سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر : علی نصیریان بازیگر، نویسنده و کارگردان ۸۵ ساله سینما، تئاتر و تلویزیون که به همراه محمد علی کشاورز از بازماندگان نسل دوم سینمای ایران محسوب می شود، وی در روز دوشنبه ۱۵ بهمن ۱۳۱۳ در میدان شاهپور تهران کوچه مهدی خان چشم به جهان گشود و پدرش فردی بسیار مذهبی و صاحب ذوق بود و آن زمان در میدان شاپور قهوه خانه های بسیاری وجود داشت که همیشه مراسم نقالی و در ایام محرم هم گروه های تعزیه بسیاری برپا بود.
نصیریان در سالهای کودکی با تماشای تغزیه به هنر نمایش علاقمند شد و با تماشای معرکه‌گیری، پرده‌خوانی، نقالی، خیمه‌شب‌بازی و نمایش‌های تخت حوضی این علاقه بسیار شدت یافت.
نصیریان در سال ۱۳۲۶ برای تحصیل به دبیرستان پیرنیا در چهار راه گمرک رفت و در آنجا به صورت اتفاقی با هنرمندانی نظیر جمشید لایق، اسماعیل داورفر و مهدی فتحی همکلاسی شد.
وی از سال دوم دبیرستان فعالیت هنری خود را به شکل جدی آغاز کردم و با دوست دبیرستانی اش به نام بهمن فرسی در یک تئاتر همکاری می کند و در سال ۱۳۲۹ همزمان با مدرسه، در کلاس جامعه باربد در خیابان لاله زار به مدیریت اسماعیل مهرتاش هم نامنویسی کرد.
وی در سال ۱۳۳۰ پس از مطالعه کتاب هنر تئاتر در کلاس تئاتر سعدی هم حضور یافت و پس از آتش سوزی تئاتر سعدی در پی کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، وی به هنرستان هنرپیشگی که در آن زمان اولین و تنها مدرسه‌ی تئاتر ایران در زمینه بازیگری بود، رفت و طبق الگوی درسی کنسرواتوار هنرهای دراماتیک پاریس ساخته شده بود و با شرکت در آزمون ورودی و کسب نمره‌ی قبولی، به دوره‌ی سه ساله‌ی این هنرستان وارد شد و فهیمه راستکار، جعفر والی، عباس جوانمرد، بیژن مفید، حسین کسبیان، رفعت هاشمی و ... از هم دوره‌ای‌های نصیریان در هنرستان هنرپیشگی بودند.
نقطه عطف زندگی هنری علی نصیریان آشنایی با شاهین سرکیسیان در سال ۱۳۳۲ بود که از طریق فهیمه راستکار اتفاق افتاد، سرکیسیان اولین کسی بود که در آن زمان سیستم استانیسلاوسکی را مطرح کرد.
نصیریان از دههٔ ۱۳۳۰ در نمایش‌های حرفه‌ای بازیگری و نویسندگی می‌کرد و از اعضای آغازین گروه هنر ملّی بود و با نگارش بیش از ده نمایشنامه به همراهِ بهرام بیضایی و اکبر رادی و غلامحسین ساعدی و اسماعیل خلج و چند نمایشنامه‌نویس دیگر، از برجستگان نمایشنامهنویسی در زبان فارسی به‌شمار می‌رود.
وی در سال ۱۳۳۵ جایزهٔ نخستین مسابقهٔ نمایشنامهنویسی را برای نمایش بلبل سرگشته دریافت کرد و در سال ۱۳۳۶ اداره هنرهای نمایشی و سپس تلویزیون در ایران تاسیس شد و نصیریان به استخدام این اداره درآمد و گروه تئاتر مردم را با عزت اله انتظامی، جعفر والی، رکن الدین خسروی و عباس جوانمرد تشکیل داد و به اجرای نمایشنامه هایی برای تلویزیون پرداختند، پس از افتتاح تماشاخانه سنگلج در سال ۱۳۴۴ نصیریان به همراه گروه خود در آنجا به فعالیت و اجرای تئاتر پرداختند.
او در تئاترهای فراوانی مانند امیر ارسلان، بنگاه تئاترال، بازرس، آگهی ازدواج، پهلوان کچل، چوب به دست های ورزیل، طلسم حریر، مرد ماهی گیر، استعمال دخانیات ممنوع، مردی که مرده بود و خود نمی دانست، عروسی باقرخان، بازی سیاه، آی بی کلاه، آی باکلاه، بهترین بابای دنیا، بیگانه ای در خانه و آنتیگون را یا به اجرا رساند و یا در آنها به ایفای نقش پرداخت.
فیلم گاو ساخته داریوش مهرجویی نخستین فعالیت سینمایی او بود، آقای هالو، پستچی، کفش‌های میرزا نوروز، شیر سنگی، ناخدا خورشید، هزاردستان، سالهای خاکستر، بوی پیراهن یوسف، میوه ممنوعه و شهرزاد از آثار شاخص وی می‌باشد، نصیریان در سال ۱۳۶۲ نقش قاضی شارح را در سریال سربداران بازی کرد، نقشی که بین تمام نقش‌هایش تا آن تاریخ منحصر به فرد بود.
نصیریان سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای بازی در فیلم «مسخره‌باز» ساخته همایون غنی زاده کسب کرد و تبدیل به مسن‌ترین فردی شد که این جایزه را دریافت کرده است، وی در سال ۱۳۸۰ به‌عنوان یکی از چهره‌های ماندگار ایرانی در رشتهٔ بازیگری تئاتر و سینما شناخته شد و نشان درجه‌یک هنری را دریافت کرد.
علی نصیریان و همسرش فاطمه بیات از آشنایان قدیمی خانوادگی هستند آنها سه پسر به نام های برمک ، باربد و بابک دارند که هر سه خارج از کشور زندگی میکنند، بیات، همسر علی نصیریان در روز ۱۳ بهمن سال ۱۳۹۷ در گذشت.
علی نصیریان که برای دیدار با فرزندان خود هر ساله به ایالت متحده آمریکا سفر می کرد با بازی در نقش اول فیلم "شکارچی شنبه" دیگر امکان ورود به این کشور از وی سلب شد.
فیلم جوانی تا پیری «علی نصیریان» با کمک جلوه‌های ویژه تصویری
