سلام نو - سرویس ورزشی: حالا پس از سالها نوبت امیر قلعه نویی است که به خواسته دلش برسد و دوباره سرمربی تیم ملی ایران شود. خواسته ای که حالا 13 ساله شده و انگیزه فراوانی در آن دیده میشود. سرمربی فعلی سپاهان با بد خاطرهای از تیم ملی جدا شد و در تمام این سالها سعی کرد تا نشان دهد یکی از پرافتخارترین مربی های فوتبال ایران است.
شاید هیچکس فکر نمیکرد در دقیقه 119 بازی با کره جنوبی در یک چهارم نهایی جام ملتها آسیا، قرار است وحید طالب لو جای رودباریان را بگیرد اما تعویض ناگهانی و ریسکی قلعه نویی تمام ذهنها را متعجب کرد. او میدانست با این کار یا تبدیل به یک قهرمان ملی میشود و یا جایگاهش را از دست می دهد؛ جایگاهی که حالا قلعه نویی پس از 13 سال در حال بازگشت به آن است. حذف تلخ از جام 2007، شاید سرمربی سپاهان را تغییر داده باشد اما تاکتیکهایش را عوض نکرده است. هنوز سیستم "علی اصغری مدرن" پرافتخارترین مربی تاریخ لیگ برتر نکرده است و از قضا امیر هم خیلی خوب با آن نتیجه میگیرد. شاید اگر قلعه نویی دوباره سرمربی تیم ملی شود، چند رامین رضاییان و چهار پنج تا وریا غفوری را به تیم ملی دعوت کند و حتی برای کیروش استنلی پاسپورت ایرانی بگیرد تا یک علی دایی نوین از او بسازد.
باید قبول کرد با پیشرفت چشمگیر فوتبال در ژاپن، کره جنوبی و حتی قطر به کار بردن این تاکتیک ها حتی ریسکش از تعویض دروازه بان در دقیقه 119 هم بیشتر است. امیر استقلالی ها مثل همیشه یک رقیب دارد و آن هم کسی نیست جز علی دایی؛ همان کسی که بعد از اخراج قلعه نویی از نیمکت تیم ملی، جانشینیش شد و نتایج درخشان رفیق و رقیب دیرینه اش را ادامه داد و او هم اخراج شد.
فرق آقای گل فوتبال جهان با قلعه نویی در دعوت بازیکنان است؛ به احتمال زیاد دایی دور پیشکسوت هایی چون مسعود شجاعی و اشکان دژاگه را خط میزند و یک مشت جوان ناشناخته را ملی پوش میکند. همچنین هیات رییسه هم باید حواسشان باشد که تیم ملی هیچ جایی نباید برود زیرا شماره 10 سالهای نه چندان دور این تیم، فقط در تهران کار میکند و حضور در شهرها و کشورهای دیگر برای پوستش ضرر دارد! خوبی دایی به قلعه نویی این است که حداقل تاکتیک هایش کمی متفاوت است و مثلا علاوه بر سانترهای هوایی، سانترهای زمینی هم داریم تا مدافعان حریف نتوانند با خطای انسانی آن تلاشها را بسوزانند.
با تمام این اوصاف، چیزی تا انتخاب یکی از این دو گزینه داخلی نمانده و حتی هیات رییسه، یحیی گل محمدی را با تفکرات اروپایی و بیگانه اش کنار گذاشتند تا خیالشان راحت باشد نیمکت تیم ملی تماما ایرانی است. باید دید کدام یک افتخار نرسید ایران به جام جهانی قطر را به نام خود ثبت میکند و تا 13 سال دیگر پزش را میدهد؟
