به گزارش سلام نو ، تصویر جذاب «اسلامی» در سینمای ایران اما نقش «نوری» در فیلم «سرب» است. یک روزنامه نگار منزوی با روحیه‌ای زمخت که می‌خواهد برادرش را نجات دهد. با آن شاپو و بارانی مدل دهه سی و چهره‌ای که انگار برای دوربین سینما ساخته شده است. صورتی استخوانی، چشمانی با نفوذ و سبیل‌های مردانه‌ای که از او یک شمایل سینمایی ساخته بود. او در «سرب» تبدیل به نقطه کانونی فیلم می‌شود چرا که علاوه بر طراحی نقش، ویژگی‌های بازی او است که شخصیت نوری را تبدیل به یکی از کاراکتهای فراموش نشدنی تاریخ سینمای ایران می‌کند. البته که صدای «منوچهر اسماعیلی» به طرز شگفت‌انگیزی جزئی از این نقش شده است.
زمانی که «هادی اسلامی» در پنجاه و چهار سالگی از دنیا رفت، 27 فیلم سینمایی در کارنامه‌اش دیده می‌شد هرچند او یک بار به‌خاطر فیلم «اتوبوس» جایزه اصلی مرد نقش اول جشنواره (که آن زمان لوح زرین بود و نه سیمرغ) به دست آورد، اما در سال 67 برای فیلم «سرب» تنها نامزد دریافت این جایزه شد که حالا «سیمرغ» شده بود. با این وجود و در حالی که به عقیده بسیاری از کارشناسان، «سرب» بهترین فیلم سینمایی اوست، اما زندگی هنری هادی اسلامی با «گذرلوطی صالح» گره خورده است. نمایشی که او را باز به دنیای نمایش آورد اما نتوانست در آخرین روزهای زندگی‌اش بار دیگر روی صحنه ببرد. و دست‌آخر روایت «خسروشکیبایی» یکی از استعدادهایی که توسط هادی اسلامی کشف شد: « با ورود به گروه هادی اسلامی، من به صورت حرفه‌ای به آن چه که به آن عشــــق می‌ورزیدم و هنوز هم بدان عشــــق می‌ورزم، یعنی دنیای بازیگـــری وارد شدم. مرحوم هادی اسلامی دست مــــرا گرفت و به من بال پرواز کردن داد. او خودش بسیار منضبط و با دیسیپلین بود و در عرصه هنر نمایش مثال‌زدنی است. کار با هادی اسلامی لذت‌آور بود و تا به امروز طعم این لذت با من همراه است.»
«اکبرزنجانپور» درباره‌اش می‌گوید:" بازیگری حرفه‌ای بود و این ویژگی از اخلاق او سرچشمه می‌گرفت.کارش همیشه برایش جدی بود و چنین آدم‌هایی در زندگی شخصی‌شان، هم جدی هستند و هم شریف."
