* فاطمه میرزایی دخت - عضو تحریریه
شاید آن روزهایی که روزنامه دیلی میل نوشت یکی از کودکان اردویی که به سرپرستی نرگس کلباسی بوده،ناپدیده شده است و او متهم به قتل غیرعمد شد ، بسیاری از آن ها که نرگس خواست از او حمایت کنند و این کار را نکردند و دولت جمهوری اسلامی از این دختر انسان دوست ایرانی حمایت کرد. سرکنسول ایران وضعیت حقوقی او را پیگیری و حتی در دادگاه از او حمایت کرد و تمامی آن ها که شاید نمی خواستند نرگس بماند و به فعالیت های خیرخواهانه اش در آن سرزمین ها ادامه دهد،فکرش را نمی کردند که او با تمام وجود برای انسان کار می کند و تمامی سرزمین ها برای او برابرند همان طور که انسان ها نیز.
مدتی پیش وقتی در صفحه اش از او پرسیده شد که کدام نقطه از ایران را حتی برای فعالیت بعدی دوست دارد، او از تمام سرزمین پدری و مادری اش نام برد و انگشت اشاره اش را به سوی هیچ نقطه ی خاصی نبرد و خودش را برای ایران دانست.
نرگس از روزهای نخستین زلزله ی غم انگیز کرمانشاه در این دیار حضور یافت و ثابت کرد که وقتی انسان باشی و انسانیت را دوست داشته باشی خداوند مهربان همقدم ات می شود و در کنار او زمین بایر را نیز به زیبایی آباد می کنی.
نرگس برای لنز دوربین یا قاب تلویزیون و یا همراهی مسئولان و تعظیم های تعارف گونه رایج به آن سرزمین نرفت. او با تمام وجود به آنجا رفت و آنقدر عاشقانه کار کرد که هیچ وزیر راه و مسکنی هم نمی توانست چنین خدمتی برای مردمان مظلوم کرمانشاه انجام دهد.
او در تمامی این یک سال،صادقانه خدمت کرد و تنها از طریق صفحه اش با مردم در ارتباط بود و بسیار منظم از روند شروع تا پایان فعالیت هایش را برای آن ها بازگو می کرد و انصافا مردم سرزمینمان هم،همچون نرگس منتظر بسیاری از مسئولان دور و نزدیک نشدند و در این مسیر او را تنها نگذاشتند.
برای نرگس،زمستان و بهار و تابستان و حتی آفتاب و باران های شدید هیچ تفاوتی نمی کرد به طوری که او نه از گرمای سوزان تابستان خسته شد و نه از گل و لای سرد زمستان.
حالا این روزها او قیچی افتتاحیه منازل را به صاحب خانه ها سپرده و برای این کار منتظر هیچ یک از مسئولان نیست.
نرگس نشان داد در عصری که انسان بودن به نوعی آرزوی بسیاری از افراد است و از نبودن آن،نه تنها خود رنج می برند بلکه به دیگران نیز رنج می دهند،می توان به تمام معنا انسان و همچنین خیلی زن بود.
