انتخابات مجلس هفتم ۱ اسفند ۱۳۸۲ خورشیدی، برگزار گردید و در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۸۳، اولین جلسه مجلس هفتم برگزار شد. انتخابات مجلس هفتم در حالی برگزار شد که تعدادی زیادی از چهره‌های اصلاح طلب پس از اتفاقات مجلس ششم رد صلاحیت شدند در نتیجه انتخابات مجلس هفتم این اصولگرایان بودند که میدان دار مططلق بازی بودند.
در انتخابات مجلس هفتم لیست اصولگرایان در تهران دومین پیروزی مطلق خود را پس از فتح شورای شهر به دست آورد و تواسنت 29 نماینده وارد مجلس کند. بسیاری از چهره‌های اصولگرایان در انتخابات مجلس هفتم در تهران بعدا از حامیان جدی محمود احمدی‌نژاد شدند و تعداد به نیروهای اصلی جبهه پایداری تبدیل شند.
انتخابات مجلس هفتم: اولین رییس مجلس غیر روحانی
غلامعلی حداد عادل که پس از انتخابات مجلس هفتم رییس موقت و دائم مجلس شورای اسلامی شد، اولین رییس مجلس غیر روحانی جمهوری اسلامی بود.
در دوره های قبلی این مقام در اختیار اکبر هاشمی رفسنجانی، مهدی کروبی، علی اکبر ناطق نوری و مجددا مهدی کروبی قرار داشته است که همگی افراد معمم بوده اند.
غلامعلی حداد عادل در سال 1324 در تهران به دنیا آمد و براساس اطلاعات سایت اینترنتی مجلس دارای مدرک لیسانس فیزیک از دانشگاه تهران، فوق لیسانس فیزیک از دانشگاه شیراز، فوق لیسانس فلسفه از دانشگاه بهشتی (ملی سابق) و دکترای فلسفه است.
وی تا زمان انتخابات مجلس هفتم مدتی را در دانشگاه های ایران تدریس می کرده است و به مدت ده سال معاون وزارت آموزش و پرورش بود. حداد عادل، که با آیت الله خامنه ای، رهبر انقلاب اسلامی، نسبت سببی دارد در آن زمان عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز بود.
او آن زمان عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی و عضو شورای عالی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی بود و سابقه حضور در مجلس ششم از تهران را نیز داشت.
درانتخابات مجلس هفتم ، نامزدی حداد عادل مورد تایید جناح محافظه کار بود و وی توانست با کسب بیشترین تعداد آرا در حوزه انتخابیه تهران به عنوان نماینده اول تهران در انتخابات مجلس هفتم به پیروزی برسد و به همین پشتوانه رییس مجلس نیز شود.
انتخابات مجلس هفتم: اصلاح‌طلبان از تحریم تا شکست
انتخابات مجلس هفتم در میانه اعتراض‌ها به رد صلاحیت‌ها و استعفای گروهی از نمایندگان اصلاح طلب مجلس ششم برگزار شد. بیش از ۸۰۰۰ نفر در این انتخابات نامزد شده بودند، ولی صلاحیت بیش از ۳۶۰۰ نفر، یعنی چیزی نزدیک به نیمی از نامزدها، توسط شورای نگهبان رد شده بود. احزاب و گروه‌های اصلاح طلب مستاصل مانده بودند که آیا به طور کامل از انتخابات کنار بکشند یا به طور محدود شرکت کنند.
در اولین جلسه مجلس شورای اسلامی دوره هفتم که پس از انتخابات مجلس هفتم برگزار شد، عبدالواحد موسوی لاری، وزیر کشور در گزارش خود به مجلس آماری از رد صلاحیت‌ها در انتخاباتی که ۸۱۷۲ نامزد در آن ثبت نام کرده بودند داد:
"هیئت‌های اجرایی در بررسی‌های قانونی خود و با استفاده از سوابقی که در چارچوب قانون و همراه با سند و مدرک بود، صلاحیت تعداد ۴۳۴ نفر از داوطلبان را رد کردند و در مرحله بعد، هیئت‌های نظارت استان و هیئت مرکزی نظارت، صلاحیت تعداد ۳۶۱۷ نفر از داوطلبان را رد نمودند. برای تعداد ۱۵۹۹ نفر، عنوان عدم احراز بدون ذکر استناد قانونی به عنوان مستند ردصلاحیت ذکر شده بود. همچنین تعداد ۱۸۲۸ مورد به عنوان عدم التزام به اسلام و ولایت مطلقه فقیه و تعداد ۱۴۰۹ مورد اتهام عدم التزام به نظام جمهوری اسلامی و وفاداری به قانون اساسی و تعداد ۷۵۱ مورد به اتهام سوءشهرت در محل و تعداد ۵۵ مورد اتهام اعتیاد یا قاچاق مواد مخدر و ۳۵ مورد، اتهام وابستگان به رژیم سابق از قبیل عضویت در ساواک و فراماسونری برای داوطلبان ذکر شده بود."
در نهایت با رد صلاحیت نهایی ۲۱۸۵ نامزد و انصراف ۱۳۰۳ نفر، رقابت انتخابات مجلس هفتم بین ۴۶۶۵ داوطلب نمایندگی مجلس برگزار شد.
در نهایت در انتخابات مجلس هفتم در شهر تهران اصلاح طلبان باقی‌مانده در رقابت زیر چتر 'ائتلاف برای ایران' گرد آمدند و برای تهران ۲۶ کاندیدا معرفی کردند، هر چند کامیاب نشدند ولی تن به تحریم انتخابات مجلس هفتم نیز ندادند و بر حضور در انتخابات مجلس هفتم تاکید داشتند.
انتخابات مجلس هفتم: اقدامات مهم و پی‌آمدها
یک سال پس از شکل‌گیری مجلس و انتخابات مجلس هفتم، دولت سید محمد خاتمی هم جای خود را به دولت محمود احمدی نژاد داد. از اولین اقدامات مجلس هفتم در همان سال اول تصویب طرح تثبیت قیمت‌ها بود که به عنوان عیدی سال ۱۳۸۴ به مردم تقدیم شد. در نتیجه این طرح، که مورد مخالفت جدی دولت خاتمی قرار گرفت، قیمت گاز، برق، آب، تلفن و مواد سوختی که دولت برای آنها یارانه پرداخت می‌کرد ثابت می‌ماند.
به گفته منتقدین، این طرح، نه تنها که باعث کاهش تورم نشده‌است، بلکه نرخ تورم را از ۱۵٪ درصد به ۲۴٪ رسانده، شرکت‌های دولتی را زیانده کرده و برنامه چهارم توسعه را نیز مخدوش ساخت. بگفته برخی کارشناسان، این مصوبه، منجر به تورم انفجاری پس از سهمیه‌ای کردن بنزین و دورتر شدن از اهداف اصلی برنامه چهارم توسعه (هدفمند کردن یارانه‌ها) گردید. طرح سهمیه بندی بنزین هم در دوران همین مجلس آغاز شد.
دیگر اقدام این مجلس اما همراهی با دولت در انحلال سازمان مدیریت بود. در ۱۸ تیر ۱۳۸۶، وظایف این سازمان به دو معاونت ریاست جمهوری انتقال یافت. بعدها گفته شد که خود احمدی نژاد هم از این انحلال پشیمان شد. این سازمان در دولت حسن روحانی احیا شد. این رویکرد مدیریتی در مورد شورای اقتصاد هم اتفاق افتاد.
دوران جدید در بهارستان
از ۲۶ آبان ۱۳۸۳، جلسات مجلس شورای اسلامی پس از گذشت یک سال از انتخابات مجلس هفتم به بهارستان منتقل شد. بحث تغییر مکان جلسات مجلس از سال ۱۳۶۳ آغاز شده بود و آشکار بود که ساختمان مجلس سنای شاهنشاهی امکانات لازم را برای کار ۲۹۰ نماینده را ندارد.
در سال ۱۳۷۲ و با تصمیم هیئت رئیسه مجلس چهارم، بهارستان برای ساخت مجلس جدید مکان یابی شد. در دوران مشروطیت چهارباغ بهارستان، نگارستان، نظامیه و سالاریه در این منطقه وجود داشتند و اولین مجلس مشروطه هم در این منطقه تاسیس شده بود. کار ساخت در ۱۳۷۵ آغاز شد و قرار بود که تا ۱۳۷۹ این پروژه تکمیل شود، ولی ایرادهایی از جمله مشکل در سیستم صوتی مانع از افتتاح مجلس تازه و انتقال جلسات به ساختمان بهارستان شد.
نزدیک به ۳۰ میلیارد تومان برای مجموعه ۱۴۰ هزار متر مربعی بهارستان هزینه شد. در این مجموعه بیش از ۱۹ هزار متر مربع به تالار اصلی، کمیسیون ها و دفاتر هیات رئیسه تخصیص یافته است که سه برابر فضای قبلی در ساختمان سنای شاهنشاهی است.
