تاریخچه کوتاه عکاسی
علم عکاسی توسط یک فرد کشف نشده بلکه نتیجه کار تعداد زیادی از شیمیدان ها است اما آغاز عکاسی به سال 1727 میلادی باز می گردد. در آن زمان شولز متوجه شد که مخلوطی از نیترات نقره و گچ در مقابل نور تیره می‌شوند. نزدیک به صد سال بعد درست در دهه 1830 لویی یکی از شیمیدان های فرانسوی به صورت تصادفی متوجه شد که برای ظهور یک تصویر از یک ورقه مس پوشیده شده از نقره که به وسیله بخار ید حساس شده باشد، می‌توان استفاده کرد.
این نوع تصویر از قرن نوزدهم میلادی شهرت یافت که با شستشوی صفحه با محلول غلیظ نمک به دست آمد و حالت تثبیت دائمی داشت و به تصویر داگری معروف شد و از اواسط قرن 19 جنبه عمومی پیدا کرد.
در سال 1839 "داگر" در بررسی‌های خود دریافت که برای برداشتن هالیدهای نقره نور نامرئی باقیمانده بر روی فیلم یا صفحه عکاسی باید از محلول تیوسولفات سدیم استفاده کرد که با نمک‌های نقره، تیوسولفات نقره محلول در آب که قابل شستشو با آب است تولید می‌کند این روش پیشنهادی موجب شد تا بتوان در کمتر از یک دقیقه عکس را ظاهر کرد.
ویلیام تالبوت در سال 1841 به فرایندی تازه ای رسید که شامل تهیه کاغذ حساس در مقابل نور به وسیله یدید نقره است در این روش عکس را بر روی این نوع کاغذ به وسیله اسید گالیک می‌توان ظاهر کرد. تصویر در این روش برعکس شی است به این صورت که نواحی روشن آن تیره و نواحی تیره آن روشن ظاهر می‌شود.
در صورتی که این تصویر منفی بر روی کاغذ حساس قرار گیرد تصویر مثبت ظاهر خواهد شد.
تصویر به دست آمده همچنان واضح نیست با توجه به اینکه فرایند تالبوت از داگر کمتر بود. برای بهبود وضوح تصویر باید با روش مناسبی هالیدهای نقره را بر روی یک جسم شفاف تثبیت کرد.
قبل این کار به وسیله سفیده تخم مرغ بر روی شیشه انجام می شده است و وضوح تصویر نیز افزایش می‌یافت؛ اما مشکل این تصویرها آسیب پذیری آن‌ها بود.
در سال 1871 این مشکل توسط مادوکس از میان برداشته شد به این صورت که امولسیون ژلاتینی از نمک‌های نقره را بر روی شیشه یا کاغذ عکاسی تثبیت کرد.
دوربین کداک توسط چه کسی اختراع شد
از سال 1887 فن عکاسی وارد مرحله جدیدی از حیات خود شد. دوربین کداک توسط ایستمن اختراع شد که به وسیله یک فیلم پلاستیکی از جنس نیترات سلولز پوشیده به امولسیون ژلاتینی کار می‌کرد و با آن فیلم می‌توانستند یک صد عکس بگیرند؛ اما اشکال این کار در ظاهر کردن تصاویر بود زیرا باید فیلم به همراه دوربین به مکانی برای ظهور و تثبیت عکس ها فرستاده می شد.
مراحل ظهور فیلم
عوامل مختلفی همچون دما، غلظت ظاهر کننده، PH و مجموعه تعداد هسته‌ها در هر دانه، زمینه ظهور و میزان نقره آزاد در ظهور فیلم نقش بسزایی دارند.
هالیدهای نقره یکی از پایه های اصلی تولید تصویر است زیرا باید توجه کرد که هالیدهای نقره تنها مواد حساس در مقابل نور می‌باشند، درواقع یک فوتون تنها در برخورد با دانه‌های هالید نقره یک بسته با حداقل چهار اتم نقره تولید کرده که میزان این اتم ها در مجاورت یک معرف ظاهر کننده می‌تواند میلیون‌ها بار افزایش یابد. در نظر داشته باشید که اگر تعداد اتم‌های نقره دریک دانه بیشتر موجود باشد، سرعت واکنش مواد شیمیایی فیلم در تماس با ظاهر کننده‌ها بیشتر خواهد شد. این واکنش‌ها در واقع، احیای یون نقره نامیده می‌شود.
