاقد همدلی شویم، قادر به ایجاد و پرورش ارتباطات بین فردی نیستیم که این امرمنجر به ایجاد روابط کم رنگ تر، از بین رفتن اعتماد به نفس و انزوا می شود.
کار مشارکتی یاحل مشکلات در هنگام عدم همدلی، مشکل تر می شود. جامعه ما برای تسهیل ارتباطات و حرکت رو به جلو به همدلی متکی است. هنگامی که عنصرهمدلی از دست می رود، ما در بهره وری و نوآوری ایده های جدید از هم جدا می شویم. همدلی (شناختی و عاطفی) راه هایی را نشان می دهد که ما می توانیم با یک دوست یا یکی از اعضای خانواده در زمان بحران در ارتباط باشیم. بین دو نوع همدلی تفاوت های مشخصی وجود دارد.
یادگیری اجتماعی
نظریه یادگیری اجتماعی توسعه یافته، ترکیبی از عناصر نظریه یادگیری شناختی و نظریه یادگیری رفتاری است. پیشنهاد می شود که افراد با استفاده از الگوسازی و تجربه همدلی دیگران می توانند ظرفیت خود را برای همدلی افزایش دهند. همدلی به بستن شکاف عاطفی بین افراد، ایجاد ارتباط و یک تجربه مشترک کمک می کند. وقتی نمی دانیم تجربه عاطفی مشترک با شخصی چه احساسی دارد، دانستن چگونگی انجام این کار با دیگران دشوار است.
