سلام نو – سرویس اقتصادی: رونق تولید را هم باید بگذاریم کنار تمامی شعارهای محقق نشده ای که در طی این سالها شنیده ایم. با وجود اینکه امسال با نام رونق تولید نامگذاری شده بود اما روندی که در سال 98 طی شد نشان داد که عملا گامی برای رونق تولید برداشته نشده است.
به گزارش سلام نو، دلیل نامگذاری امسال تحت عنوان رونق تولید نشانگر عمق نابه سامانی های موجود در ساختار اقتصادی ما بود. هیچ گاه آن قدر که باید و شاید به تولید به عنوان اولین رکن رشد اقتصادی کشور اهمیت داده نشده است. همان طور که حدس زده می شد امسال هم علی رغم شعارهایی ابتدایی سال رونق تولید محقق نشد و در سال رونق تولید شاهد کسادی تولید بودیم.
می گویند ثروت از طریق تولید خلق می شود. این یک اصل اقتصادی خلل ناپذیر است و به صورت طبیعی اقتصادی که در آن موانع تولید از پیش پای تولید کننده برداشته شود امکان موفقیت دارد. با نگاهی گذرا به نامگذاری های انجام شده از سوی رهبر انقلاب در سالهای اخیر می توان به اهمیت اقتصاد در این سالها پی برد. اگرچه متاسفانه در اغلب اوقات آن طور که باید و شاید در راستای تحقق این شعارها پیش نرفته ایم.
کافی است نگاهی گذرا به محتوای سند چشم انداز بیست ساله داشته باشیم تا به وضوح دریابیم که تا چه میزان از از شاخص های مدنظر قرار داده شده عقب هستیم. این چشم انداز از سال 84 در قالب چهار برنامه توسعه پنج ساله تدوین شده و نگاهی به آمارهای آن نشان از نامطلوبی و چه بسا ناامید کننده بودن شرایط دارد.
در این بین البته نباید از نقش تحریم های یکجانبه آمریکا گذشت. این واقعیتی غیرقابل انکار است که نمی توان آن را نادیده گرفت. با همه این احوالات متغیرهای زیادی در رابطه با رونق تولید وجود دارد. در شرایطی که در کشور توزیع رانت مهار نشده است و در وضعیتی که رکود اقتصادی، تورم بالا و گرانی، فقر و پایین آمدن قدرت خرید مردم، نرخ ارز و ... همگی به صورت مستقیم و غیرمستقیم به رونق تولید ارتباط دارد باید فکری به حال موانع پیش پای تولید کرد.
در شرایط فعلی تسهیل صادرات ارتباط مستقیمی با رونق تولید دارد. با این وجود مشکل این است که بخش قابل تاملی از تولیدات ما احتیاج به مواد اولیه خارجی دارد. پیش تر وزیر اقتصاد در این باره با بیان اینکه اگر چرخ تولید بچرخد چرخ اقتصاد هم خواهد چرخید، اظهار کرده بود: رونق تولید در شرایط اقتصادی حاضر نیازی اجتناب‌ناپذیر است.
بلایی که در سال 97 بر سر ارزش پول ملی آمد سال 98 هم ادامه پیدا کرد. تشدید تحریم ها هم در این زمینه پازل مشکلات اقتصادی ایران را تکمیل کرد. افزایش ارزش پول ملی یا به تعبیری کاهش نیافتن این ارزش بیش از مقدار فعلی در کنار ایجاد اشتغال، کاهش قیمت‌ها یا افزایش قدرت خرید مردم همه و همه منوط به تقویت و رونق تولید است.
با این وجود در شرایط فعلی مادامی که برای مهار نقدینگی، بحران ارزی و همچنین معضل فسادستیزی چاره ای اندیشیده نشود همچنان باید رونق تولید را در حد یک شعار تبلیغاتی دانست.
