به گزارش سلام نو، پیمایشی که داده‌های آن در بازه زمانی شنبه، 13 مهر تا دوشنبه، 20 آبان امسال گردآوری شده، نتایج جالب‌توجهی از برخی مولفه‌های زندگی در تهران و نظر اهالی پایتخت درباره این شهر به دست داده است.
براساس برخی از نتایج این پیمایش که پیش از این منتشر شده، درمجموع میزان رضایت شهروندان از مدیریت شهری حدود ۱۱ از ۲۰درصد بوده است. در این پیمایش همچنین از پاسخ‌گویان پرسیده‌اند: «آیا زندگی در تهران در گذشته راحت‌تر بود؟» 48 درصد پاسخ‌گویان گفته‌اند که زندگی در گذشته برایشان راحت‌تر بوده است. درحالی‌که 31 درصد معتقدند درحال‌حاضر زندگی در تهران برای آنها راحت‌تر از گذشته است.
بخش مهمی از یافته‌های این پیمایش تازه، مربوط به بررسی دیدگاه‌های پاسخ‌گویان درباره آینده تهران است. در مورد آینده، شدت ارزیابی منفی در پاسخ‌ها بیشتر است. 71 درصد می‌گویند اگر تهران در همین مسیر پیش برود، برای زندگی جای بدتری خواهد شد و فقط 14درصد معتقدند که اگر تهران در همین مسیر پیش برود، در آینده جای بهتری برای زندگی خواهد بود.
«آیا زندگی در تهران در آینده راحت‌تر خواهد بود و نگرانی‌ها کمتر خواهد شد؟» بسیاری از مردم به این پرسش فکر می‌کنند یا با دیگران دراین‌باره بحث می‌کنند که آینده چه خواهد شد. آیا وضعیت بهتر می‌شود یا بدتر و آیا نگرانی بیشتر خواهد شد یا کمتر.
در تحقیقی که انجام شده، همین پرسش مطرح و از پاسخ‌گویان خواسته شد نظر خود را دراین‌باره بگویند. 88 درصد آنها گفته‌اند موضوعاتی که موجب نگرانی آنان شده است، در آینده بیشتر خواهد شد؛ به عبارت دیگر، نه‌فقط امیدی به کاهش نگرانی ندارند، بلکه احساس می‌کنند در آینده وضعیت بدتر خواهد شد و چیزهایی که امروز آنان را نگران کرده است، از دید آنان در آینده بیشتر خواهد شد.
پنج درصد پاسخ‌گویان انتظار دارند که در آینده نگرانی‌ها کمتر شود. این یافته نشان می‌دهد که وقتی پاسخ‌گویان از منظر آینده به ارزیابی موضوعات می‌پردازند، نگرانی و بدبینی آنان افزایش می‌یابد. بخش بزرگی از پاسخ‌گویان امیدی ندارند که مشکلات تهران در آینده کمتر شود. 63درصد چنین تصوری دارند. درمقابل، حدود 11 درصد امید زیادی به بهبود وضعیت دارند.
با آنکه اکثریت، نسبت به بهبود مشکلات در یکی، دو سال آینده امیدی ندارند، ولی بیش از یک‌سوم تقریبا امیدوارند که مشکلات تهران در یکی، دو سال آینده کمتر شود. مقایسه یافته‌ها در دو بخش گذشته و آینده نشان می‌دهد که وقتی پاسخ‌گویان وضعیت تهران را با گذشته مقایسه می‌کنند، نگرش‌ها قطبی شده، اما شدت ارزیابی منفی در نظر آنها تا حدی با نظرات مثبت تعدیل می‌شود. درحالی‌که وقتی درباره آینده نظر می‌دهند، شدت ارزیابی منفی در میانشان عمومیت دارد. این نکته، بدبینی به آینده و نبود چشم‌انداز روشن برای آینده را نشان می‌دهد.
این نگرش، بیشتر نبود چشم‌انداز آینده و احساس هراس از آن را بیان می‌کند. به عبارت دیگر، آینده در نگاه آنها حالت نویدبخشی ندارد که احساسی از امید را برانگیزد./شرق
