نهج البلاغه پس از کتاب آسمانی قرآن کریم، یکی از کتاب های پرفضیلت می باشد که گنجینه ی بسیار ارزشمندی برای مسلمانان است.
خطبه در ابتدای آفرینش آسمان و زمین و آدم
آفرینش جهان
اَنْشَأَ الْخَلْقَ اِنْشاءً، وَابْتَدَأَهُ ابْتِداءً، بِلارَوِیَّه اَجالَها،
بی سابقه ماده و موادْ مخلوقات را لباس هستی پوشاند، و آفرینش را آغاز کرد، بدون به کارگیری اندیشه
وَلا تَجْرِبَه اسْتَفادَها، وَلا حَرَکَه اَحْدَثَها، وَلا هَمامَهِ نَفْس
و سود جستن از تجربه و آزمایش، و بدون آنکه حرکتی از خود پدید آورده، و فکر و خیالی که تردید
اضْطَرَبَ فیها. اَحالَ الاَْشْیاءَ لاَِوْقاتِها، وَ لاءَمَ بَیْنَ
و اضطراب در آن روا دارد. موجودات را پس از بهوجود آمدن به مدار اوقاتشان تحویل داد، و بین اشیاء گوناگون ارتباط و
مُخْتَلِفاتِها، و غَرَّزَ غَرائِزَها، وَ اَلْزَمَها اَشْباحَها، عَالِماً بِها قَبْلَ
هماهنگی برقرار کرد، ذات هر یک را اثر و طبیعتی معین داد، و آن اثر را لازمه وجود او نمود، در حالی که به تمام
ابْتِدائِها، مُحیطاً بِحُدُودِها وَ انْتِهائِها، عَارِفاً بِقَرائِنِها وَ اَحْنائِها.
اشیاء پیش از به وجود آمدنشان دانا، و به حدود و انجام کارشان محیط و آگاه، و به اجزا و جوانب همه آنها آگاه و آشنا بود.
ثُمَّ اَنْشَأَ سُبْحانَهُ فَتْقَ الاَْجْواءِ، وَ شَقَّ الاَْرْجاءِ، وَ سَکائِکَ الْهَواءِ.
سپس خدای سبحان جَوها را شکافت، و اطراف آن را بازگشود، و فضاهای خالی را در آن ایجاد کرد.
فَاَجْری فیها ماءً مُتَلاطِماً تَیّارُهُ، مُتَراکِماً زَخّارُهُ. حَمَلَهُ عَلی مَتْنِ
آن گاه آبی را که امواجش درهم شکننده، و خود انبوه و متراکم بود در آن فضای باز شده روان نمود. آن را بر پشت
الرِّیحِ الْعاصِفَهِ، وَ الزَّعْزَعِ القاصِفَهِ، فَاَمَرَها بِرَدِّهِ،
بادی سخت وزان و جنباننده و برکننده و شکننده بار کرد، به آن باد فرمود تا آب را از جریان بازدارد،
وَ سَلَّطَها عَلی شَدِّهِ، وَ قَرَنَها اِلی حَدِّهِ الْهَواءُ مِنْ
و آن را بر نگهداری آب تسلّط داد، و باد را برای حفظ حدود و جوانب آب قرین گماشت. فضا در زیر باد
تَحْتِها فَتیقٌ، وَ الْماءُ مِنْ فَوْقِها دَفیقٌ. ثُمَّ اَنْشَاَ سُبْحانَهُ ریحاً
نیرومندْ گشاده و باز، و آب جهنده بالای سر آن در جریان. سپس باد دیگری به وجود آورد
اعْتَقَمَ مَهَبَّها، وَ اَدامَ مَرَبَّها، وَ اَعْصَفَ مَجْراها، وَ اَبْعَدَ مَنْشاها،
که منشأ وزش آن را مهارکرد، وپیوسته ملازم تحریک آبش قرارداد، و آن را به تندیوزانید، و از جای دورش برانگیخت،
فَاَمَرَها بِتَصْفیقِ الْماءِ الزَّخّارِ، وَ اِثارَهِ مَوْجِ الْبِحارِ،
آن را به برهم زدن آب متراکم، و برانگیختن امواج دریا فرمان داد.
فَمَخَضَتْهُ مَخْضَ السِّقاءِ، وَ عَصَفَتْ بِهِ عَصْفَها
باد فرمان گرفته آب را همچون مشک شیرکه برای گرفتن کره بجنبانند به حرکت آورد، وآن گونه که درفضای خالی
بِالْفَضاءِ، تَرُدُّ اَوَّلَهُ اِلی آخِرِهِ، وَ ساجِیَهُ اِلی مائِرِهِ، حَتّی عَبَّ
می وزد برآن سخت وزید، اولش را به آخرش، و ساکنش را به متحرکش برمی گردانْد، تا آنکه انبوهی از آب
عُبابُهُ، وَ رَمی بِالزَّبَدِ رُکامُهُ، فَرَفَعَهُ فی هَواء مُنْفَتِق،
به ارتفاع زیادی بالا آمد، و آن مایه متراکم کف کرد، آن گاه خداوند آن کف را در هوای گشاده
وَ جَوٍّ مُنْفَهِق، فَسَوّی مِنْهُ سَبْعَ سَموات، جَعَلَ سُفْلاهُنَّ مَوْجاً
و فضای فراخ بالا برد، و آسمانهای هفتگانه را از آن کف ساخت، پایین ترین آسمان را به صورت موجی
مَکْفُوفاً، وَ عُلْیاهُنَّ سَقْفاً مَحْفُوظاً، وَ سَمْکاً مَرْفُوعاً،
نگاه داشته شده، و بالاترین آن را به صورت سقفی محفوظ و طاقی برافراشته قرار داد،
بِغَیْرِ عَمَد یَدْعَمُها، وَ لا دِسار یَنْظِمُها. ثُمَّ زَیَّنَها بِزینَهِ الْکَواکِبِ،
بدون ستونی که آنها را برپا دارد، و بی میخ و طنابی که نظام آنها را حفظ کند. آن گاه آسمان را به زیور ستارگان
وَ ضِیاءِ الثَّواقِبِ، وَ اَجْری فیها سِراجاً مُسْتَطیراً، وَ قَمَراً مُنیراً،
و روشنی کواکب درخشان آرایش داد، و آفتاب فروزان و ماه درخشان را
فی فَلَک دائِـر، وَ سَقْف سائِـر، وَ رَقیـم مائِـر.
در آن که فلکی گردان و سقفی روان و صفحه ای جنبان بود روان ساخت.
