به گزارش سلام نو، نشریه نشنال اینترست در مقاله‌ای به قلم «سالوادور بابونز» به بررسی پیامدهای مثبت و منفی که ممکن است جدایی بریتانیا از اتحادیه اروپا در پی داشته باشد می پردازد.
سالوادور بابونز نویسنده کتاب «اقتدارگرایی جدید: ترامپ، پوپولیسم و ستم کارشناسان» است.
ترجمه این مقاله در ادامه آمده است.
به نظر می رسد ساختار سیاسی بریتانیا نمی تواند درباره خروج از اتحادیه اروپا (برگزیت) به یک جمع بندی برسد.
اقتصاد بریتانیا ممکن است در صورت خروج از اتحادیه اروپا به کندی پیشرفت کند ولی با توجه به اینکه از سال ۲۰۰۸ منطقه یورو برای سومین بار با رکود اقتصادی مواجه بوده به آسانی نمی توان متوجه دلیل نگرانی بریتانیا از آینده اقتصادی خود در خارج از اتحادیه اروپا شد. با نگاهی به غیر از نتایج فصلی به دست آمده، اتحادیه اروپا مشکلات ساختاری بزرگی دارد. یکی از این مشکلات که البته کوچکترین آنها نیست وابستگی مفرط آن به صنایع تولیدی اقتصاد قدیم در قرن بیستم است.
وقتی صحبت درباره اقتصاد قرن بیست و یکم می شود، به عبارت تکرارشونده اروپاییان بر می خوریم که می گویند «اگر نمی توانی آنها را شکست دهی مالیات بگیر». کشور فرانسه در سال جدید مالیات تازه ای برای درآمدهای حاصل از گوگل، آمازون، فیس بوک و اپل وضع کرد. جلیقه زردهای فرانسه به طور قطع ظهور شغل هایی را که در آینده توسط اقتصاد آنلاین رو به نزول اروپا به وجود می آیند را جشن می گیرند.
اشتباهی که اتحادیه اروپا در مورد گوگل، آمازون، فیس بوک و اپل موسوم به گافا درست پس از جریمه ۴/۳۴ میلیاردی گوگل در سال پیش انجام داد منجر به آن شد که اکنون اروپایی ها برای داشتن اپلیکیشن اندروید باید مبلغی را برای مجوز بپردازند. البته از ۳۰ ماه مارس انتظار می رود طبق توافقی که حاصل شد، اروپایی هایی که در حال گذر از فرودگاه هیترو لندن هستند بتوانند به صورت رایگان از اندروید استفاده کنند؛ البته در صورتی که فرودگاه هیترو لندن همچنان باز باشد.
طرفداران سرسخت ماندن در اتحادیه اروپا اخطار داده اند که در صورت خروج از اتحادیه اروپا تمامی پروازها بین اتحادیه اروپا و بریتانیا متوقف می شود.
وحشت از برگزیت باعث شده است روی هواپیماها، قطارها و اتومبیل های قدیمی اقتصادی تمرکز شود. آیا بریتانیا و اتحادیه اروپا مجوز خلبانان یکدیگر را به رسمیت می شناسند؟ (به رسمیت خواهند شناخت). آیا بازرسین گمرکی که فرانسه از طرف خود به تونل مانش خواهد فرستاد کافی خواهد بود؟ (خیر نخواهد بود). آیا دارندگان صنعت اتومبیل سازی در بریتانیا که خارجی هستند محصولات خود را از بریتانیا خارج خواهند کرد؟ (بله ممکن است).
روند هموار انتقال قطعات اتومبیل از فرانسه به بخش های میانی انگلیس چیزی نیست که از رویاپردازی های اقتصادی به دست آید. توانمندی در زنجیره قیمت اتومبیل به سرعت از سمت تولیدکنندگان به سمت سرویس های شبکه ای اینترنتی مانند اوبر و لایفت در حال انتقال است. البته اتحادیه اروپا نیز در حال متوقف کردن آنهاست ولی این که موفق شود یا نه مسأله ای دیگری است.
اگرچه ممکن است پیش بینی های اقتصادی کار غیر عاقلانه ای باشد ولی یک چیز مسلم است: رویکرد متمرکز و کنترل شده اتحادیه اروپا در زمینه پیشرفت تکنولوژی به واقع تضمین می کند که آینده جای دیگریست؛ گذشته از آن تکنولوژی در اتحادیه اروپا از نظر مالی پشتیبانی می شود و راهبری آن به عهده دولت است.
تکنولوژی قرن بیست و یک به روندی منطقی و مدلل برای سازمان دهی سیستم پیچیده تولید نیازمند است که نقطه قوت اروپا است ولی در زمینه پرورش ذهن هایی که برای عملی کردن اهداف درست تعریف شده به طور سازمان یافته می توانند فکر کنند تنها ژاپنی ها رقیب آنهایند.
ولی پیدایش شبکه اینترنتی از سیستم های تکنولوژی در قرن بیست و یکم به انعطاف پذیری ذهنی بیش از فکرهای منطقی محض نیازمند است. امروزه خلاقیت جای منطق را گرفته است. اگر می خواهید اتومبیل طراحی کنید به آلمان بروید، اگر می خواهید حمل و نقل شخصی خود را راه اندازی کنید به کالیفرنیا بروید.
برای چندین دهه، تقریبا از زمانی که بریتانیا در سال ۱۹۷۳ به اتحادیه اروپا پیوست، این کشور در زمینه طراحی و تخیل به تعادل رسید. در زمان تاچر برنامه ریزی اقتصادی را متوقف کرد ولی هیچ گاه بر روی گستره پهناور اقتصاد آمریکای غربی که جو آن شبیه ایالت های شمال شرقی معقول ولی غیر سرسختانه است تمرکز نکرد.
بعد از اینکه اتحادیه اروپا در پی «اتحاد (اقتصادی) ه‍رچه نزدیکتر» برآمد و با نهادهای اتحادیه اروپا مانند کمیسیون اروپا و دیوان دادگستری اروپا به سمت داشتن اقتصادی تنگاتنگ تر حرکت می کند برگزیت کاملا در نقطه مخالف آن قرار می گیرد.
اعتقاد «طرفداران باقی ماندن در اتحادیه اروپا» این بود که کمیسیون اروپا می دانست چگونه به بهترین شکل برای آینده اقتصادی اتحادیه اروپا و(بریتانیا) برنامه ریزی کند و اعتقاد «طرفداران جدا شدن از اتحادیه اروپا» اعتماد خوشبینانه به توانایی مردم، کمپانی ها و نهادهای بریتانیایی است که می توانند به طور جداگانه آینده اقتصادی خود را بسازند.
انعطاف پذیری انگلیسی-آمریکایی در برتری دانشگاه های بریتانیایی و آمریکایی قابل مشاهده است. آمریکا بر اساس نظام رتبه بندی آکادمیک دانشگاه های جهان (رتبه بندی شانگهای) با افتخار معتقد است که ۳۱ دانشگاه از ۵۰ دانشگاه برتر جهان آمریکایی هستند. شش دانشگاه از این پنجاه دانشگاه متعلق به بریتانیا است که که به تعداد کل دانشگاه های برتر سایر کشورهای اروپایی است و هیچ کدام از دانشگاه های اروپا جزو ۲۵ دانشگاه برتر جهان نیستند.
زنجیرهای قدیمی، ارتباطات نو
در اوایل قرن نوزده ناپلئون تقریبا تمام کشورهای اروپایی را از تجارت با بریتانیا منع کرد. قطع ارتباط با انگلیس اقتصاد فرانسه را دچار آسیب جدی ساخت. در جنگ جهانی دوم، در نیمه اول قرن بیستم، آلمان با دسترسی به همه منابع اروپا به علت محاصره متحدان دچار قحطی شد. صحبت های امروز اتحادیه اروپا از «مجازات» با جریمه بریتانیا تنها یک تصمیم کوتاه بینانه مانند دو تصمیم گذشته است.
کوتاه بینانه است چون تجارت دیگر به معنای گذشته نیست. تجارت بین المللی به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی حتی پس از بحران اقتصاد جهانی سال ۹-۲۰۰۸ کاهش پیدا کرده است. کشتی های حمل کننده کالا دیگر نماد آینده نیستند نماد گذشته اند.
بریتانیا امروزه بسیار پیشرفته است و به جای صادرات کالاهای قدیمی خدمات را به شیوه ای جدید صادر می کند ولی حتی این نشانه یک اقتصاد که در نتیجه تجارت شکوفا شده باشد نیست. قیمت خود کالاها به طور فزاینده ای از ویژگی های هوشمندانه که در آنها وجود دارد ناشی می‌شود. آهن ارزان است، ایده است که ارزشمند است.
عضویت در اتحادیه اروپا بریتانیا را به آینده اقتصادی کالا بنیان که در برلین و بروکسل طراحی شده وابسته کرده است. بریتانیا ممکن است در چنان فضایی موفق باشد ولی هیچ گاه شکوفا نمی شود. بریتانیا دیگر هیچ گاه در محصولات کشاورزی یا تولیدی از فرانسه و آلمان پیشی نمی گیرد چرا که ارزش رقابتی بریتانیا دیگر کالا نیست، آزادی است.
بریتانیای پس از برگزیت ممکن است به علت از دست دادن شغل در صنعت اتومبیل سازی یا حتی بانکداری رنج ببرد ولی در عوض آزادی فکر و عمل به دست می آورد، درست مانند «دره سیلیکونی» (سیلیکون ولی) (منطقه ای در سانفرانسیسکو که بسیاری از شرکت های مطرح انفورماتیک را در خود جای داده است).
اقتصاد «نوآور» قرن بیست ویک توسط کمیسیون اروپا برنامه ریزی نمی شود بلکه بر پایه لایک های گوگل و اوبر تعیین می شود. برگزیت بریتانیا را آزاد می کند، به او امکان می دهد بر پایه توانایی هایش رشد کند و خود را با پیشرفته ترین و پویاترین نقش آفرینان دنیای شبکه های اینترنتی همگام سازد.
تعجبی ندارد که هر اروپایی با شتاب به بریتانیا بیاید حتی اگر همچنان می توانند به آن کشور بروند. آنها افراد بسیار منطقی هستند و می دانند آینده را کجا می توان یافت. هیچ کس مجبور نخواهد بود برای آمدن به بریتانیا از راه شهر کاله در ماشین های باری پنهان شود. از ۳۰ مارس جایی که آنها به آنجا خواهند رفت بریتانیا خواهد بود./مهر
