ایران و آمریکا؛ بازیگران اصلی آتش بس در خاورمیانه

سلام نو – سرویس بین الملل: دیشب مثل خیلی از شب‌های دیگر خاورمیانه آبستن حوادث بود، حوادثی که بوی باروت می‌داد و حتی در سایه تهدید کرونا هم ادامه داشت.

دیشب صدای انفجارهای شدید در ریاض پایتخت عربستان شنیده شد، صدایی که به گزارش رسانه‌های سعودی ناشی از رهگیری دو موشک در آسمان ریاض، پایتخت این کشور بود. مخالفان نظام حاکم در عربستان می‌گویند که در بدترین حالت حداقل یک موشک به هدف برخورد کرده.

سخنگوی ارتش یمن نیز از این خبر داد که پدافند هوایی مستقر در صنعا مانع از انجام عملیات توسط یک اسکادران جنگنده سعودی شده و آنها را پیش از شروع حمله فراری داده. واکنشی که می‌تواند نشانی از موفق بودن عملیات یمنی‌ها باشد.

اما چرا آتش خشم و خصم در خاورمیانه نمی‌خوابد و چه چیزی مانع این می‌شود که حتی در سایه کرونا تک و پاتک‌های گروه‌های مختلف به هم ادامه داشته باشد؟

نقطه کانونی این تعارض‌ها را می‌توان در تهران، بغداد و واشنگتن جست‌وجو کرد. آمریکا روند فشار حداکثری به ایران را حتی پس از اوج‌گیری کرونا هم ادامه داده و فرصت را برای فشار به ایران در زمین عراق مطلوب دیده.

نیویورک تایمز به تازگی از دستور پنتاگون برای آمادگی عملیاتی نیروهای آمریکایی علیه گردان‌های کتائب حزب‌الله و حشدالشعبی در عراق خبر داده. این روزنامه مدعی شده که ژنرال رابرت وایت، فرمانده نیروهای آمریکایی مستقر در عراق نسبت به این طرح هشدار داده و خطراتی هم‌چون ورود به جنگ تمام عیار با ایران را گوشزد کرده است.

به نظر می‌رسد محافل پر قدرتی در واشنگتن معتقد هستند که در شرایط فعلی نه تنها باید به ایران فشار آورد بلکه باید تلاش کرد دست ایران را از نقاط حساسی از جمله عراق به شیوه‌های مختلف قطع کرد.

بسیاری موشک‌های شلیک شده دیشب را نیز پاسخی به چنین اندیشه‌ای ارزیابی می‌کنند و معتقدند ایران هشدار داده که با وجود فشار کرونا آماده واکنش سریع است و حتی ضعیف‌ترین بخش محور مقاومت هم در شرایطی است که امکان حمله به قلب عربستان را دارد.

اما تنش‌های ایران و آمریکا به بعد نظامی خلاصه نمی‌شود و دامن سیاست عراق را هم گرفته است. تا اینجای کار عدنان الزرفی نخست وزیر مکلف عراق با وجود تمام روابط حسنه خود با آمریکا نتوانسته موفق عمل کند و به نظر می‌رسد عراق بار دیگر باید شاهد انصراف یک سیاستمدار دیگر از تشکیل کابینه باشد.

او در توییتی از حشد الشعبی حمایت کرد و نوشت:

حشد الشعبی موسسه و نهادی قانونی و نظامی است که از طریق قانون و به خواسته مردم عراق برای مبارزه با ترور و نجات کشور تشکیل شده است. ما در تدوین قانون اساسی مشارکت داشتیم و به عنوان وظیفه‌ای ملی حشد الشعبی را حمایت کردیم و بودجه کافی را در این باره اختصاص دادیم. هیات حشد الشعبی نهادی قوی است که فداکاری و دوستی‌اش بر عراق و عراقی‌ها ادامه خواهد داشت.

با این همه بسیاری حمایت‌های الرزقی را غیر واقعی می‌دانند و معتقدند او به جای نگاه به داخل عراق به خارج از عراق چشم دوخته. این گروه برای اثبات حرف خود به جلساتی هم‌چون جلسه او با سفرای پنج کشورعضو دائم شورای امنیت و همچنین نمایندگان سازمان ملل و اتحادیه اروپا در بغداد اشاره می‌کنند.

همین رویکرد و البته سکوت الرزقی درباره خروج آمریکایی‌ها از عراق باعث شده او حمایت شیعیان، بخشی از اهل سنت و حتی بخشی از کردها را از دست دهد.

الرزقی هر چند به خوبی متوجه تاثیر نیروهای خارجی در عراق و ساختار سیاسی آن شد ولی با عدم رعایت توازن و بی‌توجهی به نیروهای داخلی روز به روز شانس عدم موفقیت خود را بالا می‌برد.

به نظر می‌رسد هم مسئله عراق هم مسئله بخش مهم از تنش‌ها در خاورمیانه به جز از طریق آتش بس میان ایران و آمریکا حل نمی‌شود، آتش بسی که آمریکا از آن سرباز می‌زند و حتی در آتش نبرد می‌دمد!