سلام نو – سرویس اجتماعی: پنج سال گذشت. مهر ماه سال 93 بود که اسیدپاشی‌های سریالی در اصفهان افکار عمومی را جریحه دار کرد. با این وجود حالا که در سال 98 هستیم نه تنها هنوز اثری از اسیدپاشان یافت نشده بلکه بسیاری حتی یادشان نمی آید چه بلایی بر سر چند تن از دختران ایرانی در اصفهان و شهرهای دیگر آمده است.
به گزارش سلام نو، بازخوانی پرونده اسیدپاشی سال 93 از آن رو یک الزام جدی است که این پرونده هنوز در خوان اول باقی مانده و پاسخی به افکار عمومی در رابطه با عاملان این جنایت داده نشده است. پیگیری های این پرونده به حالت تعلیق درآمده است و آن طور که می گویند کسی از اسیدپاشان خبری ندارد.
این بدان معناست که امروز اسیدپاشان در کلانشهر اصفهان بدون دغدغه زندگی می کنند. در این بین اگر کسی یادآوری مهر ماه سال 93 را کند به سیاه نمایی متهم می شود. کما اینکه بارها مقامات مسئول رسانه ها را به خاطر مطرح کردن این بحث به سیاه نمایی متهم کرده اند.
رئیس پلیس آگاهی ناجا به مقصر قلمداد کردن رسانه ها در این خصوص بسنده نکرده است. سردار محمدرضا مقیمی در سال 96 گفته بود: متأسفانه فضای رسانه‌ای در خصوص اسیدپاشی اصفهان باعث شد که حتی شرایط برای وقوع جرائم مشابه هم در این شهر فراهم شود؛ به عنوان مثال در تحقیقات به عمل آمده مشخص شد فردی که در همان زمان اقدام به آتش زدن منازل برخی از شهروندان اصفهانی کرده بود و یا با چاقو بدن تعدادی از زنان اصفهان را مجروح می‌کرد اصلاً اهل شهر اصفهان نبود و پیش از هر کدام از این جنایت‌ها با اتوبوس از یکی از استان‌های دیگر به شهر اصفهان می‌آمد و پس از ارتکاب جرم از شهر اصفهان خارج می‌شد.
خوشبختانه پس از این اتفاق هولناک آسیب دیدگان این حادثه در کنار فعالان اجتماعی تلاش های زیادی برای پیگیری این مساله کردند. از جمله این پیگیری ها حضور فعال در تصویب طرح تشدید مجازات اسیدپاشی بود. طرحی که اگرچه به اعتقاد بسیاری کامل نبود اما تصویب شدنش مایه خوشحالی بسیاری از قربانیان اسیدپاشی شد. قربانیانی که ناگزیر زندگیشان در این چند سال زیر و رو شده است.
نمایندگان مجلس در مصوبه‌ای مجازات حبس بیش از ۵ سال تا ۲۵ سال را برای مرتکبین اسید پاشی تعیین و مقرر کرده اند در صورتی که به هر دلیلی دسترسی به مرتکب ممکن نباشد دیه فرد بزه دیده از بیت‌المال پرداخت شود
مرضیه ابراهیمی، یکی از قربانیان اسیدپاشی در اصفهان می گوید: اسید می‌خواهد تو را از زندگی حذف کند. اسیدپاش می‌خواهد به تو بگوید نمی‌توانی عاشق شوی، مادر شوی، کار کنی؛ درجامعه باشی. می‌خواهد به تو بگوید از این به بعد هر کس تو را ببیند از تو خوشش نمی‌آید اما من همه اینها را از خودم دور کردم. به همه گفتم نمی‌خواهم قربانی باشم و نیستم.
مرضیه ابراهیمی درباره تصویب قانون طرح تشدید مجازات اسیدپاشی و حمایت از بزه دیدگان ناشی از آن همچنین گفته بود: مرضیه ابراهیمی از قربانیان اسیدپاشی اصفهان هم با تاکید بر ضرورت تعیین مجازات حبس ابد برای مرتکبین اسیدپاشی گفت که به دنبال اعدام و قصاص نیست چراکه نمی خواهد چرخه خشونت ادامه داشته باشد.
با این وجود سوال اینجاست که چگونه خشونت اسیدپاشی باید متوقف شود آن هم در شرایطی که خرید و فروش اسید از آب خوردن هم آسان تر است. شاید بهتر باشد مجلس به فکر قانونی برای محدود و ضابطه مند کردن خرید و فروش اسید باشد.
متاسفانه سوختگی با اسید درمانی ندارد و کسی که درگیر این ضایعه بشود تا آخر عمر باید با مشکلات ناشی از اسیدپاشی دست و پنجه نرم کند. با این حال ارتقای امنیت اجتماعی و کاهش خشونت علیه زنان این روزها مهم ترین اولویت آسیب دیدگان ناشی از اسیدپاشی است. در چنین شرایطی لازم است تا رسانه ها نشان دهند که قربانیان اسیدپاشی را فراموش نکرده اند.
نظرات