سلام نو – سرویس اجتماعی: تقریبا یک ماه پیش بود که بحث حذف زبان انگلیسی سر و صدای زیادی در محافل رسانه ای کرد. اگرچه بعد از فشار رسانه ای بسیاری از طراحان این طرح عقب نشستند اما حالا ایده جدیدتری همچون آموزش زبان چینی به میان آمده است!
به گزارش سلام نو، در طرحی که قرار بود بر مبنای آن زبان انگلیسی از مدارس حذف و اختیاری شود مقرر شده بود دانش‌آموزان برای یادگیری به آموزشگاه‌های آزاد مراجعه کنند. مساله ای که در تضاد جدی با بحث عدالت آموزشی بود. به اعتقاد برخی نمایندگان مجلس از آنجایی که هم‌اکنون زبان انگلیسی در مدارس اجباری است برخی دانش‌آموزان که علاقه‌ای به تحصیل در دانشگاه را ندارند به اجبار زبان انگلیسی را فرا می گیرند که همین موجب ضعف تحصیل این گروه از دانش‌آموزان می شود.
از تحلیل سطحی نمایندگان برای این طرح که بگذریم تنها خروجی این طرح دامن زدن به پولی سازی آموزش است. بسیاری معتقدند هیچ کدام از آموزه هایی که در دوره تحصیل در رابطه با زبان انگلیسی به دانش آموزان داده شده کاربردی نبوده است. با این وجود به نظر نمی رسد این استدلال ها برای حذف زبان انگلیسی کافی باشد چرا که این ایراد با تغییر ساختار آموزشی این درس در دل همین وزارت آموزش و پرورش فعلی قابل اصلاح است.
ضمن اینکه این طرح در حالی توسط نمایندگان مطرح شد که همه ما می دانیم در مناطق دورافتاده و محروم به هیچ عنوان امکان برقراری آموزشگاه‌های آزاد و ارائه آموزش در همه زبان‌های مورد تأیید وجود ندارد. بعد از ارائه شدن این طرح بسیاری نسبت به مجلس موضع منفی گرفته اند و در رسانه ها نیز حواشی زیادی پیرامون این مساله اتفاق افتاد.
احمد مازنی، اصغر سلیمی، اصغر مسعودی، علی اکبری، بیت الله عبداللهی، احمد همتی، شادمهر کاظم زاده، احمد صفری، نورمحمد تربتی نژاد، میرحمایت میرزاده، همایون هاشمی، غلامرضا حیدری، مهرداد لاهوتی، شهروز برزگر کلشانی، ابوالفضل سروش، روح الله بابایی صالح، احمد محمدی انارکی هفده نفری هستند که از لیست امید وارد مجلس شده و به طرح حذف زبان انگلیسی رای مثبت دادند.
محمد فاضلی، از اساتید شناخته شده دانشگاه واکنش تندی به این طرح داشته و اظهار کرده است: این گونه طرح‌ها فقط بر دایره بی‌اعتمادی‌ها به ظرفیت‌های نظام سیاسی برای حل مسائل می‌افزایند. این طرح وزارت آموزش و پرورش را مکلف می‌کند که برای آموزش زبان در آموزشگاه‌های آزاد قیمت‌گذاری کند. مداخلات دولت در اقتصاد ایران قصه مثنوی هفتاد من و غصه‌ای پهن‌دامن است و این طرح مداخله‌ای دیگر است و به تبع آن بر فساد بیشتر می‌افزاید. داستان قیمت‌گذاری خدمات مدارس غیرانتفاعی و عوارض آن هنوز دامنگیر مردم است و این طرح قیمت‌گذاری آموزش زبان را هم می‌افزاید. سوال این است که چرا آموزشگاه‌ها باید قیمت‌گذاری و آموزش آزاد خود را رها کنند و تن به قیمت‌گذاری دولتی بدهند و حتی معلمان بیکار شده مدارس را در آموزشگاه خود بپذیرند؟ آیا فساد بر محور این مداخله دولت در آموزش شکل نمی‌گیرد؟
زبان چینی پایش به مدارس ایران باز می‌شود؟
رفع انحصار از زبان انگلیسی کلیدواژه پرتکرار مدافعان حذف زبان انگلیسی از مدارس است. حالا اما مرکز پژوهش های مجلس ضمن مخالفت با حذف زبان انگلیسی لزوم آموزش زبان چینی در مدارس را مطرح کرده تا به این صورت انحصار از زبان انگلیسی برداشته شود.
مرکز پژوهش های مجلس پیشنهاد داده با توجه به تاکیدات مقام معظم رهبری در خصوص آموزش زبان کشور‌های پیشرفته شرقی از یک سو و افزایش تعاملات تجاری ایران با کشور چین شورای عالی آموزش و پرورش امکان آموزش زبان چینی در مدارس را در کنار سایر زبان‌های پنج گانه غیر انگلیسی تصویب کند.
آموزش زبان چینی با توجه به افزایش رشد اقتصادی این کشور و پیش بینی ها مبنی بر رسیدن چین به جایگاه نخست اقتصادی در دنیا گسترش زیادی یافته است. در این بین خود چینی ها هم بیکار ننشته اند. چینی ها با دادن بورسیه تحصیلی به 40 هزار دانشجو از 182 کشور جهان در سال 2015 که بیش از 80 درصد آنها به زبان چینی درس می‌خوانند، خیز بلندی را برای رساندن زبان چینی به دومین زبان مطرح دنیا برداشته است. همچنین این کشور با تاسیس موسسه‌ای به نام «کنفسیوس» (Confucius) که در داخل و خارج از چین به فعالیت مشغول است، قصد گسترش زبان چینی در جهان را دارد.
روابط تجاری ایران و چین بیش از ده میلیارد دلار در سال است و در حال حاضر ده‌ها پروژه مختلف در زمینه پتروشیمی، کارخانه فولاد، کارخانه آلومنیوم و راه‌سازی و غیره نیز در ایران با چینی‌ها در دست انجام است. احتمالا همین مسائل مهم ترین دلیلی است که مرکز پژوهش های مجلس به خاطرش پیشنهاد آموزش زبان چینی را مطرح کرده است.
با این حال زبان چینی یکی از سخت ترین زبان های دنیا برای فراگیری است. به گفته غالب زبان شناسان، زبان چینی با اختلاف از سایر رقبا سخت‌ترین زبان دنیاست. حتی برخی می گویند تسلط بر آن برای خود چینی‌ها هم تقریبا محال است. زبان چینی بیش از ۸۰هزارکاراکتر دارد که خود چینی‌ها هم همه آن را نمی‌شناسند و به طور روزانه از هزار کاراکتر آن استفاده می‌کنند.
