سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر | مرتضی کوه مسکن : پری ناز فیلمی به کارگردانی بهرام بهرامیان و نویسندگی بابک کایدان است، این فیلم که در سال 1389 تولید شد به دلیل حضور شخصیتی به نام فرخنده با بازی فاطمه معتمد آریا که نمایش دهنده چهره زنی مومن با وسواس های فکری و اختلالات شخصیتی به مدت ۷ سال توقیف بود و شورای پروانه نمایش دولت دهم اعلام کرده بود چنین تصویری امکان نمایش در سینماها را ندارد، این فیلم 110 دقیقه ای سرانجام با تغییرات فراوان و انجام اصلاحات در شهریور ۱۳۹۶ با مدت 88 دقیقه در گروه هنر و تجربه اکران شد.
فیلم پری ناز قصه دختر بچه ای به نام پری ناز است که پس از مرگ مادرش خورشید با بازی شبنم قلی خانی، به سراغ خاله‌اش فرخنده با بازی فاطمه معتمد آریا، که پیر دختری مذهبی و تنها کسی است که می‌تواند به او پناه بدهد، می‌رود، خاله در ابتدا از پذیرفتن پری ناز که به اصطلاح حرامزاده و حاصل یک رابطه نامشروع دوستی نه ازدواج است، امتناع می‌کند و او را نجس می داند، در ادامه یکی از بچه های آن محل که لکنت زبان دارد و همبازی پری ناز است، در حین بازی با او مداوا می شود و پس از آن از پری ناز به عنوان فرشته و نظر کرده یاد می شود و سایر اهالی محل نیز برای سایر امور و کارهای خیر از او کمک می خواهند، سرانجام در ماجراهایی پریناز بالاجبار با خاله‌اش زندگی می‌کند و بعد از آن اتفاقات خاصی برایشان به وقوع میپیوندد و فرخنده با وجود وسواسهای شدید فکری و ذهنیت بدی که از خورشید دارد نهایتا نگهداری پریناز را قبول می کند.
فیلم پری ناز با سکانس تجاوز به خورشید آغاز می شود و در ادامه با مرگ خورشید قصه ادامه پیدا می کند و یک شروع طوفانی را برای مخاطب رقم می زند، اما در ادامه با قصه خطی خود و پایان نا امید کننده در ذوق مخاطب می زند.
فیلمنامه پری ناز در لایه های پنهان خود به نقد خرافه و خرافه پرستی می پردازد و بیننده را در فکر فرو خواهد برد و تلنگری آشکار جهت بیدار شدن به او می زند، اما نه به صورت مستقیم و گل درشت، بلکه به صورت المان و نشانه پیام های خود را به مخاطب می دهد تا در ذوق مخاطب نخورد و به همین دلیل هیچگاه دچار شعار زدگی نمیشود.
فی الواقع بیننده پس از دیدن فیلم غیر ممکن است تا ساعاتی به کارهای به ظاهر خرافه افراد حاضر در قصه فکر نکند و آن ها را با مثال های واقعی جامعه اطراف خود قیاس نکند.
تمامی شخصیت های قصه ما به ازای بیرونی دارند و همه کدهایی که نویسنده و کارگردان به مخاطب خود می دهد میتوان به نوعی نمادگرایی تلقی کرد، از خیس کردن پری ناز در بخش هایی از فیلم تا قفل زدن تاب و متوسل شدن به آن و ...
بهرام بهرامیان که سابقه دستیار کارگردانی و مدیریت صحنه را در کارنامه کاری خود دارد پس از ساخت فیلم بلند سینمایی «آل» و ساخت سریال های تلویزیونی «ساعت شنی» و « مشق عشق» در فیلم پریناز، تجربه متفاوتی چه در کارگردانی و چه در فیلمنامه دنبال می کند و به دلیل حرف فیلم که یک پیام جهانی است و در آن به ستیز با خرافه و خرافه پرستی می پردازد تجربه ای متفاوت تر از تجربه های پیشین خود را رقم زده است، هر چند که قسمت هایی از آن با فیلم قبلی خود یعنی فیلم «آل» شباهت هایی دارد.
فیلم پریناز جدا از قصه و سوژه اصلی داستان که بکر است، از بازیگر های خوب و بازی خوب آنها نیز بهره می برد، بازیگرانی که هر کدام می توانند فروش یک فیلم را تضمین کنند، از فاطمه معتمد آریا گرفته تا حمید فرخ نژاد، طناز طباطبایی، فرهاد آییش و مصطفی زمانی و ...
نکته قابل توجه فیلم گریم بی نظیر بازیگران این فیلم است که اصلاً شباهتی به گریم های سابق این بازیگران در فیلم های قبلی شان نداشته است و از نقاط قوت فیلم است و این عدم شباهت تا آنجا پیش می رود که حتی تشخیص بازیگران برای مخاطب بسیار سخت است، علی الخصوص گریم مصطفی زمانی که هیچ شباهتی به خود این بازیگر ندارد.
فیلم با اینکه 7 سال توقیف بوده و زمان زیادی از سال ساخت آن می گذرد اما همچنان قصه نو و تازه ای را روایت می کند و تنها پایان بندی کنونی این فیلم اصلی ترین نقطه ضعف آن محسوب می‌شود که آن هم می تواند به دلیل حذف قسمت هایی از فیلم باشد، علی الخصوص شخصیت حمید فرخ نژاد که در فیلم بسیار منفعل است.
